سحر بیست و سوم 96

امروز 28 خردادماه  

و سحر بیست و سوم از ماه ِ رمضان

به نام ِ خدایی که به فرصت ِ بندگی داد

فرصتی بزرگ به اندازه یک عمر

عرض ِ سلام داریم خدمت ِ همه شما  بیداران ِ  در سومین شب قدر

که فرصت ِ این لحظات رُ قدر دونستین

فرصت ِ دقایقی که چیزی از اون باقی نمونده و با طلوع ِ سحر به آخر میرسه

دقایقی که انشاءا.. به مرحمت ِ الهی برای ِ همه ما با تقدیری خیر رقم بخوره

و این ماه رمضان رُ مقدمه سالی توام ِ با بندگی و اطاعت از خدای ِ بزرگ قرار بده

امشب با هم از فرصتها صحبت میکنیم

از فرصتهایی که با قدم گذاشتنمون توی ِ این دنیا به ما هدیه میشن و تا آخرین لحظه سفر به آخرت با ما همراه هستن

فرصتهایی که بهانه ای هستن برای ِ توشه گرفتنه ما از این دنیا و آماده شدن برای ِ زندگی ِ حقیقی ای که در پیش داریم

فرصتهایی که شیرین یا تلخ ... آسون یا سخت

در شادی و یا اندوه و غصه سپری میشن و همه محملی هستن برای ِ امتحان و آزمون ِ ما

امتحانی که در اون فقط بندگان ِ واقعی ِ خدا روسفیدن

کسایی که باورشون به خدا از یقینی قلبی ِ 

 یقینی الهی که اونها رُ در دوراهیها و سردرگمیها هدایت میکنه

در سختیها تکیه گاهشونه

و در غصه ها آرامش ِ دلهاشون

خدایی که در بندگیش صادق باشیم

تمام ِ فرصتهای ِ ما رُ قدمی برای ِ رسیدنه به آخرتی آباد قرار میده

با امید ِ  به بهره ای تمام از آخرین شب ِ قدر

در سحرگاه بیست و سوم با ما همراه باشید

در تعبیر ِ قرآنی منظور ِ از فرصت .. صرفا .. وقت و زمان نیست که مجموعه مایه هایى ست که خدای ِ بزرگ از باب محبت به صورت زمان، مال، عمر، نعمت‏هاى گوناگون، رفیق، همسر و اولاد خوب، در اختیار ما مى‏گذاره . کلمه غنیمت، یعنى بهره بردن و کلام  رسول خدا صلى الله علیه و آله  درباره غنیمت ِ فرصتها اینچنین است که این فرصت هایى  را که در اختیار ماست، معطل نگذاریم و متوقف نکنیم.

چون

به تعبیر قرآن مجید، اگر از فرصت‏ها بهره ببرید، خود را وارد تجارتى کرده‏اید که یکى از سودهاى آن، رهایى از عذاب دردناک قیامت است

عالم وارسته حاج شیخ حسن انصاریان درخصوص غنیمت دانستنه فرصتها میفرمایند:

از نشانه های ِ اهل ِ تقوا آن است که فرصت‏ها را غنیمت مى‏دانند. و از بهترین این فرصتها .. فرصت ِ ماه مبارک رمضان است

 این فرصت را نابود نکنید. شب هنگام، سحرگاهان بیدار شوید، و به خدا بگویید که : ما را بیامرز.

{ این غنیمت دانستنه فرصتهاست}

لطف الهى به من خوار و زار

  نیز دهد وعده وصل نگار

از مى آن ساقى شیرین لبم‏

  مست کند، صبح نماید شبم‏

 درگذرد از گنهم لطف دوست‏

  لطف، چنین پر گنهى را نکوست‏

یکی از اون چیزهایی که باعث میشه که ما قدر ِ فرصتهامونو بدونیم

محاسبه اس

محاسبه زندگی ، رفتار ، کارهامون و وظایفی که به عهده مونه

محاسبه ای که کم و کسریها رُ بهمون نشون میده و باعث میشه که در فرصت ِ باقی رمونده

سعی در جبران و بهترشدن داشته باشیم

امام على علیه السلام ـ در پاسخ به سؤالی نحوه محاسبه نفس را چنین بیان فرمودند:

آدمی چون صبح را به شب رساند، به سراغ نفْس خود برود و به او بگوید :

اى نفْس !

امروز گذشت و هرگز دیگر برنمى گردد .

خداوند از تو خواهد پرسید که این روز را چگونه سپرى کردى ؟

در این روز چه کردى ؟

آیا خدا را یاد کردى، سپاس و ستایشش را گفتى؟

آیا حقّ برادر مؤمنى را گزاردى؟

آیا بار غمى از دل او برداشتى ؟

آیا در نبودِ او هواى زن و فرزندان او را داشتى ؟

آیا وقتى مُرد، به بازماندگان او رسیدگى کردى ؟

آیا با استفاده از مقام و موقعیّتت خود، از غیبت برادر مؤمنى جلوگیرى کردى ؟

آیا مسلمانى را یارى رساندى ؟

چه کارى براى او کردى ؟

آن گاه کارهایى که کرده است بشمارد ؛

اگر کار خیرى از وى سر زده باشد، خدا را سپاس گوید

و به شکرانه توفیقى که به وى عنایت کرده، خدا را به بزرگى یاد کند،

و اگر دید گناهى یا تقصیرى از او سر زده است، از خداوند عزّ و جلّ آمرزش بخواهد

و تصمیم بگیرد که دیگر آن را تکرار نکند

در کلام ِ عارفان و اهل سلوک  است  که ،

در این ماه

دل را باید از اغیار شست

و تنها به وصل ِ خدا رسید

که اگر غیر از این باشد

خسران بزرگی خواهد بود

خسران ِ این که

ایام را به غفلت گذرانده و سودی از آن نبریم

و در آخر ببینیم که جز جوع و عطش چیزی نصیبمان نگردیده است

و درخاتمه باز همان باشیم که بودیم .....

باید دیده بصیرت را گشود

و نظر در بطن و باطن این ماه ِ الهی

انداخت

تا

مراد و منظور غایی و عالیش را دریابیم

که به تعبیر شاعر:

نظر را نغز کن تا نغز بینی          گذر از پوست کن تا مغز بینی

گاهی بهره بردنه از فرصتها آسون نیست

مثل ِ بهره بردنه از همین ماه ِ آسمانی در گرم ترین روزهای ِ سال که گاهی حقیقتا سخت میشه

در حکایت است که :

یکى را گفتند همانا تو ضعیف و ناتوانى

و با این حال

روزه تو را ضعیف‏تر و ناتوانتر مى‏کند

 گفت: من ثواب روزه را براى رفع سختى روز ِ رستاخیر آماده مى‏کنم

 که

 شکیبائى بر طاعت و فرمانبردارى خدا

آسانتر است، از شکیبائى بر عذاب او 

امیرالمؤمنان حضرت علی ع  در کلامی زیبا میفرمایند: "مردم در خواب سنگین هستند. وقتى که از این دنیا سفر مى‏کنند، آنجا بیدار مى‏شوند در آن حال دیگر فرصتى نیست که غنیمت بشمرند"

 { جهنم و بهشت جاى فرصت نیست. جاى تمام فرصت‏ها در این دنیاست}

حکایت

حکایت شده است که یکی از متولیان مشهد ، شبی،با فرزندش،مسیری را طی می کردند که پسرش، فانوس به دست گرفته بود و جلوی پدر ،حرکت می کرد.  پدر،در بین راه،به کارروانسرایش اشاره کرد و گفت:پسرم،پس از مُردنم،این کاروانسرا را تخریب کن و یک مدرسه ء علمیه،برای شاگردان امام صادق بنا کن.

پسر، زیرکی جالبی به کار برد و فانوس را،به پشت سر پدر برد.پدر،با تعجب،برگشت و به پسرش گفت:فرزندم،نور باید در جلوه راه باشد؛تا بتوان ،به جلو،حرکت کرد و نور پشت سر،برای جلو فایده ندارد.

پسر جواب داد:پدر، اگر نوری که از پشت سر می آید،برای جلو فایده ندارد،پس،چرا سفارش می کنی که پس از تو، من این کاروانسرا را مدرسه کنم؟پدر،نور را،قبل از خودت،به قبرت بفرست.

پدر از این کار فرزند پند گرفت و او را تحسین کرد و گفت:خوب مرا موعظه کردی!فردای همان روز،چند کارگر آورد و کاروانسرا را تخریب کرد و مدرسه ی علمیه را بنا نمود.

مراقب باشیم تا از دست رفتن ِ فرصتهای ِ دنیا .. آخرتمون رُ  دیار ِ حسرت نکنه

پیامبر گرامی اسلام(ص) فرمودند:«دنیا ساعتی است.آن را برای اطاعت خداوند قرار ده!».

  (مناجات)

آنچه را در دل من می‏گذرد می‏دانی، از نیاز من آگاهی، ضمیر و درونم را می‏شناسی و فرجام و سرانجام زندگی و مرگم از تو پنهان نیست. آنچه را که می‏خواهم بر زبان آورم و از خواسته‏ام سخن بگویم و به حسن عاقبتم امید بندم، همه را می‏دانی.

در آنچه تا پایان عمرم و از نهان و آشکارم خواهد بود، قلم تقدیرت نافذ و جاری است و افزونی و کاهشم و سود و زیانم، تنها به دست توست.

خدایا! اگر مرا به جرمم بگیری، دست‏به دامان عفوت می‏زنم.

و اگر مرا به گناهانم مؤاخذه کنی، تو را به بخشایشت‏بازخواست می‏کنم.

اگر در دوزخم افکنی، به دوزخیان اعلام خواهم کرد که تو را دوست دارم.

خدایا! اگر در کنار طاعتت، عملم کوچک است، امید و آرزویم بزرگ و بسیار است.

خدایا! از آستان تو چگونه تهیدست و محروم برگردم، با آنکه گمان نیک من نسبت‏به جود تو، آن است که نجات یافته و رحمت‏شده مرا باز گردانی.

خدایا! عمرم را در رنج غفلت از تو تباه ساختم،جوانی‏ام را در سرمستی دوری از تو هدر دادم،خداوندا! آن روزها که به کرم تو مغرور شدم و راه خشم تو را سپردم، از خواب غفلت‏بیدار نگشتم.

پروردگارا! من بنده توام و زاده بنده تو. در آستان بزرگیت ایستاده‏ام و کرمت را وسیله تقرب به حضور تو قرار داده‏ام.

خدایا! اگر محرومم سازی، کیست که روزیم دهد؟ و اگر خوارم کنی، کیست که یاریم کند؟

خدایا! اگر شایسته رحمت تو نیستم، تو سزاواری که رحمت گسترده‏ات را بر من عطا کنی.

خدایا! اگر ببخشایی، کیست که از تو سزاوارتر به عفو باشد؟

خدایا جود و بخشش تو، دامنه آرزوهایم را گسترده است و بخشایش تو، برتر از عمل من است.

پروردگار من! حاجت و نیازم را رد مکن و دست امید و آرزویم را از درگاه خویش، کوتاه مگردان.

خداوندا! اگر می‏خواستی خوارم کنی، هدایتم نمی‏کردی. و اگر می‏خواستی رسوایم سازی، از عقوبت دنیا معافم نمی‏کردی.

خدایا! ستایش ابدی و ثنای سرمدی تنها از آن توست، سپاسی همواره فزاینده و بی‏کم و کاست، آنگونه که تو دوست داری و می‏پسندی.

بر اساس سفارش ِ حضرت رسول ص و ائیمه اطهار علیهم السلام

برای ِ بندگی راه و رسم و سیر و سلوکی وجود داره

و ما اگر دوست داریم که تحت ِ ولایت ِ خدا باشیم نمیتونیم از این نشونه ها دور بشیم

حضرت پیامبر ص در وصیت ِ به ابوذر فرمودند:

ای ابوذر خدا را آن گونه عبادت کن که گویی او را می بینی، چون اگر تو او را نمی بینی، او تو را می بیند، و بدان که [مرحله] اوّلِ عبادت خدا، معرفت و شناخت اوست. چون او سرآغاز هستی است و پیش از او چیزی وجود نداشته است. او آن یگانه ای است که دومی ندارد و برای همیشه باقی است. او آفریننده آسمان ها و زمین و آنچه در آنها و بین آنهاست می باشد. و او خدای لطیف و خبیر بوده و بر همه چیز تواناست.

سپس [دومین مرحله] ایمان به نبوت من و اعتراف به اینکه خداوند مرا فرستاده است تا به همه مردمان بشارت و انذار دهم و به اذن خدا آنان را بسوی او دعوت کنم و چراغ فروزانی فرا راهشان باشم.

آنگاه [مرحله سوم] محبت به اهل بیتم می باشد، همان ها که خداوند هر نوع پلیدی را از آنان دور ساخته و مطهّر و پاکشان ساخته است.

توی ِ یه کتابی نوشته بود

خدایا

کاش ، به همان اندازه ای که از حرف مردم میترسیم،

از تو می ترسیدیم ...

که اگر اینگونه بود دنیای ما دنیای دیگری بود ،

و آخرت ما آخرت دیگری ...

کاش ...

حضرت شیخ شوشتری  روزی در موعظه شون فرمودن: «آیا در عمرت یک مرتبه «لا اله الا الله» درست گفته ای؟؟

می دانید از کجا می شود فهمید که داغ بندگی خدا را بر خود نهادیم یا بندگی شیطان؟

خیلی راحت است «از کوزه همان برون تراود که در اوست».

اگر نفس کسی داغ بندگی خدا بخورد، همه شۆونش بنده می شود؛ قلبش به توحید متحرک می گردد. زبانش، دستش، پایش، همه اعضا و جوارحش در راه بندگی خدا می افتد؛ اما اگه داغ بندگی شیطان خورده باشه، با خدا سر و کاری ندارد.

شنیده اید حضرت موسی بن جعفر- علیه السلام- به در خانه «بشر حافی» گذر فرمود.

صدای لهو بلند بود. کنیزی از داخل خانه بیرون آمد که زباله ها را بیرون اندازد.

حضرت به او فرمود: «این صاحب خانه حر است یا عبد؟».

عرض کرد: «آقا خودش دارای غلام ها و کنیزهایی است ، چگونه عبد باشد؟».

حضرت فرمود: «آری اگر بنده بود، وضعش چنین نبود».

کنیز به خانه برگشت و ماجرا را برای بشر نقل کرد. او فهمید که موسی بن جعفر- علیه السلام بوده است، با پای برهنه خودش را به حضرت رسانید و روی دست و پای امام افتاد و عرض کرد: «آقا! می خواهم توبه کنم و عبد باشم».

آلات لهو را شکست و به برکت امام- علیه السلام- حالش دگرگون گردید.

این است نمونه واقعی داغ بندگی نهادن بر نفس!

بندگی خدا کنیم تا خداوند همه چیز را بنده ی ما کند...

 

کاش حواسمون یه ذره بیشتر به موقعیت و جایگاهی که توی ِ این دنیا داریم بود

بیائید این همه خود را تحقیر نکنیم،

خداوند پس از آفرینش ما به خود تبریک گفت

تبـــــــارک الله احسن الخــــــالقین

واقعـــا اگــه بـه عنـوان خلیفـه خــداونـد بـر روی زمین جـایـگاه اصلــی خــودمـون رو می دونستیم هیچوقت فکـر گنـاه رو هـم نمی کـردیـم . بـه همین دلیله که پیـامبـر صلـی الله علیـه و آلـه فـرمـودنـد "من عـرف نفسـه فقـد عـرف ربـه" ؛ هـر کس خـود را بشنـاسـد خـدای خـود را شنـاختـه است .

خدایا .... اعوذ بالله من نفسی

همه فکر میکنند ... چون گرفتارند به خــــــــــــــدا نمی رسند اما ... چون به خـــــــــــدا نمی رسند گرفتارند ..............

بندگی ِ خدا یه خیر ِ بزرگی ِ که برکتش بی نهایته

حضرت علی علیه السلام میفرمایند:

هر کس رابطه ‏اش را با خدا اصلاح کند،

خداوند رابطه او را با مردم اصلاح خواهد نمود.

اگر پیام خدا را خوب دریافت نکردید،

به “فرستنده ها” دست نزنید، “گیرنده ها” را تنظیم کنید .

خود را ارزان نفروشیم،

در فروشگاه بزرگ هستی روی قلب انسان نوشته اند:

قیمت = خدا

یه چیزایی هست که اگه باورشون کنیم زندگیمون از این رو به اون رو میشه

یه چیزایی مثل ِ این که

مهم نیست قفل ها دست کیست، مهم این است که کلیدها دست خداست

کسی که با خدا قهر است، هـرگـز بـا خودش آشتـی نمی کنـد

کسی که در برابر خداوند زانو می زند؛ می تواند در برابر هر کسی ایستادگی کند ...

 (مناجات)

خدایا!

ای که به تو بی نیاز شوند و از تو بی نیاز نباشند،

به تو رو آورند و از تو رو بر نتابند،

از سر شور و شوق،آهنگ تو کرده ام

و با دلی مطمئن، به تو امید بسته ام

تمنای من از تو هر چند زیاده باشد،

در برابر غنای تو ناچیز و اندک است،

که دست عطایت از هر دستی گشاده تر و برتر است