افق- کمک به دیگران

گروه فرهنگ و اندیشه رادیو ایران تقدیم میکند

به افق آفتاب

به نام ِ خدایی که دوست داره بنده اش غیر از خودشون به فکر ِ دیگران هم باشن.

با احترام و ارادت .... سلام

در روزی دوباره از روزهای ِ خوب ِ خدا ... مهمان ِ همراهی ِ شما هستیم .

همراهی ای  تا .. موعد ِ افق ِ اذان ِ ظهر که میعاد گفتگوی ِ ما با خداست.

گفتگویی به طنین ِ نماز که تکلیفی دلنشین و  آسمونی برای ِ دلهای ِ ماست

دلهایی که با یاد و نام ِ خدا به اوج ِ آرامش میرسن.

امروز میخوایم با هم از یکی از واقعیتهای ِ مهم ِ زندگی صحبت کنیم

از مساله ای که اگه بخوایم بدون تعارف ازش حرف بزنیم ... هممون درگیرش هستیم

یه مساله مهمی که به هممون ربط پیدا میکنه

واقعیتی که یه کم توش ضعف داریم

یه ضعفی که مطمئنا دلمون نمیخواد وجود داشته باشه اما هست و یه جاهایی ما رُ دچار ِ مشکل میکنه

مشکلی که گاهی اونقدر بزرگ میشه که دیگه چندان راحت از عهده حل کردنش برنمیایم

منش ِ شما توی ِ زندگی چه جوری ِ

از اونایی هستین که فقط به خودتون فکر میکنین یا حواستون به بقیه هم هست ؟؟؟؟

مطمئنا جواب ِ همه ماها به این سوال اینه که هوای ِ بقیه رم داریم

اما این چیزی که ماها فکر میکنیم و در واقع یه وقتایی اصلا اینجوری نیست

و بیشتر ترجیح میدیم که قید و بندی به دست و پای ِ زندگیمون نباشه .

قید و بندی که مسائل و مشکلات ِ دیگرانه

مسائلی که ماها میتونیم حلش کنیم و یا حداقل اینه که میتونیم نسبت ِ بهش حساس باشیم ، اما نیستیم.

بیشتر ِ ماها فکر میکنیم که نمیتونیم غیر از خودمون هوای ِ بقیه رم داشته باشیم

غافل از این که آدمای ِ زرنگ معمولا حواسشون به بقیه هم هست ، چون باور دارن که تویِ این روزگار دست ِ تنها نمیشه زندگی کرد و باید یه کمک و پشتیبانی باشه  .

کمک و حمایتی که اتفاقا از طرف ِ همون کسانی اتفاق میافته که یه روزی و یه جایی تو به دردشون خوردی.

اما حیف که این روزا جای ِ یه چیزایی با هم عوض شده و خیلیا فکر میکنن که کار ِ درست اینه که فقط هوای ِ خودشونو داشته باشن و مواظب ِ زندگی ِ خودشون باشن

ولی واقعیت اینه که زندگی ِ همه ماها به هم گره خورده و چه بخوایم و چه نخوایم توی ِ خوشبختی و بدبختی های ِ همدیگه شریکیم.

 این هوای ِ بقیه رُ داشتن میشه تعهد ، میشه محبت ، میشه به فکر ِ دیگران بودن ، تعهد ِ در برابر ِ دیگران و جامعه که اتفاقا خیلی هم مهمه و نشونه رشد و بالندگی ِ یه جامعه اس ، نشونه این که همه به هم فکر میکنن و مواظب ِ هم هستن.

تعهد ِ در قبال ِ جامعه از محبت میاد ، از دوست داشتن چون ، تو ، تا  کسی رُ دوست ند اشته باشی نمیتونی نسبته بهش احساس ِ وظیفه و توجه و تعهد کنی.

به نظر ِشما به فکر دیگران بودن یعنی چی و چه مصداقهایی میشه براش تعریف کرد؟

شماره تماس:

شماره پیامک:

اگه یه کم دقیق نگاه کنیم .. متوجه میشیم که قضیه چندان هم پیچیده نیست

ما قدم به این دنیا گذاشتیم و به حسب ِ تقدیر مدتی رُ در این دنیا هستیم ... اون هم توی ِ  دنیایی پر از اتفاقاتِ کوچیک و بزرگه

بدونه شک .. هیچ کدوم از اینها بی دلیل و بیهوده نیست .... و قطعا مثل ِ تمام ِ آفریده های ِ خدا ما هم برای ِ وظیفه و کاری قدم به این دنیا گذاشتیم

وظیفه ای که جز ما هیچ کس قادر به انجامش نبوده و نیست که اگر بود ما آفریده نمیشدیم

وظیفه ای که بعضیهاش در قبال ِ خودمونه و بعضیهاش هم در قبال ِ دیگرانه

مطمئنم که

توِ اون دنیا اونهایی برنده ان که میدونن برای ِ چی اینجان و قراره چی کار بکنن.

گفته میشه که محبت اراده برداشتن قدم در مسیری ِ که انسان در زندگی باید از اون گذر کنه

مسیری که در اون با همسفرهای ِ زیادی همراه میشه

همسفرهایی که میتونن طی ِ این راه رُ برای ِ او ساده تر  و این سفر رُ شیرین تر کنن

که البته رسیدنه به این مرحله مراتبی داره و شرایطی که از مهم ترینه اون شرایط محبت و مهری حقیقی ِ

محبتی که که دیگران رُ برای ِ انسان با اهمیت میکنه اونقدر که دلسوازنه و درست به اندازه خودمون در تلاش برای ِ خوشبختی و رضایت ِ اونها از زندیگ هستیم

اولین محصول ِ محبت ... دور شدن از خودخواهی و دیدنه دیگرانه

دیگرانی که با اونها غم ها کوچیک تر و شادیها بزرگتر جلوه میکنن

یکی از آثار محبت ِ در اجتماع همینه

این با مهربانی ِ به هم ... میشه از خیلی از چیزهایی که در تنهایی غیر ممکن به نظر میان گذشت.

مطمئنا پذیرفتنه هر مسئولتی سختی و زحمت ِ خودش ُ داره

بخصوص وقتی به دیگران مروط میشه

چون برای ِ داشتنه احساس ِ تعهد به دیگران

هم باید مهربون باشم و هم دلسوز

یه دلسوزی ای که نمیذاره  آروم بشینی و بی تفاوت باشی

و انگیزه حرکت و تلاشت میشه

تلاشی که اصلا آسون نیست و مشکلات ِ خودش ُ داره

اما ... اما بعد  از این سختیها وقتی تلاشهای ِ آدم به ثمر مینشینه ..

و لبخند ِ رضایت رُ روی ِ صورت ِ خودت ُ و بقیه مینشونه شیرینی ای داره که

خاطره همه مشکلات رُ از ذهنت پاک میکنه.

اگه کمی دقیق تر نگاه کنیم متوجه میشیم که ما همیشه در حال ِ پذیرفتنه مسئولیتهای ِ کوچیک و بزرگیم .. مسئولیتهایی که بعضی هاشون کوچیک و بعضیهاشون بزرگن

در سالهای ِ کودکی .. مسئولیت ِ یادگیری و درس و مدرسه

مسئولیت ِ مراقبت از برادر و خواهر ِ کوچیکتر

مسئولیت نسبت به دوستان و فامیل

سالهای ِ بعد ... ازدواج و مسئولیت نسبته به همسر و فرزندان

مسئولیت نسبت به کار و قول و قرارها

مسئولیتمون در قبال ِ کسایی که میشناسیم و حتی اونهایی که غریبه ان و نمیشناسیم

و اینها .. همین طور ادامه داره تا اون لحظه ای که پیمانه عمر ِ ما در دنیا به آخر میرسه و اونجا تازه شروع ِ مسئولیت ِ ما نسبت ِ به بندگی در برابره خداست .... و پاسخگویی به این که در قبال ِ این تعهد بندگی چه کردیم

این سیر ِ طولانی نشانه نکته ای مهمه و اون این که اگر ما از عهده مسئولیتهای ِ کوچیکمون بربیام به تدریج میتونیم مسئولیتهای ِ بزرگ رُ هم با موفقیت به آخر برسونیم.

شاید اولش  سازگار کردنه خودمون با متعهد بودن سخت باشه اما خدا .. وجود ِ ما رُ طوری افریده که بعد از مدتی به شرایط عادت میکنیم و با ساختارهای ِ جدید سازگار میشیم و چه خوب که ما وجود ِ خودمون رُ با ساختارهایی سازگار کنیم که به هدفهای ِ مطلوب میرسند.

یه نگاهی به دور و برتون بندازین .. بین ِ این همه آدم کیا برای ِ شما قابل ِ احترامن

اون مادری که غیر از  فرزندش در قبال ِ هیچ بچه دیگه ای احساس ِ تعهد نمیکنه یا اون مادری که حواسش به بچه همسایه و همبازیهای ِ بچه اش هم هست

*

اون پدری که بی خیال از  همه فقط به زندگی خودش فکر میکنه

یا اون پدری که حواسش به همکار ِ گرفتارش هم هست

*

اون فرزندی که فقط هوای ِ پدر و مادرِ خودشُ داره

یا اون فرزندی کمک حال ِ پدر و مادر ِ رفیقش هم هست

*

آدمهایی که فقط به خودشون فکر میکنن یا اونایی که هوای ِ بقیه رم دارن و دلشون با بقیه میزنه و توی ِ شادیها و غصه هاشون شریک میشن 

*

من میدونم که پذیرفتنه این بار ِ تعهد و مسئولیت آسون نیست

اما مطمئن باشین که این جوری کمک ِ خدا رُ با خودمون داریم و بهتر به نتیجه و هدف هامون میرسیم.

استادی داشتم که میگفت

محال ِ آدمی توی ِ این دنیا باشه که خدا براش نسبت ِ به بقیه وظیفه و مسئولیتی نذاشته باشه

میگفت : مسئولیتهاتونو با عشق بپذیرین چون مسئولیت پذیری باعث می شه تا کارهارُ به خوبی انجام بدیم، اما عشق کمک می کنه تا اونها رُِ زیبا انجام بدیم

 

دوستی داشتم که میگفت : داشتنه احساس ِ تعهد نسبت ِ به دیگران در شرایط سخت .. ناممکن میشه و فقط  کسایی روسفیدن که دل به خدا و چشم به رضای ِ او داشته باشن

 

بی تفاوت نبودنه نسبت ِ به بقیه .. بیشتر از اون که با کلام یاد داده بشه ... با عمل و رفتار  در دلهای ِ ماست که حک میشه

اگه دوست دارین بچه های ِ مسئولیت پذیری داشته باشین .. با متعهد بودن ... آینه خوبی از آینده اونها باشین

 محبت به دیگران و به فکر ِ دیگران بودن ، آثار پربرکتی داره

اما مشروط ، مشروط به این که این محبن خدایی باشه و رنگ و بوی ِ او رُ داشته باشه که اگر غیر از این باشه نه تنها حُسنی نداره که مایه گرفتاری و سختی هم خواهد بود

حضرت امام سجاد علیه السلام  میفرمایند:

بارالها ! ... دیده دل‌هایمان را از آنچه مخالف دوستى توست، کور گردان.

ما رسم های ِ خوبی برای ِ هدیه محبت به هم داریم

رسم هایی مثل ِ جشن ِ نیکوکاری

مثل ِ جشن های ِ گلریوزن  برای  کمک برای ِ آزادی زندانیانی که غیر عمد و از روی ِ غفلت گرفتار شدن

مثل جشن ِ اکرام ِ ایتام و به فرزندی گرفتن بچه های ِ بی سرپرست  و

مثل ِ کمک های ِ خیریه برای ِ ازدواج ِ جوونها

که همگی شیوه های ِ بی منت محبت برای ِ مهربانی ِ به دیگران هستن

محبتی که سطح ِ رضایت ِ عمومی ِ مردم رُ بالا میبره و موج ِ خوبی رُ در جامعه به جریان میندازه

چرا که قصه محبت یک قصه دو سر سود ِ

قصه ای که توش هم کسی که محبت میکنه و هم کسی که محبت میبینه شاد و راضی ِ.

میگن رحم ِ خدا به کسی میرسه که به دیگران محبت میکنه  و به اونها رحیم ِ

توی ِ زندگی خیلی جاها و خیلی وقتا میشه که آدم تنهایی کاری از پیش نمیبره

یه وقتایی مثل ِ

خرید ِ خونه

موقع ِ بدهکاری .... وقتی که یه مشکل ِ خانوادگی پیش میاد

موقع ِ عروسی و یا خدایی نکرده عزا

و خیلی جاهای ِ دیگه .....

یه همچین وقتایی یه بارِ سنگینی میاد روی ِ شونه آدم که اگه کسی کمکت نکنه شاید هیچ وقت نتونی بلندش کنی

توی ِ جامعه هم همینه و فقط شکل ِ اتفاقاتش ِ که فرق میکنه

اتفاقاتی مثل ِ مسابقات ِ ملی

مثل ِ کمک های ِ مردمی در موقع ِ بروز ِ زلزله و سیل و گرفتاری

مثل ِ انتخابات و راه پیمایی ها

مثل .... مثل ِ تهدیدهای ِ بیرونی  و تحریم

و مثل ِ  دهها و صدها اتفاق ِ دیگه ای که اگر ما در مواجهه با اونها در کنار ِ هم نبودیم و دلسوزانه و با محبت دست به دست ِ هم نمیدادیم

نتیجه .. چندان مطلوب نبود

برکت ِ مهربانی ِ دست ِ خدا خداست

برکتی که گاهی در یک چشم به هم زدن زندگی ِ ما رُ دگرکون مکینه

(مناجات)

الهی! چگونه امتناع نمایم به سببِ گناه از دعا که نمی بینم تو را که امتناع نمایی به سببِ گناهِ من از عطا.

اگر چه گناه می کنم تو هم چنان عطا می دهی. پس من نیز اگر چه گناه می کنم از دعا باز نتوانم ایستاد.

الهی! اگر من نتوانم که از گناه باز ایستم تو می توانی که گناهم بیامرزی.

الهی! هر گناه که از من در وجود آید دو روی دارد: یکی روی به لطفِ تو دارد و یکی روی به ضعفِ من. یا بدان روی گناهم عفو کن که به لطف تو دارد یا بدان روی بیامرز که به ضعفِ من دارد.

الهی! به بد کرداری که مراست از تو می ترسم و به فضلی که تو راست، به تو امید دارم.

پس از من باز مدار فضلی که تو راست به سببِ بد کرداری که مراست.

الهی پس بر من ببخشای زیرا من زآنِ تواَم.