گروه فرهنگ و مناسبتهای رادیو ایران تقدیم میکند
**********************************************
به افق آفتاب
**********************************************
به نام خدایی که همه کارهاش به وقت و به موقع اس و آدم های وقت شناس رُ دوست داره.
*********************************************
ما هم سر ِ وقت ِ همیشگی میزبان ِ شما شدیم تا با هم از برکات ِ این دقایق بهرهمند بشیم.
*********************************************
فکر میکنم برای ِ همه ماها پیش اومده که گاهی حوصله انجام ِ کارهایی که باید رُ نداریم.
**********************************************
بعضی وقتا بدمون نمیاد که انجام ِ کارهامونو به بعد بسپاریم و چندان بهش فکر نکنیم. که خب اگه گاه گاه و برای ِ دفعاتِ کم باشه چندان مهم نیست که به قول ِ بعضیا گاهی هم لازم ِ
**********************************************
اما مساله اینجاست که این تسویف و عقب انداختنه کارها برای ِ بعضیا میشه عادت و میشه روش ِ زندگی . اینجاست که دیگه چندان راحت نمیشه ازش گذشت .
********************************************
از عقب انداختنه کارها نمیشه راحت گذشت چون اگه راه و رسم یزندگیمون بشه، عواقب ِ خوبی رُ به دنبال نداره.
*******************************************
شما چی فکر میکنین؟
به نظر ِ شما بدترین اثر و نتیجه عقب انداختنه کارها چی میتونه باشه؟
شماره تماس :
شماره پیامک:
************************************************
مثلی قدیمی میگه: «قطره قطره جمع گردد، وانگهی دریا شود». غالب مردم کاربرد این مثل رُ در مورد ثروت می دونن و نتیجه ای که از اون می گیرن اینه که ثروت، اندک اندک جمع می شه. درحالی که این مثل، اشاره به قاعده ای بزرگ و بسیار ساده ای داره که بیشتر اوقات به دلیل سادگی ِ اون به فراموشی سپرده می شه. قاعده اینه که هر چیز کلی ای، به مرور شکل می گیره و وقتی به دست میاد که اجزای تشکیل دهنده اون، گرد اومده باشن ؛ مثلاً موفقیت در تحصیل در طول یک دوره تحصیلی و اندک اندک به دست میاد.
علت تأکید به این که آینده مجموعه ای از امروزهاست (نه دیروز و امروز و فردا)، و آفت اون از دست دادن امروز ِ، اینه که اونچه در اختیار ما گذاشته شده ، فقط ، امروزِ و تنها راه بهره گیری از زمان، استفاده از امروز ِ. حضرت امام علی(علیه السلام) می فرمایند: «گذشته عمر تو رفته است و باقی مانده آن، محلّ تردید است. پس زمانی را که در آن به سر می بری برای عمل، غنیمت شمار».
و در جای دیگری فرمودند: «روزها سه گونه اند: روزی که گذشته و امیدی به آن نداری و روزی که مانده (زمان حال) و گریزی از آن نیست و روزی که می آید و به آن، اطمینان نداری. دیروز، پند و موعظه است و امروز، غنیمت و فردا را نمی دانی از آن کیست.
***********************************************
امروز و فردا کردن، دقیقا همون بازی زیرکانه زمان اس که عمری رُ که حاضر نیستیم به هیچ قیمتی بفروشیم، اندک اندک و به رایگان از ما میگیره. این عادت بر اثر تکرار، قوت می گیره و هر بار محکم تر و موجّه تر از بار قبل می شه و در هر تکرار، فرصتی رُ از ما می گیره و وظیفه ای رُ از وظایف ما به تأخیر می اندازه و فرصت از دست رفته، دیگه به هیچ قیمتی برنمیگرده. حضرت امام علی(علیه السلام) می فرمایند: «هر کس فرصت را از زمانش به تأخیر انداخت مطمئن باشد که آن را از دست می دهد
***********************************************
به تأخیر انداختن امور، افزون بر این که فرصت گران بها و زودگذر رُ از ما می گیره، نقشه ها و آرزوهای زندگی رُ هم برباد می ده و جز سرشکستگی و یأس، چیزی باقی نمی گذاره. از این رو، حضرت امام باقر(علیه السلام) می فرمایند: «زنهار از افکندن کار امروز به فردا ؛ زیرا این کار، دریایی است که مردان در آن نابود می شوند.
****************************************************
از طرفی هر روزی، کار مخصوص به خودش رُ دارد که باید در همون روز انجام بشه. امیرمؤمنان حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند: «کار هر روز را در همان روز انجام بده ؛ زیرا هر روز، کار مخصوص به خود را دارد و به تأخیر انداختن کارها، از میان بردن روزی است که دیگر تکرار نمی شود.
*******************************************************
امروز و فردا کردن، بیماری ای ِ که به صورت خفیف و پیشرفته و در شکل های مختلف در بیشتر مردم دیده می شه. البته منظور از «امروز» در امروز و فردا کردن، زمان حال ِ و مُراد از «فردا» زمانی ِ که هنوز نیامده. پس امروز و فردا کردن، یعنی وانهادن کار الآن به بعد، و این می تونه موکول کردن کار الآن به ساعتی دیگه، روزی دیگه و یا هفته ای دیگه باشه. حضرت پیامبر(صلی ا... علیه و اله و سلم ) در توصیه های خود به اباذر فرمود: «ای اباذر! از امروز و فردا کردن بپرهیز ؛ زیرا تو به امروزْ وابسته ای، نه به روزهای دیگر»
وامام علی(عیه السلام) به پیروان خود تأکید فرموده است که: «کار امروز را به فردا میفکن و آن را همان روز به انجام برسان».
به قول جامی:
خوار در دیده فرصت مَشِکن
کار امروز به فردا مَفِکن.
********************************************
یکی از جلوه های امروز و فردا کردن ـ که در احادیث بسیار به چشم می خوره ـ ، به تأخیر انداختن توبه است. آن گونه که در مفاهیم دینی وارد شده، در صورت ارتکاب گناه، توبه از ضروری ترین اعمالی ِ که باید فوری انجام بگیره ؛ اما اغلب مردم به علّت دچار شدن به بیماری امروز و فردا کردن، این واجب رُ به تأخیر می اندازن.
حضرت امام علی(علیه السلام) در ضمیمه نامه ای به یکی از یاران خود می فرماید: «آنچه را عمر تو باقی مانده است، دریاب و مگو فردا و پس فردا ؛ زیرا پیشینیان تو به سبب تکیه کردن بر آرزوها و امروز و فردا کردن، هلاک شدند ؛ چرا که فرمان خدا (مرگ)، ناگهان این غافلان را در رسید»
و حضرت امام سجاد(علیه السلام) در مناجات خود می فرمودند: «خداوندا! مرا در گریستن بر خودم یاری رسان ؛ زیرا با امروز و فردا کردن و آمال و آرزوها، عمر خویش را بر باد فنا دادم و از آنهایی شدم که به خیر و نجات خود، دیگر امیدی ندارند».
**********************************************
برای درمان امروز و فردا کردن، از دو طریق می توان وارد عمل شد. نخست این که با بررسی علت های امروز و فردا کردن، عواملی را که موجب تأخیر کارها می شوند، شناسایی کرد و در پی برطرف کردن آنها بود. راه دوم، عکس این است ؛ یعنی با تغییر سریع رفتار و وضعیّت کار، علت آن تأخیرها را از میان برداشت. روان شناسانِ رفتارگرا معتقدند با تغییر رفتار، طرز فکر نیز تغییر می کند ؛ مثلاً برای غلبه بر احساس افسردگی، هم می توان با ریشه یابی علّت، به درمان افسردگی پرداخت و هم می توان با قرار دادن خود در موقعیت دیگر (مثلاً با خندیدن و انجام دادن کار دلخواه)، طرز تلقی خود را تغییر داد. بنابراین برای درمان امروز و فردا کردن باید علاوه بر بررسی علل آن، به طور همزمان، خود را وادار به انجام دادن کار کنید تا دیدگاهتان در مورد کار تغییر یابد.
***********************************************
(مناجات)
ای آن که یاد او برای یاد کنندگان، موجب شرافت است وای که طاعت او برای فرمان برادران، وسیله نجات است، ... دلهای ما را به یاد خود، از یاد هر چیزی و زبان های ما را به شکر خویش از هرگونه سپاسی و اعضای ما را به طاعت خود از هر طاعت دیگری مشغول فرما.
پس اگر برای ما فراغتی مقدر کرده ای، آن را بسلامتی [از آفات] قرار ده که در آن حال، گناهی ما را در نیابد و خستگی و ملالی به ما نرسد تا این که نویسندگان اعمال بد یا نامه سفید، از یاد بدی های ما برگردند و کاتبان کردارهای نیک، به آنچه از حسنات ما نوشته اند، شادمان گردند.
- ۹۸/۰۹/۱۱