گروه فرهنگ و اندیشه رادیو ایران تقدیم میکند
به افق آفتاب
به نام ِ خدایی که دوست داره بنده هاش با هم به مدار ِ خیر و محبت و خوبی باشن
و بهشون سرمشق های ِ خوبی داده برای ِ خوب بودن. البته مدارایی که گاهی در دوری و برائت ِ .
خدمت ِ همه شما همراهان ِ گرامی عرض ِ سلام داریم
و در قراری آسمونی ِ امروز ، میزبان ِ شما هستیم
در قراری که دوست داریم همراهی ِ شما جزء جداناشدنیش باشه
نمیدونم شما هم تا حالا به این حرفی که میخوام بگم فکر کردین یا نه؟
........
میدونین من هر روز که از خونه بیرون میام
خیلی به آدمهای ِ اطرافم دقیق میشم
به عابرای ِ پیاده رو
به راننده های ِ پشت ِ فرمون
به مسافرایی که توی ِ اتوبوس و تاکسی و مترو کنارم میشینن
به اونایی که توی ِ نونوایی کنارشون منتظر ِ نون میمونم
به صاحب ِ بقالی ِ سر ِ کوچه و میوه فروش ِ در ِ خونه مون
به همکارم
به رییسم
و به همه آدمایی که هر روز .. ساعت ِ زیادی از وقتم با اونها میگذره.
ساعت ِ زیادی از وقت ِ زندگی ای که دیگه برنمگیرده
و شاید همین مساله هر دقیقه شُ با ارزش میکنه
دقیقه ای که برای ِ من با همین مردم سپری میشه
و این همون چیزی ِ که مراوده م با مردم ُ برام مهم میکنه
مراوده ای که گاهی در حد ِ چند حرف ِ کوتاهه
گاهی به اندازه یه لبخند ِ
و گاهی توی ِ یه اخم و عصبانیت خلاصه میشه
میدونین من خیلی به این چیزا فکر میکنم
به این که احوالم با مردم چه جوری باید باشه و چطور باید وقتمو حتی به اندازه یه لحظه باهاشون بگذرونم ؟؟؟
به این که مراوده و رفتار ِ درست چه جوری ِ ؟؟؟
به این که از کجا میشه یه الگو و سرمشق ِ خوب پیدا کرد ؟؟؟
مطمئنا شما هم با من موافقین که تعامل و چطور برخورد کردنه با دیگران یه هنر ِ بزرگه
هنری که خیلی چیزار ُ توی ِ زندگی ِ ما میتونه عوض کنه
شما چی فکر میکنین؟؟
به نظر ِشما اساس ِ رابطه و مراوده ما در جامعه با هم چه جوری باشه بهتره؟؟؟؟ این که چرا گاهی برائت از دیگران بهترین راه ِ حل ِ و این که در چه مواقعی باید در برابر ِ دیگران برائت داشت؟
شماره تماس:
شماره پیامک:
ماها هیچ کدوم تنها زندگی نمیکنیم
و بودنمون با بودنه در کنار ِ دیگران معنی پیدا میکنه
این یعنی جمع بودن
جمع و جامعه ای که باید به آداب و رسومش واقف بود
که اگر واقف نباشیم حتما یه جایی گره به کارمون میخوره
حالا این وسط بعضیا دنبال ِ اون کلید ِ اصلی ان
دنبال ِ این که توی ِ روابط و مراودات ِ اجتماعی اون چیزی که از همه مهم تره چیه
با ما بمونین تا عرض کنم.
تبرّی، یا برائت به معنی ِ دوری جستن از دشمنان خدا و دشمنان اولیای دین، اصطلاحی کلامی و از آموزه‌های اعتقادی و رفتاری دینی، به ویژه نزد شیعیان و برخی دیگه از فرقه‌های اسلامی ِ. این اصطلاح ریشه در قرآن کریم داشته و در ۲۰ سوره قرآن مطرح شده است
آورده اند که شخصی به حضرت امام صادق علیه السلام عرض کرد : فلان شخص ولایت شما را دارد اما او در برائت از دشمنان شما ضعیف است ، پس امام صادق علیه السلام فرمودند : دروغ می گوید کسی که ادعای محبت ما را می کند اما از دشمنان ما برائت نمی جوید. طبق کلام امام صادق علیه السلام هر کس متبری دشمنان اهل بیت علیهم السلام نباشد دروغگو می باشد ، یعنی جماعت عامه از دایره ولایت اهل بیت علیهم السلام خارج هستند ، چرا که آنان نیز ادعا می کنند ما اهل بیت علیهم السلام را دوست داریم اما طبق فرمایش امام صادق علیه السلام دروغ می گویند و از دایره ولایت اهل بیت علیهم السلام خارج هستند.
در قرآن کریم در سوره‌های مختلف مشخّص شده که برائت از شرک و بت پرستی و رهبران شرک و گمراهی و معبودهای اونها از مصادیق تبرّی ست از جمله در سوره ممتحنه از تبرّی حضرت ابراهیم و همگامانش سخن به میان آمده و می‌فرماید: قطعاً براى شما در [پیروى از] ابراهیم و کسانى که با اویند سرمشقى نیکوست: آنگاه که به قوم خود گفتند: «ما از شما و از آنچه به جاى خدا مى‌پرستید بیزاریم. به شما کفر مى‌ورزیم و میان ما و شما دشمنى و کینه همیشگى پدیدار شده تا وقتى که فقط به خدا ایمان آورید.»...)
در حدیثی از پیامبر اکرم (صلی ا... علیه و اله و سلم ) خطاب به حضرت علی (علیه السلام) آمده است: (من با هرکس که تو با او در صلح باشی در صلحم و با هرکس که تو با او بجنگی در جنگم )، یا «امامانِ پس از من دوازده نفرند و انکار هریک، انکار من است »
در باره نحوه ابراز تبرّی هم شیعیان طیف گسترده‌ای رُ تشکیل می‌دن و بویژه حکومتهای شیعی در تشدید یا کاهش اظهار تبرّی تأثیر جدّی داشتن. این نکته هم درخور توجه و دقت ِ که سیره غالبِ علمای شیعه، دست کم در اظهار تبرّی از دشمنان، در تأسی به حضرت علی(ع)، رعایت اصل تقویت وحدت و تحکیم روابط مسلمانان با هم و تلاش برای تقریب مذاهب اسلامی بوده
در سرگذشت عالمان گذشته، مثل ِ شیخ مفید و سید مرتضی و شیخ طوسی، و عالمان دوره اخیر و معاصران، مثل ِ میرزا حسن شیرازی و میرزا محمد حسین نائینی و آیت اللّه حاج آقا حسین بروجردی و امام خمینی، شواهد زیادی برای این امر وجود داره . همچنین وجود روایاتی که پرهیز از هرگونه تحریک عاطفی و برانگیختن فضای بدبینی رُ توصیه کرده است، در اتخاذ این سیره بی‌تردید مؤثر بوده .
در روایتی از امام صادق(علیه السلام) سؤال شد که آیا حبّ و بغض از ایمان است؟ حضرت در پاسخ فرمود: ایمان جز حبّ و بغض چیز دیگری نیست.
البته ناگفته نَماند که: اسلامی که ایمان و دین رُ دوستی و دشمنی می دونه حب و بغضی ِ که محور اون خدا و برای خدا باشه، در واقع این نوع پیوند ِ که در تعالیم دینی ارزش مند ِ.
قطعا یکی از وظائف مؤمنان حقیقی تولّی و تبرّی ست که با معرفت اولیاء الهی و دشمنان اونها حاصل می شه و با پیروی از اونها در آدمی تثبیت می شه و در نتیجه انسان به کمال رسیده و به نعمت الهی دست پیدا میکنه و از نظر اجتماعی به اتّحاد و همبستگی رسیده و از خطرها و آفات اونها مصون می مونه وبه سمت ِ ترقی و تکامل معنوی و مادی دست پیدا میکنه.
(مناجات)
خدایا!
عنانمان را از دست نفسمان بستان
و یاد خودت را چنان در دلمان بنشان که تو از چشممان ببینی
و از گوشمان بشنوی و از زبانمان بگویی.
خدایا!
در قیامت با چه رویی به چشمهای تو نگاه کنیم که در مقابل عمری نعمت،
جز گناه و معصیت نیاورده ایم.شرمساریِ آن روز از هر عذابی دردناک تر است.
دستمان بگیر.
- ۹۶/۰۴/۰۳