برنامه
گروه فرهنگ و اندیشه رادیو ایران تقدیم میکند
***********************************************
به افق آفتاب
***********************************************
به نام ِ خدایی که دوست داره بنده هاش دلسوزه هم باشن
***********************************************
با احترام و ارادت .... سلام
***********************************************
با عرض ِ تسلیت به مناسبته سالروزِ شهادت حضرت امام جواد علیه السلام ، دردانه امام ِ رئوف حضرت امام رضا علیه السلام ، خدمت ِ ایشان و همه شما عزیزان، مهمان ِ همراهی ِ شما هستیم .
***********************************************
همراهی ای تا .. موعد ِ افق ِ اذان ِ ظهر که میعاد گفتگوی ِ ما با خداست.
***********************************************
گفتگویی به طنین ِ نماز که تکلیفی دلنشین و آسمونی برای ِ دلهای ِ ماست
دلهایی که با یاد و نام ِ خدا به اوج ِ آرامش میرسن.
***********************************************
راستی منش ِ شما توی ِ زندگی چه جوری ِ
چقدر دلتون برای ِ دیگران و غصه ها و سختی هاشون میثپه و دلسوزشون هستین؟
***********************************************
قطعا جواب ِ همه ماها مثبته و باور داریم که ما غیر از خودمون دلسوزه دیگران هم هستیم.
***********************************************
اما واقعیت اینه که یه جاهایی وقتی به دور و برمون نگاه میکنیم میبینیم که این جوری نیست یعنی گاهی ماها فکر میکنیم که نمیتونیم غیر از خودمون هوای ِ بقیه رم داشته باشیم
غافل از این که آدمای ِ زرنگ معمولا حواسشون به بقیه هم هست ، چون باور دارن که تویِ این روزگار دست ِ تنها نمیشه زندگی کرد و باید یه کمک و پشتیبانی باشه .
***********************************************
کمک و حمایتی که اتفاقا باید از عمق ِ محبت و دلسوزی ِ صمیمانه باشه.
***********************************************
واقعیت اینه که زندگی ِ همه ماها به هم گره خورده و چه بخوایم و چه نخوایم توی ِ خوشبختی و بدبختی های ِ همدیگه شریکیم و اگه هوای ِ همدیگه رُ نداشته باشیم فردا روز کسی هوامونو نداره.
***********************************************
این هوای ِ بقیه رُ داشتن میشه تعهد ، میشه محبت ، میشه دلسوزی، میشه به فکر ِ دیگران بودن ، تعهد ِ در برابر ِ دیگران و جامعه که اتفاقا خیلی هم مهمه و نشونه رشد و بالندگی ِ یه جامعه اس ، نشونه این که همه به هم فکر میکنن و مواظب ِ هم هستن.
***********************************************
تعهد ِ در قبال ِ جامعه از محبت میاد ، از دوست داشتن چون ، تو ، تا کسی رُ دوست ند اشته باشی نمیتونی نسبته بهش احساس ِ وظیفه و توجه و تعهد کنی.
***********************************************
به نظر ِشما دلسوزه ِ دیگران بودن یعنی چی و چه مصادیقی داره؟
شماره تماس:
شماره پیامک:
***********************************************
یکى از اوصاف حمیده و خصال جمیله رحم و دلسوزى به مخلوقات و موجودات جاندار پروردگار عالم ِ
اگر انسان موجود صاحب ِ روحى رُخواه انسان و یا حیوان دیگه در چنگال و پنجه قوى و نیرومند مصائب و گرفتاری هاى مختلف دنیا مشاهده کرد و دید در دست حوادث گوناگون دنیا اسیر و مبتلاست و در اثر و نتیجه تراکم سختى ها و انباشته شدن ناراحتى ها نزدیک است که رشته زندگى او از هم گسیخته و از حیات خود به کلى ساقط گردد، دلش باید به حال او سوخته و او را مورد تفقد و احسان و نیکوکارى قرار دهد و با زبان و مال و جان به او کمک کرده و در حل گرفتارى و ناراحتى هاى او تشریک مساعى نماید.
خداوند مهربان در آیات متعدد در سوره هاى قرآن خویشتن را با صفت رحم و شفقت و مهربانى یاد کرده و خود را به بندگانش با این اوصاف جمیله معرفى نموده است.
****************************************************
یکی از صفات نیکو و پسندیده انسان مهربانی و دلسوزی نسبت به هم نوعان خود و سایر موجودات ِ
در شریعت مقدس اسلام هم در مورد مهربانی و دلسوزی،آیات و روایات فراوانی وارد شده و نسبت به این خلق حسنه تاکید فروانی صورت گرفته "
در مورد پیامبراکرم (صلی ا... علیه و آله و سلم) در قرآن مى خوانیم: ما تو را جز اینکه مایه رحمت جهانیان باشى، نفرستادیم. و در جاى دیگر مى خوانیم: ناراحتى هاى شما بر او گران است و نسبت به هدایت شما سخت علاقه مند است و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است.
و همین مهربانی و دلسوزی پیامبر اکرم (صلی ا... علیه و آله و سلم) باعث شد که خود رُ به زحمت طاقت فرسا بیندازد و سختی های بسیاری را برای ِ هدایت انسانها تحمل کنند
***********************************************
پیامبر اسلام (صلی ا... علیه و آله و سلم) دلسوز ومهربان بود واز گرفتاری دیگران ناراحت و رنجور می شد.
تا آنجا که خداوند متعال خطاب به ایشان می فرماید: گویی می خواهی جان خود را از شدت اندوه از دست دهی، به خاطر این که آنها ایمان نمی آورند!.
بعضی از مفسران می گویند: «سبب نزول آیه فوق این بود که پیامبر (صلی ا... علیه و آله و سلم) دائماً اهل مکه را به توحید دعوت می کرد، اما انها ایمان نمی آوردند، پیامبر (صلی ا... علیه و آله و سلم) آنقدر ناراحت شده بود که آثار آن در چهره اش آشکار بود» آیه فوق نازل شد و پیامبر (ص)را دلداری داد.
آن حضرت بارها توسط دشمنان خشونت طلب، سنگ باران و مورد اهانت قرار گرفته بود، گاه مجبور می شد که مکه را ترک نموده و به کوه های اطراف پناه ببرد، خدیجه همسر مهربانش به دنبالش راه می افتاد تا او را پیدا می کرد. با این وضعیت، در آن لحظات طاقت فرسا که حضرت خدیجه، زخم های پای پیامبر(ص)را پانسمان می کرد به جای اینکه از زبان ایشان بشنود که مشرکان را نفرین می کند، این جمله را مى شنید: ؛ خدایا! قومم را (به خاطر اهانت و سنگ باران من) ببخش زیرا آنها (از مقام ربوبیت و رسالت) آگاهی ندارند.
*******************************************************
حضرت صادق (علیه السلام ) فرمودند: هر که واجد نرم خوئى و ملایمت بوده و با مردم خوش رفتارى نماید، هر هدفى که داشته باشد، مى تواند فراهم کرده و به دست آورد.
همه انبیا و رهبران دینى روى مسئولیت هاى بزرگ رهبرى و تربیتى که به عهده داشتند همیشه با اخلاق نیک ، شفقت و مهر و بخشایش خودشان مردم نادان و نابخرد جامعه بشریت را از نکبت و بدبختى بیرون نموده و به شاهراه هدایت در مى آورده اند.
*********************************************
گفته شده که هر کسی که به او نرم خوئى و خوش رفتارى با بندگان خدا داده شده است ، خیر و سعادت و خوشبختى هر دو جهان به او عطا شده است و هر که از این خوى نیکو و خصلت پسندیده محروم شده از خیر نیکبختى هر دو گیتى بى نصیب و بى بهره گردیده است .
چنانچه خداوند متعال درباره خاتم پیامبران مى فرماید: اگر تندخوى و بى رحم و سنگدل بودى ، از اطراف و پیرامونت متفرق و پراکنده مى شدند
***************************************************
حضرت باقر (علیه السلام ) از پدر بزرگوارش امیرالمؤمنین على (علیه السلام ) نقل کرده است که : آن حضرت فرمودند: براى متقین و پرهیزگاران و دین داران علائم و آثارى است که به وسیله آنها معلوم و شناخته مى شوند. و حضرت پس از شمردن چند نشانه یکى را هم دلسوزى و غمخوارى ضعفا و ناتوانان و بیچارگان نام برد.
کسانى که دلشان رقیق و نازک نیست و همانند سنگ سفت و سخت است و به هیچ وجه ناراحتى و گرفتارى هاى مردم و جامعه بشرى در قلبشان تأثیر نکرده و اثرى در ایشان نمى گذارد و به احوال بینوایان ترحم نمى نمایند، امیرالمؤمنین (علیه السلام ) آنان را از متقین و مسلمانان واقعى ندانسته و به حساب و شمار نیاورده است
***********************************************
در بعضى از روایات حضرت على (علیه السلام ) از پیامبر خدا نقل کرده که آن بزرگوار فرمود: خداوند به مخلوقات و بندگان خویش شفیق و مهربان است و کسانى که دلشان براى آنان مى سوزد مورد توجه خدا قرار گرفته و ایشان را دوست مى دارد
و لذا منقول است روز قیامت و رستاخیز (که روز ناراحتى و گرفتارى عمومى است ) هر کس که سر از قبر و لحد خود براى حساب و جزاى اعمال و سزاى کردار خود برمى دارد، رو به جانب خداوند آورده ، طلب و درخواست استمداد نموده و مکررا عرض مى کند خدایا به من ترحم کن . به او از طرف پروردگار خطاب مى شود: آیا در دنیا و دار فانى به دیگران ترحم کردى و به داد فقرا و مساکین رسیدى تا امروز ما نیز به فریادت برسیم و از عذاب هاى گوناگون نجاتت دهیم
******************************************************
از حضرت خیرالبشر و راهنماى سعادت و سیادت منقول است که فرمود: نیکوترین و زیباترین اعمال انسان نزد خدا و پیامبرش دو چیز است : یکى ایمان و اعتقاد به خداى خالق و آفریننده موجودات و دیگرى ملایمت و مهربانى و خوش رفتارى با خلق خدا و بندگان پروردگار است و بدترین و زشت ترین کردار پیش حضرت احدیت دو امر است یکى شرک و همتا قائل شدن براى خداى بزرگ و دیگرى بدرفتارى و خشونت و سرزنش به دیگران مى باشد.
و از این لحاظ است که در اخبار و روایات وارد شده است : به آنکه نرم خوئى و خوش رفتارى با بندگان خدا داده شده است ، خیر و سعادت و خوشبختى هر دو جهان به او عطا شده است و هر که از این خوى نیکو و خصلت پسندیده محروم شده از خیر نیکبختى هر دو گیتى بى نصیب و بى بهره گردیده است
*************************************************
(مناجات)
الهی! چگونه امتناع نمایم به سببِ گناه از دعا که نمی بینم تو را که امتناع نمایی به سببِ گناهِ من از عطا.
اگر چه گناه می کنم تو هم چنان عطا می دهی. پس من نیز اگر چه گناه می کنم از دعا باز نتوانم ایستاد.
الهی! اگر من نتوانم که از گناه باز ایستم تو می توانی که گناهم بیامرزی.
الهی! هر گناه که از من در وجود آید دو روی دارد: یکی روی به لطفِ تو دارد و یکی روی به ضعفِ من. یا بدان روی گناهم عفو کن که به لطف تو دارد یا بدان روی بیامرز که به ضعفِ من دارد.
الهی! به بد کرداری که مراست از تو می ترسم و به فضلی که تو راست، به تو امید دارم.
پس از من باز مدار فضلی که تو راست به سببِ بد کرداری که مراست.
الهی پس بر من ببخشای زیرا من زآنِ تواَم.
- ۹۸/۰۵/۰۷