افق- آبروی مومن

گروه فرهنگ و اندیشه رادیو ایران تقدیم میکند

**********************************************************

به افق آفتاب

*********************************************************

به نام ِ خدایی که ستار ِ و پوشاننده عیبهاست

*********************************************************

با آرزوی ِ قبولی طاعات و عبادات خدمت ِ همه شما عرض سلام داریم

و از خدای ِ بزرگ درخواست میکنیم که در جرگه روزه داران ِ حقیقی باشیم

در جرگه کسانی که نه فقط از خوردن و آشامیدن که از گناهان هم امساک میکنن

*****************************************************

بعضیا میگن این دور شدن و ترک کردنه گناهان خیلی سخته

****************************************************

درست میگن چون وقتی آدم با یه چیزی اُنس میگیره ... جدا شدن و ترکش واسش سخته

و باید به تدریج و آهسته آهسته ازش دور بشه و فاصله بگیره

***************************************************

دور شدنی که برای ِ خودش راه و رسمی داره

***************************************************

میگن یکی از بهترین راه هایی که میتونه ما رُ از دچار شدن به گناهان حفظ کنه

توجه به خودمونه

توجه و حساب و کتاب ِ کارها و گناهامون

*************************************************

چون ماها بیشتر اونجاهایی دچار ِ خطا میشیم که ذهنمون مشغول ِ دیگران میشه

و به جای ِ زندگی و کار و بار ِ خودمون همش تو زندگی و کار ِ بقیه سرک میکشیم

****************************************************

و این سرک کشیدن میشه اول گناهای ِ بزرگی مثل ِ غیبت .. تهمت  و دروغ

و از همه مهم تر ، بُردنه آبروی ِ دیگران

شاید واسه همینه که در دین ِ ما بسیار گفته و سفارش شده که به جای ِ توجه به عیبهای ِ دیگران به عیوب ِ خودتون دقیق بشین و درصدد ِ رفع ِ اونها باشین

*****************************************************

آدم تا وقتی حواسش به خودش ِ که دروغ نگه ... متوجه دروغ گفتن ِ بقیه نمیشه

تا وقتی حواسش به خودش ِ که پشت ِ سر ِ کسی حرف نزنه نمیتونه متوجه ِ غیبت کردنه دیگران بشه

تا وقتی حواسش به خودش ِ که رزق ِ حلال دربیاره .... نمیتونه متوجه ِ گناه ِ بقیه توی ِ کسب و کارشون باشه

***************************************************

اصلا یه کسی که خودش اهل ِ گناه ِ حتی اگه درباره عیب ِ دیگران بهشون تذکر هم بده

اثری نداره

چون خودش عامل به حرفش نیست

و حالا چقدر این مساله بدتر میشه وقتی که یه همچین کسی آبروی ِ کس ِ دیگه ای رُ هم پیش ِ بقیه ببره.

***************************************************

شما چی فکر میکنین؟

به نظر ِ شما بزرگترین آفت و ضرر و اثر ِ بدی که بی توجه بودن به آبروی ِ دیگران در زندگی ِ ما و جامعه داره چیه؟

شماره تماس:

شماره پیامک:

****************************************************

همین جا .. اول ِ کلام باید یه چیزی رُ توضیح بدم اونم این که ... خیلی فرق وجود داره بین ِ این که ما همش دنبال ِ عیوب ِ دیگران باشیم و این که اگه خطایی ازشون دیدیم از روی ِ دلسوزی و محبت و به قصد بهتر شدن بهشون تذکر بدیم

مرز ِ بین ِ این دو تا خیلی باریک ِ

و خیلی باید مواظب بود که به قصد ِ ثواب ... گناه نکنیم

چون ناگفته پیداست که

عیب جویی و عیب زدایی هر دوشون با یادآوری و بازگو کردنه عیب همراه ِ . ولی اولی با انگیزه تحقیر گفته میشه و دومی به قصد خیرخواهی و اصلاح. اولی با دشمنی و خصومت و دومی با دلسوزی و نصیحت توأم میشه

اسلام برای حفظ آبرو و حرمت و شخصیت مؤمنان اهمیت زیادی قائل شده و آبروی مؤمن رُ برابر با خون ِ اون میدونه. تا اونجا که هم به خود مؤمنان دستور میده که آبروی خودشون رُ حفظ کنن و هم به دیگران میفرماید که آبروی مؤمنان رُ حفظ کنند.

****************************************************

در روایت است که حضرت صادق علیه‌السلام فرمودند: هر کس به زبان مومنی سخن بگوید و از آن رسوایی او و از بین بردن مروّت و جوانمردی‌اش را بخواهد تا از چشم مردمان بیفتد، خداوند او را از ولایت خودش به ولایت شیطان می‌اندازد ولی شیطان هم او را نمی‌پذیرد.

************************************************

آبروی انسان سرمایه ای ست که سالها با رنج و مشقت و خون دل خوردن بدست میآره و به راحتی با یک کلمه یا یک مقاله یا یک تهمت بر باد میره و زخمی عمیق در دل و جان انسان به جا میگذاره.در جامعه ما اکثرا برای برخوردهای کوچک با یکدیگر عذر خواهی میکنیم ولی به راحتی با آبروی دیگران در سطح وسیع بازی کرده و به روی خودمون هم نمیاریم  امیدواریم این امر در جامعه به گونه ای تبیین بشه که اگه موضوعی قراره  مطرح بشه اولا در مورد صحت و ثقم آن بررسی بشه و در صورت بروز خطا در اطلاع رسانی و در خطر بودن آبروی افراد به خاطر حفظ آخرت و همچنین موقعیت اجتماعی و احترام به ارزشهای شخصیتی خود از یک سو و همچنین به خاطر اعاده حیثیت و حفظ آبروی افراد از سوی دیگه شهامت بخرج داده و عذر خواهی کنن که بی شک رضایت حق تعالی و مردم عزیز در آن خواهد بود درسوره مائده آیه 39 آمده است که : پس هر که بعد از ستم‏کردنش توبه کند و به صلاح آید خدا توبه او را مى‏پذیرد که خدا آمرزنده مهربان است .

********************************************

حضرت امام صادق علیه‌السلام فرمودند: هر کس درباره مومن آنچه را دیدگانش دیده و گوش‌هایش شنیده بگوید از کسانی است که خداوند عزوجل درباره‌اشان فرموده است: همانا برای کسانی که دوست دارند زشتی در میان مومنان آشکار شود، عذابی دردناک است.

*******************************************

حضرت امیرمومنان علیه‌السلام مقدار پنج وسق (حدود پنج بار) خرما برای مردی فرستاد. آن مرد شخصی آبرومند بود و از کسی تقاضای کمک نمی کرد، شخصی در آنجا بود به علی علیه‌السلام گفت: «آن مرد که تقاضای کمک نکرد، چرا برای او خرما فرستادی؟ به علاوه یک وسق برای او کافی بود.» امیرمومنان علی‌علیه‌السلام به او فرمود: «خداوند امثال تو را در جامعه ما زیاد نکند، من می‌دهم، تو بخل می‌ورزی، اگر من آنچه را که مورد حاجت او است، پس از سوال او به او بدهم، چیزی به او نداده‌ام، بلکه قیمت آبرویی را که به من داده، به او داده‌‌ام. زیرا اگر صبر کنم تا او سوال کند، در حقیقت او را وادار کرده‌ام که آبرویش را به من بدهد، آن رویی را که در هنگام عبادت و پرستش خدای خود و خدای من، به خاک می‌سایید.»

************************************************

حضرت آیت‌الله العظمی بروجردی رحمه‌الله گاهی هنگام تدریس و بحث با شاگردان، عصبانی می‌شد. البته نه آن عصبانیتی که او را در خلاف رضای خدا وارد کند. ولی پس از درس، سخت از آن عصبانیت پشیمان می‌شدند و به دنبال طرف می‌فرستادند و از عذرخواهی می‌کردند و گاهی برای جلب محبت او، کمک‌های مالی نیز می‌نمودند، از این رو در میان شاگردان، این شوخی معروف شده بود که: «عصبانیت آیت الله بروجردی، مایه برکت است.»

گاه به این هم قناعت نمی‌کردند، روز بعد، هنگامی‌که بر منبر تدریس می‌نشستند، در حضور جمع شاگردان، از آن فرد عذرخواهی می‌کردند. به این ترتیب می‌بینیم آن بزرگ مرد تا این اندازه به حقوق دیگران احترام می‌گذاشت و به حفظ آبروی آن‌ها توجه عمیق داشت، او از امام صادق علیه‌السلام آموخته بود که: احترام مومن، از احترام کعبه، بالاتر است

*****************************************************

حضرت امام علی - ‏علیه السلام - فرمودند: باید منفورترین مردم نزد تو و دورترین آنها از تو کسی باشد، که بیش از همه عیب جوی مردم است.

****************************************************

در حکایت است که شخصی به نابینایی گفت: مشهور است که خدای عزّوجلّ هر نعمتی را که از روی حکمت از بنده ای باز گیرد در عوضْ نعمتی فوق آن از روی رحمت به او عطا می فرماید. بگو چه نعمتی به جای کوری به تو داده شده است؟

شخص نابینا جواب داد: چه نعمتی بالاتر از اینکه روی تو را نبینم.

*****************************************************

حضرت پیامبر اکرم - صلی الله علیه وآله - فرمودند: خوشا به حال آن کس که عیب خودش، او را از پرداختن به عیب های برادران مؤمنش باز دارد

****************************************************

در کلام بزرگان است که ، کسایی که به جای انتقاد سالم و سازنده به فکر این باشن که عیبهای مردم رُ  آشکار کنن و از حیثیت و اعتبار اونها کم کنن ، مرتکب گناهی بزرگ شدن که به خاطر اون عذاب دردناکی پیش رو خواهند داشت. قرآن مجید در این باره می فرماید:

کسانی که دوست دارند زشتی ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد عذاب دردناکی برای آنها در دنیا و آخرت است و خداوند می داند و شما نمی دانید

*********************************************************

حضرت امام صادق ع  فرمودند: سودمندترین چیزها برای آدمی، این است که در رسیدگی به عیب های خود بر مردم پیشی گیرد.

*****************************************************

حکیم سعدی شیرازی در همین خصوص در اشعاری نغز این طور بیان میکنه که :

هم عیب خلق دیدن نه مروّت است نه مردی

نگهی به خویشتن کن که همه گناه داری

راه طالبان عُقبی کَرَم است و فضل و احسان

تو چه از نشان مردی بجز از کلاه داری

تو حساب خویشتن کن نه حساب خلق سعدی

که بضاعت قیامت عمل تباه داری

*************************************************

حضرت امام علی - ‏علیه السلام - فرمود: کسی که در جستجوی عیب های مردم است، باید از خودش شروع کند.

***************************************************

شخصی نزد عُمَربن عبدالعزیز آمد و در خلال سخنان خود از مردی نام برد و عیبی را به وی نسبت داد. عُمَر بن عبدالعزیز گفت: اگر مایلی پیرامون سخنت بررسی و تحقیق می کنم. در صورتی که گفته ات دروغ باشد، فاسق و گناهکار هستی و اگر راست گفته باشی عیب جو و سخن چین هستی. اگر میل داری تو را می بخشم. مرد که از گفته خود سخت پشیمان شده بود با سرافکندگی و ذلت درخواست عفو نمود و تصمیم گرفت دیگر از کسی عیب جویی نکند و این عمل ناپسند را تکرار ننماید

*************************************************

حضرت امام علی - ‏علیه السلام - فرمودند: هر که لغزش خود را ببیند، لغزش دیگران در نظرش کوچک آید.

****************************************************

(بهانه های کوچک)

کاش ماها یه چیزایی رُ باور میکردیم ... یه چیزایی مثل ِ این که زندگی ِ دیگران تا وقتی که از ما نظر  و کمکی  نخواستن ، هیچ ربطی به ما نداره

کاش ماها باور میکردیم که تا وقتی خودمون عیب داریم نمیتونیم از عیوب ِ دیگران حرفی بزنیم

کاش ماها باور میکردیم که گرفتاری ِ خودمون با گناهامون اونقدر زیاد هست که درگیر ِ گناهای ِ بقیه نشیم

کاش ماها باور میکردیم که اگه هرکدوممون در صدد ِ رفع ِ اشکالات ِ خودمون بودیم کم کم حال و احوال ِ همه درست و بی نقص میشد

کاش ماها باور میکردیم که مشغول شدن به عیوب ِ دیگران نه به اونها کمکی میکنه نه به ما که تازه اول ِ گناهای ِ جدید و تازه اس

********************************************************

(به رنگ درنگ)

گاهی بایستیم و در توقفی کوتاه دوباره روزهای ِ رفته و روزهای ِ پیش روی ِ زندگیمونو مرور کنیم ... مروری که توش خیلی چیزا معلوم میشه

*******************************************************

(مناجات)

الـــهی!

این دل شکســـته را جــــز دستهای مهـــربان تــــــو درمانی نیست

و این دسـت بسته را جـز از ابـر احسان تـــو بارانی، نه…

این قامـت خمیـده جز به شوق دیدار تـــــو راست نمی شود

و این تنهـای غریب جـز در خـانه تـو هر آنچه خواست نمی شود…

خدایـــــــا!

دلی که مسیر عمـر را در کویر هجران تـــــو طی کرده

چگونه به غیر سبزه زار لقاء تــــــو راضی شود؟

چشمی که جـز به افق انتظار تــــــو دوخته نشده و دور دستها را

در پی سایه محو دیدار تـــــو کاویده چگونه جز وصل تــو را بپذیرد؟

و پایی که در هر قدم توان از تــــــو گرفته و با سنگ و خار و خاشاک

به شوق تـــــو درآویخته به چه امید در دیار غیر رحل اقامت افکند؟

خدای مـــــن!

روی من تنها به تــــو باز است و دستم تنها به سوی تــــــو دراز.

من اینک امید از هر چه غیر تــــــــو بریده ام و بر در خانه کرم تــــــو به تضرع ایستاده ام…