برنامه
گروه فرهنگ و اندیشه رادیو ایران تقدیم میکند
*********************************************
به افق آفتاب
**********************************************
وقتی با نام ِ خدا شروع میکنی
همه چی، خیلی بهتر از اونی که باید ، پیش میره
پس به نام ِ خدایی که به هر گوشه از زندگیم که نگاه میکنم هست ... خدایی که همیشه با منه
*******************************************
به امید ِ وقت و ایامی خیر و خوش خدمت ِ همه شما عرض ِ سلام داریم
و به رسم ِ قرار ِ همیشه ، چشم براه ِ محبت ِ شما هستیم
محبتی که همراهمون باشین و همدل در این اوقات ِ آسمونی
************************************
راستش امروز توی ِ راه با خودم به یه چیزایی فکر میکردم
به این که ماها
یه وقتایی فکر میکنیم که هر چی میدوییم بازم به چیزایی که میخوایم نمیرسیم
*********************************
بدترش اینه که فکر میکنیم اوضاع ِ بقیه خیلی از ماها بهتره و هی حرص میخوریم که چرا ما مثل ِ اونا نیستیم
*********************************
فکر میکنین علته این حرفا چیه ؟
علتش زیاده خواهی و نداشتنه رضایت از داشته هاست
حرص و طمعی که مثل ِ طعمه ما رو گرفتاره خیلی از مشکلات میکنه که از جمله اونها احتکاره.
************************************
مطمینا هیچ کسی نیست که از احتکار و تاثیری که در جامعه و زندگیه تک تک ِ ما میذاره بی اطلاع باشه و یا این که با اون موافق باشه.
*************************************
واقعا .. میارزه
میارزه که آدم یه عمر اینجوری زندگی کنه
***************************************
مگه راضی بودن به اون چیزایی که داریم، کم یا زیاد
و داشتنه یه دل ِ خوش چه اشکالی داره که انقدر با حرص و دوییدن
دنبال ِ این در و اون در زدنیم، واقعا چطور میشه که گاهی بعضی از ما شرایط رُ ندیده میگیریم و با علم به نیاز ِ مردم ، دست به احتکار میزنیم؟
****************************************
واقعا مگه ماها چقدر قراره زندگی کنیم که نصفش هم توی ِ این دست و پا زدنها باشه
*************************************
این جور وقتا با خودم فکر میکنم که واقعا گُل گفتن این قدیمیا که چشم و دل سیر بودن یه گنج ِ بزرگ ِ
یه ثروتی که باهاش خوشبختی و هیچ وقت هم تموم نمیشه
*****************************************
به نظر ِ شما چرا بعضیا چشم دلشون سیر و بعضیای ِ دیگه همش توی ِ حرص و جوش و دست و پا زدن هستن؟؟
*******************************************
شما چی فکر میکنین؟؟؟
به نظر ِشما احتکار چه اثری در جامعه و ارتباط ما نسبته به هم داره ؟؟
شماره تماس:
شماره پیامک:
**********************************
احتکار بر مبنای تعریف حقوقی، عبارت است از این که کسی کالای مورد نیازِعامه مردم رُ که زیادتر از مصرف خودش داشته و برای جلوگیری از فروش به دولت یا مردم، پنهان کنه.
زمانی احتکار جرم به حساب میاد که موجب آشفتگی در نظام جامعه و ایجاد بازار سیاه بشه و باعث ِ تضییق و دشواری جامعه بشود؛ وگرنه در مورد فراوانی عرضه کالا که اتلاف مال رُ در پی داشته باشه، این عمل نه تنها جرم نیست بلکه از جهاتی منطبق با موازین اخلاقی ِ.
در احتکار، تولیدکننده یا فروشنده علارغم وجود جنس اون رُعرضه نمی کنن تا در نتیجه افزایش قیمت، سود بیشتری بدست بیارن. این عمل نوعی سوداگری ِ و فعالیت هایی از این دست، تجاوز به حقوق فرد و جامعه اس و بدیهی ِ که، مقدار تجاوزی که به حقوق افراد می شه، از شفافیت بازار ها کاسته و جریان اطلاعات مورد نیاز رُ با مشکل مواجه می کنه.
اسلام با تحریم احتکار در واقع با انحصار مقابله می کنه .
*************************************************
پیامبر اکرم (صلی ا... علیه و آله و سلم) فرمودند: هر کس گندمی را به قصد گران شدن آن، چهل روز احتکار کند از خدا بری و خدا از او بری است.
**************************************************
حضرت امام صادق (علیه السلام) فرمودند: هر احتکاری که به مردم زیاد برساند و نرخ را بالا ببرد، در آن خیری نیست.
حضرت امام علی (علیه السلام) فرمودند: این احتکار کالاها و مایحتاج مورد نیاز جامعه، برای همه مردم زیاد دارد
و در جایی دیگر که
حضرت علی (علیه السلام) در عهدنامه مالک اشتر: این احتکار ننگی است برای والیان (عوامل حاکمیت) و نشانه ناتوانی مدیریت آن هااست.
****************************************************
اسلام اولویت اول رُ در جامعه به امنیت معیشتی می دونه ، امنیت معیشتی یک ضرورت قطعی در زندگیه، که در همه شئون حیات انسان تأثیری ماهوی داره، از تربیتهای اولیه بگیرید تا آخرین مراحل تکامل فردی و اجتماعی انسان و ضرورت تأمین امنیت معیشتی با جمله معروف نبوی بیان شده است : (فقر از مؤثرترین عوامل کفر و روی گرداندن از حقائق است.) و عدم تامین معاش و حداقل مایحتاج به غیر از عوارض اجتماعی و بحرانهای عمومی در جامعه موجب بروز عوارض منفی فکری و روحی نسبت به دین و خدا خواهد شد.
**********************************************
حضرت علی (علیه السلام) به رفاعه ، قاضی خود در اهواز نوشت:
از احتکار جلوگیری کن، و هر کس احتکار کرد کیفری درد ناکش ده، و سپس با بیرون آوردن اجناس احتکار شده، محتکر را به عقوبت برسان.
*****************************************************
خادم امام صادق (علیه السلام) نقل می کند که امام صادق (علیه السلام) از من سوال کرد (در حالیکه قیمتها در شهر بالا رفته بود و آثار کمبود مواد غذائی مشاهده می شد) در منزل چه مقدار مواد غذائی داریم؟ خادم آن حضرت جواب دادند: مقدار زیادی طعام خریداری کرده ایم و برای مصرف چندین ماه کفایت می کند. امام(علیه السلام) دستور می دهد همه آن ها را بفروش و مواد غذائی مصرفی هر روز را در همان روز تهیه کنید. خادم در حالی که از دستور امام تعجب می کند که چگونه در حالیکه غذا در شهر کمیاب است امام (علیه السلام) دستور فروش مواد غذائی موجود در خانه را می دهد. به امام(علیه السلام) عرضه می کند: غذا در مدینه خیلی کم است باز امام(علیه السلام) می فرمایند: همه آن را بفروش و بعد از فروش، غذای مایحتاج را مثل سایر مردم روزانه تهیه کن.
و در ادامه روایت حضرت(علیه السلام) می فرمایند: یا معتب همه ی نان را از گندم تهیه نکن، بلکه نصفش از گندم و نصف دیگر از جو باشد با این که خدا عالم است که می توانم نان خانواده خود را از بهترین گندم تهیه کنم ولکن دوست دارم که در محضر خداوند متعال در سیاست مالی و اقتصادی از بهترین افراد باشم.
***************************************************
راوی روایت می گوید: حضرت امام صادق (ع) از من پرسید شغلت چیست؟ جواب دادم گندم فروش هستم و بعضی اوقات بازار خوبی دارم و چه بسا هم به کسادی برخورده و گندمها را جمع آوری و انبار می کنم. امام(ع) می پرسد اطرافیانت چه می گویند؟ گفتم: می گویند فلانی گندمها را احتکار می کند. سپس امام(ع) سؤال می کند آیا کسی دیگر غیر از تو گندم فروش است؟ گفتم گندمی که من می فروشم یک هزارم گندمی است که برای فروش عرضه می شود. امام(ع) می فرمایند: پس جمع کردن تو اشکالی ندارد. و محتکری که مرتکب حرام می شد مردی از قریش بود بنام حکیم بن حزام، زمانی که مواد غذائی وارد شهر مدینه می شد تمام آن ها را می خرید. تا اینکه روزی پیامبر(ص) بر او گذر کرد و فرمود: مبادا احتکار کنی، احتکار را ترک کن. دلالت این روایت بر حرمت احتکار با توجه به نهی پیامبر(ص) غیر قابل انکار است.
************************************************
(مناجات)
خدایا.....
به تو روی آوردم چون یگانه معبود عالمی از خود مرانم من بی تو هیچم و با نام تو همه چیــز، دست نیاز به سوی تو آورده‌ام تومهربانی و دست گیــرنده مستمنــدان لطف و کرمـت را از من دریــغ مدار ، از عالمت حیــرانم و در خـــود سرگردان باحالتی پریشان به درگاهت نالانم و از دیده گریان و همه جا به سوی تو روان تو کریمی و بزرگوار رحیمی و بخشاینده روح روان ، از بندگان ناآگاهت در گذر و روح آنان را به سعادت راهنمایی فرما و هر آنچه از عالم کبریایی خواهی بر جسم عنایت فرما چون هر دردی که از سوی تو رسـد رحمت است وتحمّل آن را دارم .
خدایا به عظمت تو سر تعظیـــم فرود می آورم و از تو میخــواهم که مرا جــزو بندگان مقرّب درگاه خویش منظور فرمایی.
و از روی لطف و کرمت ارواح پاک را برای هــدایت بر من نازل فرمایی تا رستــگار شوم ، تو بزرگی و سزاوار ستایش و تکریم.