افق- پناه بردنه به خدا

افق

گروه اندیشه رادیو ایران تقدیم میکند

***************************************************

به افق آفتاب

************************************************

به نام ِ خدا و سلام

************************************************

امروز میخوایم با هم از اون لحظاتی صحبت کنیم که به خدا پناه میبریم و او امان و حامی ِ ما در لحظه های ِ سخت و طاقت فرسا میشه.

****************************************************

امروز با هم از اوقاتی صحبت میکنیم که درِ خونه خدا رُ میزنیم و میدونیم که جوابی هست و خدا با محبتش به استقبالمون میاد

*************************************************

خیلی وقتا فراز و نشیبهای ِ زندگی اونقدر سخت میشه که احساس میکنیم هیچ کس نمیتونه کمکمون باشه. اینجاست که دل از همه باید بُرید و به خدا متصل شد.

**********************************************

پناه بردنه به خدا دلیل ِ آرامش ِ دل و خیالی آسوده اس. احساس ِ داشتنه یه تکیه گاه ِ مطمئن که میتونی همیشه روش حساب کنی.

***********************************************

 به نظر ِ شما بهترین تاثیر ِ پناه بردنه به خدا توی ِ زندگیهای ِ ما چیه؟

وقتی به خدا

شماره تماس:

شماره پیامک:

**************************************************

حضرت سجّاد علیه السلام در هنگام ترس و گرفتارى‏ها با حال تضرّع به پناهندگى خداوند اصرار مى‏ورزیدند؛ زیرا در وقت هجوم انواع بلاها و حوادث و گناهان تنها پناهگاه انسان خداست نه غیر او.

این فراز از دعاى امام علیه السلام آموزشى به بندگان خداست که در وقت فشار گرفتارى و غم‏ها به غیر از خدا توجه نکنن، چون این حالت‏هاى روحى و جسمى که در اثر بسته شدن درِ رحمت و نعمتِ خداوند و روى آوردن انواع بلاها و سختى‏ها براى انسان  پیش میاد به خاطر اینه که که خداوند مى‏خواه، بندگانش به سوى او روى‏ بیارن و با او گفتگو کنن و به وجود حق عشق بورزن. و خداى متعال این حالت بنده رُ دوست داره.

***********************************************************

در روایات اهل بیت عصمت آمده است:

انسانى که در امورش خود را در پناه خدا بداند یا نیت خود را نیک سازد، خواسته‏هایش هم زیبا و نیکو مى‏شود و همچنین از آسیب‏ها و خطرات آسمانى و زمینى حفظ مى‏ماند.

حضرت  امام على علیه السلام مى‏فرمایند:

در همه حالاتت به خدا پناه جوى که در این صورت با سنگرى نیرومند خود را حفظ مى‏کنى.

 حضرت در یک فراز از مناجات خویش که دریاى معرفت و اقرار به درگاه الهى است عرضه مى‏دارد:

 خدایا! براى من پیکرى آفریدى و در آن ابزارها در اندام‏هایى نهادى که من با آنها تو را فرمان مى‏برم و نافرمانى مى‏کنم، تو را به خشم مى‏آورم و خشنودت مى‏سازم و در نفس من انگیزه به سوى شهوات قرار دادى و مرا در سرایى آکنده از آفات جاى دادى و آن گاه به من فرمودى: باز ایست، پس من به کمک تو از گناه باز مى‏ایستم و به تو توسّل مى‏جویم و به تو پناه مى‏برم و به یارى تو خود را حفظ مى‏کنم و براى انجام آنچه خشنودت مى‏سازد، از تو توفیق مى‏طلبم

**********************************************

یکی از احکام اسلامی که مسلمانان بدان تکلیف شده اند، مساله استعاذه است. خداوند در آیاتی از جمله 200سوره اعراف، 98 سوره نحل، 56 سوره غافر و 36 سوره فصلت فرمان استعاذه را صادر کرده و به طور مستقیم به پیامبر(ص) و غیر مستقیم به مسلمانان فرمان می‌دهد که به خدا استعاذه بجویند.

از همین آیات و آیات دیگر به دست می‌آید که استعاذه به خدا نسبت به شیطان و شیطنت هاست. از آیه 56 سوره غافر به دست می‌آید که لزوما این شیطنت از ابلیس نیست، بلکه حتی انسان‌هایی که اهل مجادله هستند نیز دارای نوعی شیطنت هستند که باید از آنها به خداوند پناه برد.

***************************************************

اما چگونه می‌توان به خداوند پناه برد؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت ازآنجایی که  روش‌های نفوذ ابلیس و شیاطین گوناگون است می‌بایست با توجه به نوع حملات و شیوه آن واکنش نشان داد؛ ‌اما چون انسان نوع و شیوه‌های آنها را نمی‌داند، باید خودش را به خدا واگذار کرده و از یاد خدا در خود و پیرامونش دیواری بکشد تا شیطان وارد نشود و  یا اگر وارد شده بیرون رانده شود و راه‌های نفوذ و مراکز رخنه گرفته شود.

از آیات قرآنی این معنا به دست می‌آید که شیاطین با توجه به میزان قرب و بعد انسان به خدا عمل می‌کنند. هر چه انسان از خدا دورتر باشد قدرت رخنه کنندگی آنان بیشتر بوده و امکان دسترسی به مراکز حساس انسان از جمله قلب برای آنان فراهم‌تر خواهد بود. هر چه انسان به خدا نزدیک‌تر باشد دسترسی دشمنان شیطانی به انسان و مراکز تصمیم گیری و عمل انسان نیز دورتر خواهد بود.

***************************************************

یکی از عواملی که برای برطرف کردن غم به انسان کمک می کند، «استعاذه» است. یعنی طلب پناهندگی و لازمه پناهندگی «صدق» است.

اگر خدا ببیند که بنده اش در طلب  پناهدگی و آمرزش، واقعا راست می گوید و صدق دارد، گناهانش را می بخشد و به او پناه می دهد. اما اگر بنده به خدا پناه ببرد، اما گناهانش را ترک نکند، خودش را مسخره کرده است. این تعبیر امام رضا (علیه السلام) که فرمودند: «هر کس با زبان استغفار کند، ولى با دل پشیمان نباشد، خود را مسخره کرده است»، در همین خصوص است.

*********************************************

(مناجات)

خدایا.....

به تو روی آوردم چون یگانه معبود عالمی از خود مرانم من بی تو هیچم و با نام تو همه چیــز، دست نیاز به سوی تو آورده‌ام تومهربانی و دست گیــرنده مستمنــدان لطف و کرمـت را از من دریــغ مدار ، از عالمت حیــرانم و در خـــود سرگردان باحالتی پریشان به درگاهت نالانم و از دیده گریان و همه جا به سوی تو روان تو کریمی و بزرگوار رحیمی و بخشاینده روح روان ، از بندگان ناآگاهت در گذر و روح آنان را به سعادت راهنمایی فرما و هر آنچه از عالم کبریایی خواهی بر جسم عنایت فرما چون هر دردی که از سوی تو رسـد رحمت است وتحمّل آن را دارم .

خدایا به عظمت تو سر تعظیـــم فرود می آورم و از تو میخــواهم که مرا جــزو بندگان مقرّب درگاه خویش منظور فرمایی.