برنامه
گروه اندیشه رادیو ایران تقدیم میکند.
***************************************************
به افق آفتاب
************************************************
به نام ِ خدایی که اگه دلهامون به بودنش گرم باشه، هیچ اندوه و مشکلی نمیتونه آرامشمونو مکدر کنه.
سلام
*********************************************************
جای تعارف نیست اگه بگیم که هیچ کدوم از ما به تنهایی و بدونه تکیه کردن و پشتبانی ِ خدا ، نمیتونیم بار ِ زندگیمونو به سلامت روی ِ دوش بکشیم و به مقصدی سعادتمند برسیم.
****************************************************
امروز با هم از از یه پشتیبان ِ دلسوز و همیشگی و مهربون صحبت میکنیم. از خدایی که شیرینی ِ تکیه کردنه به اون رُ حتما بارها و بارها چشیدیم.
*************************************************
خیلی وقتا فراز و نشیبهای ِ زندگی اونقدر سخت میشه که احساس میکنیم هیچ کس نمیتونه کمکمون باشه. اینجاست که شاید بیشتر از همیشه نور ِ خدا رُ در دلهامون احساس میکنیم.
**********************************************
تکیه کردنه به خدا دلیل ِ آرامش ِ دل و خیالی آسوده اس. احساس ِ داشتنه یه تکیه گاه ِ مطمئن که میتونی همیشه روش حساب کنی.
***********************************************
به نظر ِ شما داشتنه پشتیبانی مثل ِ خدا چه تاثیری توی ِ زندگی و احوالمون داره؟
شماره تماس:
شماره پیامک:
**************************************************
حضرت سجّاد علیه السلام در هنگام ترس و گرفتارىها با حال تضرّع به پناهندگى خداوند اصرار مىورزیدند؛ زیرا در وقت هجوم انواع بلاها و حوادث و گناهان تنها پناهگاه انسان خداست نه غیر او.
این فراز از دعاى امام علیه السلام آموزشى به بندگان خداست که در وقت فشار گرفتارى و غمها به غیر از خدا توجه نکنن، چون این حالتهاى روحى و جسمى که در اثر بسته شدن درِ رحمت و نعمتِ خداوند و روى آوردن انواع بلاها و سختىها براى انسان پیش میاد به خاطر اینه که که خداوند مىخواه، بندگانش به سوى او روى بیارن و با او گفتگو کنن و به وجود حق عشق بورزن. و خداى متعال این حالت بنده رُ دوست داره.
***********************************************************
در روایات اهل بیت عصمت آمده است:
انسانى که در امورش خود را در پناه خدا بداند یا نیت خود را نیک سازد، خواستههایش هم زیبا و نیکو مىشود و همچنین از آسیبها و خطرات آسمانى و زمینى حفظ مىماند.
حضرت امام على علیه السلام مى‌فرمایند:
در همه حالاتت به خدا پناه جوى که در این صورت با سنگرى نیرومند خود را حفظ مىکنى.
حضرت در یک فراز از مناجات خویش که دریاى معرفت و اقرار به درگاه الهى است عرضه مى‌دارد:
خدایا! براى من پیکرى آفریدى و در آن ابزارها در اندامهایى نهادى که من با آنها تو را فرمان مىبرم و نافرمانى مىکنم، تو را به خشم مىآورم و خشنودت مىسازم و در نفس من انگیزه به سوى شهوات قرار دادى و مرا در سرایى آکنده از آفات جاى دادى و آن گاه به من فرمودى: باز ایست، پس من به کمک تو از گناه باز مىایستم و به تو توسّل مىجویم و به تو پناه مىبرم و به یارى تو خود را حفظ مىکنم و براى انجام آنچه خشنودت مىسازد، از تو توفیق مىطلبم
**********************************************
یکی از احکام اسلامی که مسلمانان بدان تکلیف شده اند، مساله استعاذه است. خداوند در آیاتی از جمله 200سوره اعراف، 98 سوره نحل، 56 سوره غافر و 36 سوره فصلت فرمان استعاذه را صادر کرده و به طور مستقیم به پیامبر(ص) و غیر مستقیم به مسلمانان فرمان می‌دهد که به خدا استعاذه بجویند.
از همین آیات و آیات دیگر به دست می‌آید که استعاذه به خدا نسبت به شیطان و شیطنت هاست. از آیه 56 سوره غافر به دست می‌آید که لزوما این شیطنت از ابلیس نیست، بلکه حتی انسان‌هایی که اهل مجادله هستند نیز دارای نوعی شیطنت هستند که باید از آنها به خداوند پناه برد.
***************************************************
اما چگونه می‌توان به خداوند پناه برد؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت ازآنجایی که روشهای نفوذ ابلیس و شیاطین گوناگون است می‌بایست با توجه به نوع حملات و شیوه آن واکنش نشان داد؛ اما چون انسان نوع و شیوه‌های آنها را نمی‌داند، باید خودش را به خدا واگذار کرده و از یاد خدا در خود و پیرامونش دیواری بکشد تا شیطان وارد نشود و یا اگر وارد شده بیرون رانده شود و راههای نفوذ و مراکز رخنه گرفته شود.
از آیات قرآنی این معنا به دست می‌آید که شیاطین با توجه به میزان قرب و بعد انسان به خدا عمل می‌کنند. هر چه انسان از خدا دورتر باشد قدرت رخنه کنندگی آنان بیشتر بوده و امکان دسترسی به مراکز حساس انسان از جمله قلب برای آنان فراهم‌تر خواهد بود. هر چه انسان به خدا نزدیک‌تر باشد دسترسی دشمنان شیطانی به انسان و مراکز تصمیم گیری و عمل انسان نیز دورتر خواهد بود.
***************************************************
یکی از عواملی که برای برطرف کردن غم به انسان کمک می کند، «استعاذه» است. یعنی طلب پناهندگی و لازمه پناهندگی «صدق» است.
اگر خدا ببیند که بنده اش در طلب پناهدگی و آمرزش، واقعا راست می گوید و صدق دارد، گناهانش را می بخشد و به او پناه می دهد. اما اگر بنده به خدا پناه ببرد، اما گناهانش را ترک نکند، خودش را مسخره کرده است. این تعبیر امام رضا (علیه السلام) که فرمودند: «هر کس با زبان استغفار کند، ولى با دل پشیمان نباشد، خود را مسخره کرده است»، در همین خصوص است.
********************************************
جالب ِ که ماها یه وقتایی خیلی راحت به آدمهای ِ دور و برمون اعتماد میکنیم
به کسایی که شاید خیلی خوب هم نشناسیمشون
و حتی مطمئن نباشیم که بتونن کمکی بهمون بکنن
اما ... اما وقتی پای ِ اعتماد ِ به خدا وسط میاد ... کار یه ذره برامون سخت میشه و چندان راحت نمیتونیم بهش اعتماد کنیم
به خدایی که هر چی داریم از اونه و همه زندگیمون در ید ِ قدرتش ِ
و هیچ چیزی جز به اراده او اتفاق نمیافته
خدایی که اگه بهش اعتماد کنیم محال ِ ما رُ جز به مقصد ِ خیر و سعادت برسونه
خدایی که در سوره مبارکه زمر آیه شریفه 36 میفرمایند:
آیا خداوند براى بندهاش کافى نیست؟ و مردم تو را از غیر خدا مىترسانند و هر که را خدا گمراه کند پس هیچ راهنمایى براى او نخواهد بود.
در شرح ِ معنی ِ این آیه
آورده اند که بت پرستان به پیامبر اسلام می‌گفتند: اگر بت‌های ما را تحقیر کنی، به تو بلا و آزار میرسد. این آیه نازل شد و به حضرت دلداری داد که: آیا خداوند براى بندهاش کافى نیست؟
و ما وقتی خوب نگاه میکنیم میبینیم که واقعیت هم جز این نیست
واقعیت اینه که وظیفهٔ ما در هر شرایطی بندگی خداست چنانکه در حدیث می‌خونیم: کسی که همهٔ تلاش و همتش بندگی خدا باشد، خداوند خواسته‌های دنیا و آخرتش را برآورده میکند واگر انسان بنده خدا شد، خداوند امور او را کفایت و کفالت میکند
این آیه به ساده ترین کلام بیانگر نقش اطمینان انسان به خداوند در تحقق کفایت الهی ِ
حضرت امام على علیه السلام مى‌فرمایند:
ریشه خشنودى، حسن اعتماد به خداست.
و نیز فرمودند:
هر که به خدا اعتماد کند، یقین او باقى بماند.
و
هر که به خدا اعتماد داشته باشد، امور را به او واگذارد.
*******************************************
میگن اونایی که به خدا اعتماد دارن ... اونقدر باهاش رفیق میشن که سعی میکنن هر چی بین ِ خودشون و خدا هست شفاف و درست باشه
میگن خدا هم این وسط کم نمیذاره و احوال ِ زندگی ِ این جور بنه هاش ُ با بقیه مردم راست و درست میکنه
این حرف ِ من نیست
نقل از روایت ِ مشهوری ِ که میگه : هرکس میان خود و خدا را اصلاح کند خدا میان او و مردم را اصلاح میکند
**********************************************
میگن اونایی که به خدا اعتماد میکنن
انقدر عاشقش میشن که گوش ِ دل به حرفاش میدن
استاد ِ عزیزی داشتم که میگفت:
دل دادن به گوش دادنه ؛ نمیشه خودت رو دلداده کسی بدونی، ولی گوش به حرفهاش ندی ، ( البته گوش دادنی که عمل در پی داشته باشه)
بعدش ، روی تکه ای کاغذ عکس یک قلب رو کشید.
پرسید : میتونی بگی این چیه ؟
با تعجب گفتم : معلومه این شکل یک قلب و علامت عشقه !
کاغذ رو از وسط تا زد و گفت : عشق از دو گوش تشکیل شده ؛
میدونی یعنی چی ؟ نمیشه ادعای خداپرستی و عشق به خدا داشت ولی یک گوش ات به خدا باشه و گوش دیگرت به غیر خدا ...
کاغذ رو به دستم داد و گفت وقتی به خد اعتماد میکنی باید فقط گوش باشی و بگی چشم
چون اون هیچ وقت برات بد نمیخواد.
********************************************
بعضی از ماها به خدا اعتماد نداریم چون علارغم ِ بودنش درک ِ وجودش برامون سخته
دانشجویی به استادش گفت: استاد اگر شما خدا را به من نشان بدهید عبادتش می کنم و تا وقتی خدا را نبینم ان را عبادت نمی کنم.
استاد به انتهای کلاس رفت و به ان دانشجو گفت : ایا مرا می بینی؟
دانشجو پاسخ داد : نه استاد ! وقتی پشت من به شما باشد مسلما شما را نمی بینم.
استاد کنار او رفت و نگاهی به او کرد و گفت : تا وقتی به خدا پشت کرده باشی او را نخواهی دید
****************************************************
یکی میگفت : اگه " به اضافه ی " خدا باشی میتونی " منهای" همه چیز زندگی کنی ...
برای یکبار هم که شده در زندگیت امتحان کن ...
ضرری متصور نیست ...
*************************************************
توی ِ اعتماد کردنه به خدا هیچ ضرری نیست
چون به کسی تکیه میکنیم که به کسی تکیه نکرده
************************************************
در «دعاى ابوحمزه»، عبارتى بسیار تکان‌دهنده وجود داره؛ که عرض مى‌کند: «اى خداى من! من امید به تو را بر امید به غیر تو ترجیح دادم. پناه آوردن به تو را جایگزینِ پناه بردن به دیگران کردم و مى‌دانم اگر کسى به سوى تو بیاید، راه نزدیک است...»
بزرگی میگفت: اگر یک لحظه دلتان را به خدا متوجّه کنید؛ جواب را خواهید شنید. ممکن نیست کسى با خدا از روى دل حرف بزند، ولى جواب الهى را نشنود! خدا به ما جواب مى‌دهد. وقتى دیدید دلِ شما ناگهان منقلب شد، این همان جوابِ خداست. وقتى دیدید اشکِ شما جارى شد، وقتى دیدید روح شما به اهتزار در آمد، وقتى دیدید طلب، با همه‌ى وجود از سر تا پاى شما جارى شد، بدانید این همان پاسخ الهى است ... پاسخی که از باور .. به دل میرسد
**************************************
به نظر ِ شما خدایی که همه امور ِ عالم از بزرگترین تا کوچکترینش رُ مقدر کرده
خدایی که اداره همه کائنات در دست ِ اونه
خدایی که حتی یه برگ بدون ِ اراده او به زمین نمیافته
ممکنه بنده ای رُ بیافرینه
و اون رُ به حال ِ خودش رها کنه
اونم بنده ای که اشرف ِ مخلوقاتش ِ و براش عزیزه
واقعیت اینه که به ممکن نیست
محال ِ که خدا مار ُ به حال ِ خودمون رها کنه
و محال ِ که حواسش به امور ِ زندگی ِ ما نباشه
خدا .... برای ِ همه بنده هاش کافی ِ
که به نظر ِ من توجه و محبت ِ او به بنده هاش خیلی بیشتر از اونیه که باید باشه
خیلی خیلی خیلی بیشتر
********************************************
باور داشتن به خدا بیشتر از روزهای ِ خوب .. مال ِ اون روزاییه که طاقت ِ آدم تموم میشه ... مال ِ اون روزایی که هیچ کس برای آدم نمیمونه ... و تو دقیقا احساس میکنی که همه چی برات به آخر رسیده
خدا رحمت کنه مجتهد بزرگ آیت ا... تهرانی رحمه ا.. علیه ُ که فرمودن: دقیقا همون جایی که امید ِ بنده از همه ناامید میشه و جز خدا کسی براش نمیمونه .. موقع ِ اجابتِ دعاست
*****************************************
خدا برای ِ بنده هاش کافیه و این از روز هم روشن تره
اما اگه گاهی توی ِ دل ِ بعضیامون یه شک و تردید میافته
واسه اینه که .. اشکال ِ کار از ماست
اشکال از ماست که دچار ِ فراموشی میشیم
دچار ِ فراموشی میشیم و نگران ِ رزق و روزی و یادمون میره که رزاق بودنه خدا ازلی و ابدیِ
دچار ِ فراموشی میشیم و نگران ِ غصه هایی که بی طاقتمون میکنن و یادمون میره که یاد ِ خدا آرامش ِ دلهاست
دچار ِ فراموشی میشیم و نگران ِ سختیهایی که گاهی طاقتشونو نداریم و یادمون میره که توکل ِ به خدا محکم ترین تکیه گاه ِ
دچار ِ فراموشی میشیم و نگران دنیا و زندگی و آخرتمون و یادمون میره که خدا برای ِ همه زندگی ِ این دنیا و اون دنیای ِ بنده هاش کافیه
***************************************
دلواپسی و اضطراب ، گرفتاری ِ خیلی از ماهاست
اونقدر که داشتنه یه لحظه ء آروم و بی دغدغه .. آرزومون شده
آرزویی که برای ِ پدرها و مادرها مون انقدر دست نیافتنی نبود
و برای ِ پدربزرگها و مادربزرگهامون ... کاملا ممکن و شُدنی
ما خیلی از سالهای ِ زندگیه پدر و مادر و پدربزرگها و مادربزرگهامون دور نشدیم
اما... از اعتقادهای ِ ساده و صمیمی و باورهای ِ محکمشون به خدا .. خیلی دور شدیم
سهم ِ خدا ... توی ِ زندگیهای ِ اونها ... خیلی بیشتر از زندگیهای ِ ما بود
***************************************
میگن آدمها به اون چیزایی که میبینن بیشتر اعتماد میکنن تا به نادیده ها ... اعتمادی که خیلی جاها چندان درست هم از آب درنمیاد
مثل ِ ....
اون وقتایی که ما از بین ِ خدای ِ نادیدنی و بنده های ِ دیدنی ... به آدمها تکیه میزنیم و فکر میکنیم که انتخاب ِ خوبی کردیم
غافل از این که سهم ِ ما با این انتخاب یه باخت ِ بزرگه ... چون ... چون خدا ... ما رُ ... به همون بنده ها واگذار میکنه
و قطعا اونچه که اتفاق میافته با اون چیزی که از اعتمادِ به خدا عایدمون میشد ... خیلی فرق داره.
***************************************
بزرگی میگفت: خدای ِ برگ هیچگاه از احوال ِ بندگانش غافل نیست و حتی زمانی که بندگان او را از یاد میبرند در اندیشه آنهاست .. در اندیشه تا ... امور ِ خیرشان را ثوابی دو چندان بخشد و به بهانه ای از خطایشان بگذرد.
***********************************************
اعتماد داشتنه به خدا... یعنی این که مطمئن باشی روزی ِ تو میرسه و انقدر برای ِ تامین ِ زندگی .. به در و دیوار نزنی
اعتماد داشتنه به خدا .. یعنی این که مطمئن باشی ...بعد از هر سختی .. آسونیه ... و انقدر توی ِ مشکلات خودتُ گرفتار ِ دلهره و پریشونی نکنی
اعتماد داشتنه به خدا .. یعنی این که ... همیشه به کار ِ درستی که انجام میدی .. ایمان داشته باشی و حتی اگه همه دنیا بهت پشت کردن .. مطمئن باشی که خدا رُ داری
اعتماد داشتنه به خدا.. یعنی یه زندگیه آروم ... یعنی .. تکیه زدن به یه پناه ِ محکم ... یعنی داشتنه خدایی بی همتا برای ِ عمر
***************************************
(مناجات)
خدایا.....
به تو روی آوردم چون یگانه معبود عالمی از خود مرانم من بی تو هیچم و با نام تو همه چیــز، دست نیاز به سوی تو آورده‌ام تومهربانی و دست گیــرنده مستمنــدان لطف و کرمـت را از من دریــغ مدار ، از عالمت حیــرانم و در خـــود سرگردان باحالتی پریشان به درگاهت نالانم و از دیده گریان و همه جا به سوی تو روان تو کریمی و بزرگوار رحیمی و بخشاینده روح روان ، از بندگان ناآگاهت در گذر و روح آنان را به سعادت راهنمایی فرما و هر آنچه از عالم کبریایی خواهی بر جسم عنایت فرما چون هر دردی که از سوی تو رسـد رحمت است وتحمّل آن را دارم .
خدایا به عظمت تو سر تعظیـــم فرود می آورم و از تو میخــواهم که مرا جــزو بندگان مقرّب درگاه خویش منظور فرمایی.