افق- عبرت گرفتن

برنامه

گروه معارف و مناسبتهای ِ رادیو ایران تقدیم میکند.

*****************************************************

به افق آفتاب

*****************************************************

به نام ِ خدایی که دنیا رُ بزرگترین کلاس ِ درس ِ ما قرار داد.

*****************************************************

سلام و وقت ِ همگی بخیر.

*****************************************************

راستش من امروز با خودم به این فکر میکردم که این قصه یاد گرفتن و درس خوندن هیچ وقت تمومی نداره و این که فقط توی ِ کلاس و مدرسه نیست که اتفاقا برای ِ چشم های ِ بینا و گوش های ِ شنوا همه دنیا و روزها و لحظه ها، کلاس ِ درسه و میشه ازش کلی چیز یاد گرفت.

***********************************************

دقیق ترش اینه که توی ِ کلاس ِ دنیا هم اگه حواست به حرفای ِ معلم نباشه و غفلت کنی ، چیزی از درس نمی فهمی و آخر ِ کار، جز پشیمونی نتیجه ای نداری.

*******************************************

باز شاید برای ِ همینه که خدا خیلی از عبرت و عبرت گرفتن از دیده ها و شنیده ها حرف میزنه و کسایی که اهل ِ یاد گرفتن و عبرت بین هستن رُ خیلی دوست داره.

***********************************************

میدونین چرا چون کسایی که اهل ِ عبرت هستن ، یه اشتباه رُ دوبار انجام نمیدن و این توی ِ بازی ِ دنیا ، بُرد ِ بزرگیه.

********************************************

حال و اوضاع ِ شما توی ِ این قصه چه جوریه؟

اهل ِ عبرت گرفتن از اتفاقها هستین؟

اصلا اگه بنا به گفتن باشین بزرگترین درس ِ عبرتی که از زندگی گرفتین چی بوده؟

شماره تماس:

شماره پیامک:

****************************************

یکی از مهم ترین مقاصد تربیت اینه که انسان به درجه ای از درک و بصیرت برسه که بتونه از ظواهر امور بگذره و به باطن ِ اونها نگاه کنه. از محسوسات و مشهودات عبور کنه و به معقولات برسه، و قدرتی فراگیر برای سنجش و اندازه گیری، تجزیه و تحلیل، حل و فصل امور و انتخاب و تصمیم گیری در ابعاد مختلف زندگی به دست بیاره. عبرت راهیه که می تونه انسان رُ به این مقصد تربیتی برسونه و شاید مهمترین اثر تربیتی عبرت، همین باشه.  حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) در کلام خود بر این اثر عبرت تصریح کرده و چنین می فرمایند:

کسی که عبرت آموزد، آگاهی یابد و کسی که آگاهی یابد، می فهمد و آنکه بفهمد، دانش آموخته است

و در جای دیگر می فرمایند:

خدا رحمت کند کسی را که بیندیشد و سپس پند پذیرد، و اندرز گیرد و سپس بینا گردد .

*************************************************

قرآن کریم، تاریخ  و سیر ِ زندگی رُ آئینه ای می دونه که در اون میشه همه حوادث زشت و زیبا رُ دید و از این حوادث الهام گرفت و سرنوشت آینده زندگی رُ با الهام از این آئینه گویا انتخاب کرد. آیینه ای که سرنوشت همه آدم های ِ بد در اون معلومه و میشه فهمید که با انتخاب ِ راه آدمهای ِ زیان دیده ، سرنوشتی جز هلاکت نیست و همین طور صالحان و برگزیدگان حضرت حق رُ دید و سرنوشت موفق اونهار ُ با انتخاب ِ راهشون تکرار کرد .

در قرآن کریم در بیشتر از ده آیه قرآن ترغیب و تشویق فراوان به سیرِ در ارض شده که قطعا به معنای جهان گردی بی هدف نیست، بلکه به معنای بررسی حوادث تاریخی و دیدن جغرافیای حوادث و عبرت آموزیه .

**********************************************

در حدیث آمده است که هارون عبّاسی نامه ای به امام کاظم علیه السلام نوشت و از آن حضرت درخواست موعظه ای کرد. آن بزرگوار در پاسخ نوشتند: در هر چیزی که چشمت به آن بیفتد، پندی نهفته است.

و این بدان خاطر است که اگر شخصی با دیده بصیرت به هر یک از موجودات بنگرد، از دریچه آن خدای را خواهد نگریست و از رؤیت آن جمال حق را مشاهده خواهد کرد.

***********************************************

حضرت امام صادق علیه السلام می فرمایند:

از گذشته دنیا عبرت بگیرید! آیا بر کسی جاودانه گشته است؟ و آیا کسی از شریف و پست، توانگر و نیازمند، دوست و دشمن در آن باقی مانده اند؟ همچنین آنچه از امور دنیا نیامده و خواهد آمد به آنچه از آن گذشته، شبیه تر از آب است.

شاید مقصود حضرت از این مثال، نهر جاری باشد که اگر انسان به نقطه ای از آن بنگرد، چنانچه ساعتها نیز در آن درنگ کند جز جریان متشابه و یکنواخت آب نخواهد دید.

*********************************************

حضرت امیر مؤمنان علیه السلام در سفارشهای خود به فرزندش حضرت امام حسن علیه السلام می فرمایند: از آنچه گذشته است دریچه ای به آنچه پیش نیامده است بگشا! زیرا تمام امور به هم شبیه اند و از کسانی نباش که جز با تنبیه از موعظه سودی نمی برد، زیرا عاقل از ادب و تربیت پند می گیرد و چارپایانند که با تنبیه و زدن، رام و اصلاح می شوند .

********************************************

یکی از بزرگترین مصادیق ِ عبرت آموزی ، مرگه

مرگ، بزرگترین، تکان دهنده ترین و برهم زننده ترین حادثه زندگی انسانه. از دست دادن ایام جوانی گرچه ناراحت کننده اس ولی پیری، بسته شدن همه درهای امید و جبران نیست و اما مرگ نقطه پایان تمامی آمال انسانه و بشر با مرگ با همه علایق دنیوی خودش وداع می کنه. نه قابل بازگشته و نه جبران میشه و خسارت اون هم پایان ناپذیره، چون حیات پس از مرگ، با همه خصوصیات اون جاودانه و بی مرزه.

با اینکه مرگ، طبیعی ترین حادثه حیات بشریِ  و باید مأنوس ترین و آشناترین پدیده زندگی هر انسان بوده و توجه و یادآوری اون حضور دایم در ذهنها داشته باشه، ولی در عین حال اون چنان ازطرف ِ بعضی از ما به فراموشی سپرده می شه و جوری از صحنه ذهن و عملمون دور میشه که گویا به کلی خودمون رُ از دستبرد اون مصون می بینیم

حضرت امیر مؤمنان علی (علیه السلام) روزی در تشییع جنازه ای شنید که مردی می خندد، فرمود: «گویا مرگ تنها بر دیگران نوشته شده و مثل اینکه این حادثه حق، فقط بر غیر ما لازم گشته است و گویا مردگانی که مشاهده می کنیم، مسافرانی اند که به زودی به سوی ما باز می گردند. آنها را در قبرهایشان وارد کرده و مدفون می سازیم و اموال بر جای مانده از آنها را می خوریم. زندگی ما چنان است که گویا پس از آنان، جاودانه خواهیم ماند.

************************************************

نکته مهم بعدی در قصه عبرت عملکردهای ِ خود ِ ماست.

جهانی که دراون زندگی می کنیم بر پایه علت و معلول بنا شده و وقوع هر امری در اثر فراهم آمدن اسباب و شرایط خاص اون صورت میگیره . حیات بشری هم از این قاعده مستثنی نیست. در حقیقت پیش گرفتن رفتار درست در زندگی، حیات طیّب و موفق رُ به دنبال داره و برعکس، تبعیت از هواها و وسوسه های نفسانی و شیطانی، هلاکت و ناکامی در وصول به سعادت بشری رُ در پی داره.

اون چه گفتیم دامنه ای وسیع داره ولی برای نمونه اگه کسی به دادگاهها و محاکم و یا به زندانها سری بزنه، به حقایق زیادی رسیده و عبرتهای زیادی خواهد گرفت.

*************************************************

حضرت امیرمؤمنان علی (علیه السلام) می فرمایند: چه قدر مایه های پند و موعظه بسیار است ولی بهره گیری و استفاده از آن کم است.

بعضی از مردم از دیدن کوچکترین واقعه هشداردهنده، بزرگترین درس رُ می گیرن، در حالی که بعضی هم از کنار عظیمترین حوادث به راحتی می گذرن؛ بی اون که که کمترین تأثیری از اون واقعه در جان خودشون احساس کنن. و حضرت علی(علیه السلام) در یکی دیگه از سخنان خویش، حالت نخست رُ علامت ایمان و حالت دوم رُ نشانه نفاق انسان می دونن .

بنابراین هر کسی نمی تونه از وقایع عبرت انگیز، درس لازم رُ بگیره و از اون متنفع بشه، بلکه به فرموده قرآن کریم، صاحبان عقل و بصیرت و تقوا اهلیت بهره برداری و اعتبار از آن را دارند.

**************************************************

(مناجات)

خدایا

آنچه را از قضاى خود که ما از آن اکراه داریم محبوب قلبمان کن و آنچه را از حکم تو سخت مى‏پنداریم بر ما آسان ساز، و گردن نهادن به آنچه از مشیّت

و اراده‏ات بر ما وارد آورده‏اى به ما الهام فرما، تا تأخیر آنچه را تعجیل فرمودى،

و تعجیل آنچه را به تأخیر انداختى دوست نداریم، و هر آنچه محبوب توست ناپسند ندانیم، و آنچه را تو نمى‏پسندى  انتخاب نکنیم. و کار ما را به آنچه عاقبتش پسندیده‏تر، و بهتر است پایان بخش، که تو عطاى نفیس مرحمت مى‏کنى، و نعمتهاى بزرگ مى‏بخشى، و هر چه مى‏خواهى آن کنى، و بر هر چیز قدرت داری.