برنامه
گروه معارف و مناسبتهای رادیو ایران تقدیم میکند.
*****************************************
به افق آفتاب
***************************************
به نام ِ خدایی که داده و ندادهء او، همه ، خیر و لطف و برکته.
*************************************
در دقایقی قرین به بهترین اوقات ِ روز با شما همراه هستیم و از خدای ِ مهربان درخواست میکنیم
که مار ُ بی بهره از برکات و رحمت ِ این لحظات قرار نده.
************************************
خدایی که همیشه با ماست و اگه ما هم با او باشیم
همه چی بهترینه.
**************************************
قصه امروز ِ ما ، قصه معرفته ما با خداست.
قصه عاشقی ِ ما با خداست.
****************************************
یه معلمی داشتم که میگفت: حساب ِ تسلیم بودنه ما در برابرِ خدا،
باید عاشقانه باشه، یعنی وقتی چیزی رُ از روی ِ حکمتش به ما داد راضی باشیم و اگر به مصلحتش هم نداد، باز هم راضی باشیم به این که اون بهترین رُ برای ِ ما میخواد.
******************************************
ایمان واقعی اون وقتیه که ما هر اونچه که از خدا بهمون میرسه رُ لطف بدونیم.
******************************************
ایمان واقعی اون وقتیه که ما باور داشته باشیم خدا بهتر از ما مصلحته ما رُ میدونه و لطفش به ما گاهی در ندادنه خواسته ها و آرزوهامونه.
*****************************************
زندگی ِ همه ماها پر از الطاف ِ خداست ، لطف هایی که خیلیاشو فهمیدیم و متوجه خیلیاش هم نشدیم.
******************************************
آخرین باری که خدا بهتون لطفی کرد و شما شاد شدین کی بوده و جریان ِ اون لطف چی بود؟
شماره تماس:
شماره پیامک:
*******************************************
اگه ما با دقت به اطراف خودمون نگاه کنیم می بینیم که هر چه هست لطف خداست و ما هیچ چیزی از خودمون نداریم و نیازمند محض هستیم و هراونچه که هست از طرف خداوند مهربانه ،حتی هنگامی که مصیبتی برای ماپیش میاد ، اون هم از الطاف الهیه چرا که این مصیبت یا برای ارتقاء درجه ی مومنه یا برای متنبه کردن او و باز گردوندنش به مسیر الهیه وتنها وظیفه ی ما در این بین بندگی خداوند متعاله.
و در قرآن کریم است که" اگر نعمت های خدا را بشمارید نمی توانید همه آن را به شمار آورید" . خداوند کریم ،مهر و عشق خود را به بندگانش ،در این حدیث قدسی چنین بیان می فرماید:
؛ ای عیسی چه‌قدر نگاه‌های خود را طولانی کنم(چشم انتظار بنده گانم باشم) و مشتاقانه آنها را بخواهم و مردم در غفلت باشند و به سوی من بازنگردند».
************************************************
زنى به حضور حضرت داوود (ع) آمد و گفت: اى پیامبر خدا پروردگار تو ظالم است یا عادل؟
داوود (ع) فرمود: خداوند عادلى است که هرگز ظلم نمى کند.
سپس فرمود: مگر چه حادثه اى براى تو رخ داده است که این سؤال را مى کنى؟
زن گفت: من بیوه زن هستم و سه دختر دارم، با دستم ریسندگى مى کنم، دیروز شال بافته خود را در میان پارچه اى گذاشته بودم و به طرف بازار مى بردم تا بفروشم و با پول آن غذاى کودکانم را تهیه سازم ، ناگهان پرنده اى آمد و آن پارچه را از دستم ربود و برد و تهیدست و محزون ماندم و چیزى ندارم که معاش کودکانم را تأمین نمایم .
هنوز سخن زن تمام نشده بود که ...
در خانه داوود (ع) را زدند ، حضرت اجازه وارد شدن به خانه را داد ، ناگهان ده نفر تاجر به حضور داوود (ع) آمدند و هر کدام صد دینار (جمعاً هزار دینار) نزد آن حضرت گذاردند و عرض کردند: این پولها را به مستحقش بدهید. حضرت داوود (ع) از آن ها پرسید : علت این که شما دسته جمعى این مبلغ را به اینجا آورده اید چیست ؟ عرض کردند: ما سوار کشتى بودیم ، طوفانى برخاست ، کشتى آسیب دید و نزدیک بود غرق گردد و همه ما به هلاکت برسیم ، ناگهان پرنده اى دیدیم ، پارچه سرخ بسته اى به سوى ما انداخت ، آن را گشودیم ، در آن شال بافته دیدیم ، به وسیله آن مورد آسیب دیده کشتى را محکم بستیم و کشتى بى خطر گردید و سپس طوفان آرام شد و به ساحل رسیدیم و ما هنگام خطر نذر کردیم که اگر نجات یابیم هر کدام صد دینار، بپردازیم و اکنون این مبلغ را که هزار دینار از ده نفر ماست به حضورت آورده ایم تا هر که را بخواهى ، به او صدقه بدهى.
حضرت داوود (ع) به زن متوجه شد و به او فرمود : پروردگار تو در دریا براى تو هدیه مى فرستد، ولى تو او را ظالم مى خوانى ؟ سپس هزار دینار را به آن زن داد و فرمود : این پول را در تأمین معاش کودکانت مصرف کن ، خداوند به حال و روزگار تو ، آگاهتر از دیگران است.
***********************************************
شیخ مفید رحمه ا... علیه میفرمایند: مبناى همه حقوق انسان لطف و عنایت خداست، زیرا که خدا به لطف کردن نسبت به بندگان مبادرت مىورزد و هیچ کس نمىتواند چنانکه شایسته است از این بابت سپاسگزارى کند . پس همه حقوق آدمى عبارت از بخششهاى الهى است، و لطف اساس و پایه عدل میان خدا و انسان است.
*******************************************
رسول خدا صلی الله علیه و اله فرمودند: زمانی که خداوند ابراهیم را به آسمان برد، چشمش را تقویت کرد تا آنچه در زمین است ببیند.
مرد و زنی را بر فحشا دید، پس به هلاکت شان نفرین کرد تا هر دو هلاک شدند.
دو نفر دیگر را دید، خواست نفرین شان کند که خدا به او وحی کرد: ای ابراهیم! نفرینت را از بندگان و کنیزانم بازدار. همانا من آمرزنده و مهربانم، جبار بردبارم. گناهان بندگان و کنیزانم مرا زیان نمی رساند، همچنان که طاعت شان مرا سود نبخشد. من آنان را برای فرو بردن خشمم سیاست نکنم، پس نفرینت را از بندگانم بردار.
بندگانم سه گونه اند: گروهی توبه می کنند و من توبه شان را می پذیرم و گناه شان را می بخشم.
آن گاه عذاب را از عده ای از بندگان باز می دارم؛ چون می دانم فرزندان مؤمنی از نسل آنان پدید می آیند.
گروهی هستند که عذاب شان عظیم تر است، چرا که عذاب من بر بندگانم برحسب جلالت و کبریایی من است.
ای ابراهیم! مرا با بندگانم واگذار؛ چون من از تو نسبت به آنان مهربان ترم؛ همانا جبار بردبارم، بسیار دانای حکیم هستم و با علم خویش تدبیرشان می کنم و با قضا و قدرم در آنان نفوذ می کنم.
*******************************************
(مناجات)
خدایا.....
به تو روی آوردم چون یگانه معبود عالمی از خود مرانم من بی تو هیچم و با نام تو همه چیــز، دست نیاز به سوی تو آورده‌ام تومهربانی و دست گیــرنده مستمنــدان لطف و کرمـت را از من دریــغ مدار ، از عالمت حیــرانم و در خـــود سرگردان باحالتی پریشان به درگاهت نالانم و از دیده گریان و همه جا به سوی تو روان تو کریمی و بزرگوار رحیمی و بخشاینده روح روان ، از بندگان ناآگاهت در گذر و روح آنان را به سعادت راهنمایی فرما و هر آنچه از عالم کبریایی خواهی بر جسم عنایت فرما چون هر دردی که از سوی تو رسـد رحمت است وتحمّل آن را دارم .
خدایا به عظمت تو سر تعظیـــم فرود می آورم و از تو میخــواهم که مرا جــزو بندگان مقرّب درگاه خویش منظور فرمایی.
- ۹۹/۰۹/۲۵