برنامه
گروه فرهنگ و اندیشه رادیو ایران تقدیم میکند
*****************************************************
به افق آفتاب
***************************************************
به نام ِ خدایی که عزیز ِ و سلام
************************************************
امیدوارم حال ِ همگی خوب باشه و دلتون آروم
**********************************************
میگن یکی از اسباب ِ دل آرومی اینه که رازهای ِ آدم ُ جز خودش کسی ندونه، نظر ِ شما چیه؟
**********************************************
شما چقدر طاقت دارین که رازهاتونو توی ِ دلتون نگه دارین؟
و اگه کسی رازی بهتون بگه تا کجا میتونین واسه بقیه اونو فاش نکنین؟
**********************************************
به نظر ِ شما راز دار بودن خوبه یا بد؟
**********************************************
یکی میگفت اونایی که دلای ِ کوچیک دارن نمیتونن رازهای ِ بزرگ رُ توش نگه دارن ؟
************************************************
شما اگه قرار باشه رازتونو به کسی بگین اون فرد چه ویژگیهایی باید داشته باشه؟
***********************************************
به نظر ِ شما چرا رازداری سخته و راز دار بودن چه فایده ای داره؟
شماره تماس:
شماره پیامک:
*********************************************
در زندگی، گاهی ممکنه دیگران مطالبی رُ با انسان در میون بگذارن و یا اینکه انسان خودش، به‌طور خواسته و یا ناخواسته پی به برخی از اسرار زندگی دیگران ببره ، اونچه در این میان اهمّیت داره، اینه که اسلام به هیچ کس چنین حقّی رُ نداده که اسرار زندگی کسی رُ برای دیگران بازگو کنه. پیامبر اکرم(صلی ا... علیه و آله و سلم) می‌فرمایند:
ای ابوذر! مجلس‌ها امانت است و بازگو کردن راز و حرف دل برادر مؤمنِ خود برای دیگران، خیانت است.
فاش کردن راز و اسرار دیگران، اعم از اینه که انسان عیوب دیگران رُ اظهار کنهو یا اینکه عیب نیست؛ ولی افشا و اظهار اون موجب اذیت و آزار دیگران میشه.
*****************************************************
رازداری بر دو قسم ِ یکی نگه داشتن راز دیگران و دیگری فاش نساختن اسرار زندگی خود. اظهار کردن اسرار زندگی خود برای دیگران از ضعف نفس و سستی عقل ِ ؛ به‌جهت اینکه اسرار زندگی انسان، از دو حال خارج نیست: یا از جمله اسراری ِ که حاکی از سعادت انسانِ و یا حاکی از شقاوت اونه ؛ بنابه هر دو احتمال، انسان باید از فاش کردن اون خوداری کنه ؛ چراکه اگه از قبیل اوّل باشه، اظهار آن موجب دشمنی و حسادت دیگران واقع میشه و اگه از قبیل دوّم باشد، اظهار و فاش ساختن اون، باعث شماتت و سرزنش دشمنان و ناراحتی و سرشکستگی دوستان میشه. به‌همین دلیل، انسان از اینکه راز خودش رُ با دوستان در میان بگذاره، منع شده ؛ به‌دلیل اینکه هر دوستی خودش هم دوستی داره و هر گاه انسان خودش نتوانه راز دل خودش رُحفظ و نگهداری کنه، چگونه می‌توان انتظار داشت که دیگری راز انسان رُ در دل نگه داره.
به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات بخواست جام می و گفت راز پوشیدن
************************************************
مروزه افشای اسرار خانوادگی (به‌خصوص روابط بین همسران) سبب بسیاری از مشکلات خانواده‌ها ست ؛ که در برخی مواقع بنیان خانواده رُ برهم ریخته و حتی به طلاق منجر شده. زن و شوهر نباید اسرار درون خانه خودشون رُ پیش دیگران ولو پدر و مادر و یا خواهر و برادر بازگو کنن؛ چراکه دیگران، گاهی از سر دلسوزی، گاهی از سر حسادت و در برخی اوقات از سر کینه، خواسته یا ناخواسته در مسائل خانواده‌ها دخالت کرده و مشکلات ولو کوچک رُ بزرگ‌تر و غیر قابل حل‌تر خواهند کرد به هر حال آنچه در روایات مورد تأکید قرار گرفته و از جمله وظایف انسان شمرده شده، اینه که انسان رازدار باشه و هر حرفی رُ به‌زبان نیاره و برای دیگران بازگو نکنه.
*************************************************
روزی شخصی نزد شیخ ابوسعید ابو الخیر آمد و گفت: ای شیخ! نزد تو آمده‌ام تا به من از اسرار حق چیزی بیاموزی. شیخ به او گفت: برگرد و فردا بیا تا راز حق به تو بیاموزم. او فردا نزد شیخ آمد، شیخ موشی را در درون حُقّه (قوطی یا ظرف کوچکی که در آن جواهر می‌گذارند) نهاده بود و سر حقّه را نیز محکم بسته بود، وقتی که آن شخص آمد، شیخ آن حُقّه را به او داد و گفت: حُقّه را ببر ولی بکوش که مبادا سر آن را باز کنی. آن مرد آن حُقّه را با خود برد ولی سر انجام آتش هوس او شعله ور شد که در میان این حُقّه چیست و چه رازی وجود دارد؟! وسوسه‌ی هوای نفس، او را وا داشت تا سرانجام سر آن را باز کرد، ناگاه موشی از آن بیرون جست و فرار کرد، او نزد شیخ آمد و گفت: من از تو سرّ خدا خواستم ، تو موشی به من دادی؟ شیخ گفت: ای درویش ما موشی در حُقّه به تو دادیم، تو نتوانستی آن‌را پنهان کنی؛ چگونه سرّ الهی را به تو دهیم که آن‌را نگاه داری؟
*******************************************************
حضرت امام علی علیه السلام می فرمایند:
راز تو اسیر توست، اما اگر آشکارش ساختی تو اسیر آن شده ای.
همچنین می فرمایند:
در خصوص اسرار خویش بخیل باش و رازی را که به نزد تو، به ودیعه نهاده شده است، پخش نکن زیرا پخش اسرار خیانت است.
و حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند:
دوستت را از اسرار خود به اندازه ای مطلع ساز که اگر آن اندازه را به دشمنت بگویی، نتواند به تو زیان برساند
*********************************************
افشای راز، انگیزه های مختلفی داره که از جمله اونها ، پُرحرفیِ ، پرحرفی سبب می شه که در لابلای حرفها خیلی از «اسرار مگو» هم گفته بشه. پس بهتر ِ همونطور که بزرگان توصیه کردند انسان از پرگویی بپرهیزه تا ناخودآگاه موجب افشای اسرار خود یا دیگران نشه.
و دلیل دوم خودنمایی ِ ، این خصیصه متأسفانه بیشترین ضربه ها رُ به انسان می زنه. بعضی برای این که وانمود کنن در جریان امورند و به قول خودشون اخبار دست اول به اونها می رسه، شروع به بازگویی مسائل سرّی و محرمانه می کنن که این نشانه ضعف نفس انسان ِ
و سومین دلیل دوستی ِ ، بعضی از افراد به حساب رفاقت و صمیمیت، اسرار محرمانه رُ بازگو می کنن و به عواقب شوم اون بی توجهند و چه بسا که این بی توجهی علاوه بر ضربه زدن به دیگران باعث دردسر فراوانی برای خود اونها هم میشه.
حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند:
راز تو از خون توست، پس نباید جز در رگ های خودت جاری شود
*********************************************
(مناجات)
خدایا!
ای که به تو بی نیاز شوند و از تو بی نیاز نباشند،
به تو رو آورند و از تو رو بر نتابند،
از سر شور و شوق،آهنگ تو کرده ام
و با دلی مطمئن، به تو امید بسته ام
تمنای من از تو هر چند زیاده باشد،
در برابر غنای تو ناچیز و اندک است،
که دست عطایت از هر دستی گشاده تر و برتر است
- ۹۸/۰۵/۰۷