در گذر ِ اوقاتی که مثل ِ گذر ِ ابرهاست
به بیست و پنجمین روز از خردادماه 1396 رسیدیم
و به بیستمین سحر از ماه آسمونی رمضان
به نامِ خدایی که مقدرات ِ امور همه در دست ِ اوست
خدمت ِ همه شما همراهان ِ آشنای ِ سحری عرضِ سلام داریم و با امید ِ به خدای ِ بزرگ در اوقاتی دیگر از بهترین روزها و شبهایِ سال با شما همراه هستیم
با شمایی که شب ِ قدر ِ اول رُ پست ِ سر گذاشتید و چشم براه دومین روز ِ تقدیر هستین
از خدای ِ بزرگ میخوایم که به قلم ِ رحمت و لطف و محبتش .... تقدیری نیک رُ برای ِ ما رقم بزنه
تقدیری که در اون جز خدا بنده کسی نباشیم
تقدیری که در اون دلهامون یکی بشن با رضای ِ خدا
تقدیری که مار ُ به خدا نزدیک تر کنه
و روح و اندیشه هامونو بالا ببره تا جایی که به درک ِ سعادت ِ واقعی برسیم
تا جایی که واقعا دنیا برامون بشه گذرگاه
بشه وسیله
بشه یه مرزعه برای ِ توشه آخرت
تا جایی که از بفهمیم رضایت ِ خدا در رضایت ِ بنده های ِ خوبش ِ
تا جایی که بفهمیم دنیا محل ِ ابتلاست
و هر که مقرب تر .... در بلا .. تر
گفتنیها زیاده که هر وقت موعد ِ حرف ِ بنده ها با خداست
دلگویه ها زیاد میشه
و چه وقتی بهتر از سحر برای ِ این گفتگوهای ِ خودمونیِ خودمون و خدا
با ما باشین در اوقاتی که حتی فرشته ها هم نمیتونن ارزشش رُ حساب کنن
میگن بهترین جایگاهی که یه بنده میتونه توی ِ شبای ِ قدر بهش برسه
خدایی شدن
میگن کسی که اجابت ِ این خدایی شدن رُ از خدا بگیره
نه فقط یک سال که همه عمرش رستگار شده
هنوز دو شبه دیگه مونده و فکر میکنم دیر نشده برایِ این که به فکر خواستنه بهترینها از خدا باشیم و این که چطور به این بهترینها برسیم
بخصوص وقتی کسی مثل ِ حضرت علی علیه السلام ... واسطه و شفیع ِ ما در این شبهاست
کسی که در دو عالم مثل و مانندی براش نیست
کاش ما به درک ِ این حقیقت برسیم که هر چی در این دنیا هست از خیر و خوبی و سختی و آسونی همش نشونه ای برای ِ رسوندنه ما به خداست
مرحوم حاج اسماعیل دولابی : هر وقت توی زندگیت گیری پیش آمد و راهبندان شد ، بدان خدا کرده ، زود برو و با او خلوت کن بگو با من چکار داشتی راهم را بستی . هرکس گرفتار است درواقع گرفتار یار است
حضرت امام صادق علیهالسلام هر گاه ماه رمضان وارد مىشدند، به فرزندانش چنین سفارش مىکردند: ؛ خود را به تلاش افکنید که در این ماه، روزىها تقسیم مىشوند و اجَلها نوشته مىشوند و در این ماه، میهمانان خدا که به زیارت خانهاش مىروند، نوشته (معیّن) مىشوند و در آن، شبى است که عمل در آن بهتر از عمل در هزار ماه است
گفتم برنده این روزا اونایی هستن که خدایی میشن
و برایِ خدایی شدن
شرط زیارت آسمان، وداع با زمین است.
وقتی با خدا شروع نکنیم، با شیطان پایان می یابیم.
عاشق خدا باش، تا معشوق خلق باشی. فرشی، عرشی نمی شود.
سجده، قله عبادت ها است.
مزرعه دلتان را وجین کنید.
در دستور زبان عرفان، فعل این گونه صرف شود: من نیستم، تو نیستی، او هست.
تنها در یک معامله است که بازماندگان برنده اند: معامله با خدا.
دل معبد فرشتگان است، به شیطان اجاره اش ندهید.
بهشتی ها، بدی های خود را در همین دنیا به جهنم می افکنند.
خداوند قرآن را بر قلب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرو فرستاد، ما نیز آیات قرآن را بر صفحه قلبمان بنویسیم.
اگر وقت کردید، به خودتان هم سری بزنید.
در کارگاه آفرینش، آن که بیشتر خراشیده می شود، قیمتی تر است.
آرمان ها ذکر دل ماست، اگر آسمانی باشد ما را آسمانی می کند و اگر زمینی باشد، ما را زمینی می کند.
حضرت امام رضا(ع) در آخرین جمعه ماه شعبان، خطاب به اباصلت فرمود: ... اى اباصلت، بیش تر روزهاى ماه شعبان گذشت و این آخرین جمعه آن است. تقصیرات خود را در آن چه از آن گذشته جبران نما و به چیزى که به تو سود مىرساند روى آور. دعا، استغفار و تلاوت قرآن را بسیار نما و از گناهان خود نزد خدا توبه کن، تا ماه خدا به سوى تو رو آورد، در حالى که براى خداوند عزّ و جلّ خالص شده باشى، و هیچ امانتى بر گردنت نباشد جز آن که ادا نموده باشى و در دلت کینه مؤمنى نباشد، مگر آن که از دل خارج کرده و هیچ گناهى نباشد، جز آن که از دل زدوده باشى و از خدا بترس... . در باقیمانده این ماه زیاد بگو: ... خدایا، اگر در آن چه که از ماه شعبان گذشته، مرا نیامرزیدى پس در مابقى آن بیامرز
حضرت علی علیه السلام میفرمایند:
در عجبم از مردمی که:
به دنبال دنیایی هستند که روز به روز از آن دورتر میشوند،
و غافلند از آخرتی که روز به روز به آن نزدیکتر میشوند
رستگار می شود؛
هر که عمری دل به دوست ،
و سر در راه دوست می دهد ...
آری؛ به خدای کعبه قسم، که رستگار می شود ...
حضرت امام حسن عسکری (ع) فرمودند:
رسیدن به خدای عز و جل ، مسافرتی است که درک نمی شود ، مگر با شب زنده داری و نماز شب
از خلیل بن احمد خواستند فضیلتی دربارة امیرالمومنین علیه السلام بگوید.
گفت: چه بگویم دربارة کسی که دوستان او از ترسِ دشمنانش ، فضایلش را مخفی کردند و دشمنان او از سر کینه و حسد ، مناقبش را انکار نمودند و با وجود اینکه دوست و دشمن فضایل او را پنهان ساختند، آن‌قدر ظاهر گشته است که شرق و غرب عالم را پر کرده است.
این شرحِ بی نهایت کز حسن یار گفتند ،
حرفی است از هزارن ، کاندر عبارت آمد ...
حضرت امام صادق (ع) فرمودند:
از جمله سخنان خدای تبارک و تعالی به حضرت موسی (ع) این بود: ای موسی! تقرب جویان ، به چیزی مانند پارسایی و دوری از محرمات من نزد من تقرب نجستند. پس ، اینان را بهشتهای جاویدان می بخشم و هیچ کس را با آنان در آن بهشت ها شریک نمی کنم
(مناجات)
الهـی
باز آمدیم با دو دست تهی چه باشد اگر مرحمی بر خستگان نهی
الهـی
گرفتار آن دردم که تو دوای آنی و در آرزوی آن سوزم که تو سرانجام آنی
الهـی
هر دلشده ای با یاری و غمگساری و من بی یار و غریبم
الهـی
چراغ دل مریدانی و انس جان غریبانی، کریما آسایش سینه محبانی و نهایت همت قاصدانی
الهـی
جرم من زیر حلم تو پنهان است و تو پرده عفو خود بر من گستران
الهـی
این چیست که با دوستان خود را کردی که هر که ایشان را جست ترا یافت و تا ترا ندید ایشان را نشناخت
الهـی
عاجز و سرگردانم ، نه آنچه دانم دارم و نه آنچه دارم دانم
الهـی
بر تارک ما خاک خجالت نثار مکن و ما را به بلای خود گرفتار مکن
الهـی
چون به تو بنگریم شاهیم و تاج بر سر وچون بخود تگریم خاکیم و از خاک کمتر
الهـی
هر کس تو را شناخت هرچه غیر تو بود بینداخت.
در اهمیت ِ قرآن کریم هیچ شک و تردیدی نیست و اگر ما از این مساله صحبتی میکنیم تنها برای ِ اشاره و پرهیز ِ از غفلت ِ
کتابی که رستگاری انسان رُ در دو جهان تضمین می کنه و مثل ِ مشعلی فروزان،انسان رُ،از تاریکی های جهل و نادانی نجات میده .و در سرای دیگه، او رُ ،محبوب حضرت پروردگار میکنه
در بیان اهمیت قرآن،همین بس که حضرت پیامبر اکرم(ص) فرمودند:«قرآن،از همه چیز خدا برتر است و فرمودند:برتری قرآن بر سایر سخنان،مانند برتری خداوند است،بر بندگانش».
قرآن،بهترین فتح کننده قلّه بلند عزت ، چکیده جهان هستی ِ و طبق فرمایش حضرت امام محمد باقر(ع):«قرآن همانند دو ستاره تابناک آسمانی(خورشید و ماه)، صحنه زندگی انسان ها را روشن می کند"
قرآن در ظلمانی ترین زندگی بشر، در عصر جاهلیت،مثل ِ انفجاری،آسمان سکوت رُ شکافت و یکباره،دریایی از رحمت و برکت و نور،بر کویر زندگی جاری کرد
عاشقان واقعی قرآن،اون کسایی هستن که ،قرآن رُ تلاوت می کنن و با اون مأنوس هستن و روزها،در صحنه زندگی از اون الهام می گیرن و با دستورات شفابخش اون ،بیماری قلبی و روحی خودشون رُ درمان می کنن.
خواندن قرآن،تمامش نیست بهر مردگان
قـلب های مرده را باید به قرآن،زنده کـرد
آنکه ایاتش تلاوت،با دل خاضع،نمـود
قـلب ظلمانی خود را،اخـتر تابنده کـرد
حضرت امام علی(ع) می فرماید:«خانه ای که در آن،قرآن خوانده می شود و از خدای عزّوجل، فراوان یاد می گردد،برکتش افزایش می یابد و فرشتگان در آن حضور پیدا می کنند و شیاطین از آن می گریزند»
قرآن،کتابی ِ که نه اکنون و نه در اینده،باطل در اون راه پیدا نمیکنه و حقایق اون رُ دگرگون نمیکنه.کتابی که شب قدر به سبب نزول اون،عظمت پیدا کرده
حضرت امام صادق(ع)می فرمایند:«در روز قیامت،فردی را برای حساب صدا می زنند، پس، قرآن در پیش روی او قرار می گیرد و عرض می کند:خدایا،من قرآنم و این بنده ی تو درراه تلاوت من خود را در سختی انداخته و در دل شب ها،مرا تلاوت کرده و قلبش،روشن و اشکش،جاری شده است.پروردگارا،او را از من خشنود کن. همچنان که من از او خشنودم».
ملاصدرا،در تفسیر سوره واقعه،می فرماید:«بسیار به مطالعه کتب حکما پرداختم،تا آنجا که گمان کردم کسی هستم، ولی همین که بصیرتم باز شد،خودم را از علوم واقعی خالی دیدم و در آخر عمر،به فکر رفتم که سراغ تدبر،در قرآن و روایات محمد و آل محمد(ص)بروم.من یقین کردم که کارم بی اساس بوده است؛زیرا در طول عمرم،به جای نور،در سایه ایستاده بودم.از غصه،جانم آتش گرفت و قلبم شعله کشید،تا رحمت الهی دستم را گرفت و مرا با اسرار قرآن آشنا کرد و شروع به تفسیر و تدبر در قرآن کردم و در خانه ی وحی را کوبیدم،درها باز شد و پرده ها کنار رفت و دیدم،فرشتگان به من سلام می گویند من،اکنون که دست به نوشتن اسرار قرآن زدم، اقرار می کنم که قرآن،دریای عمیقی است که جز با لطف الهی،امکان ورود در آن نیست.ولی چه کنم که عمرم کوتاه و بدنم ناتوان،قلبم شکسته و سرمایه ام کم،ابزار کار ناقص و روحم کوچک است».
پس،بر مونسان کلام وحی است که قدر مؤانست با کلام خدا را بدانند و هر روز، سجده شکر بر درگاه او بسایند
برای ِ حرفهای ِ امروز کلامی جان بخش تر از کلام حضرت پیامبر و ائمه معصومین علیه السلام نیست
حضرت پیامبر اکرم(ص) می فرماید: نگاه کردن به خطوط قرآن،بدون خواندن نیز،عبادت است.همچنین فرمودند:سخت ترین چیز،برای شیطان، قرائت قرآن است،از رو
حضرت امام صادق(ع) نیز می فرمایند: کسی که قرآن را از روی آن تلاوت کند،نور دیدگانش زیاد شده و بار گناه پدر و مادرش ـ هر چند هر دو کافر باشند ـ سبک می شود
همین طور فرمودند:«هر کس حرفی از کتاب خدا را،بدون خواندن، بشنود، خدا، برای او، حسنه ای می نویسد و از او گناهی را محو می کند و درجه ای بر درجات او می افزاید».
امام همچنین فرمودند:«هر که قرآن بخواند،در حالی که جوان و مؤمن باشد،قرآن با گوشت و خون او، آمیخته می شود و خدا او را با فرشتگان بزرگوار که نویسندگان و حاملان قرآنند،قرین می سازد و قرآن در روز قیامت،نگهبان او می شود».
حضرت رسول(ص) فرمودند: تلاوت کننده و گوش فرا دهنده ی به قرآن،در پاداش،مساوی هستند.سوگند به خدائی که جان «محمد(ص)» در دست قدرت اوست،پاداش شنونده ی قرآن که به آن معتقد باشد، از انفاق یک کوه طلا،در راه خدا،بیشتر است
ـ خالی ترین و فقیرترین خانه ها، خانه ایست که در آن قرآن نباشد.
ـ «کسی که قرآن را از حفظ بخواند،ولی گمان برد که خداوند او را نمی آمرزد او از کسانی است که ایات الهی را به تمسخر گرفته است».
امام علی(ع) نیز فرموده اند:«قرآن را فرا گیرید؛ زیرا قرآن،بهار دلهاست»
(مناجات)
خدایا!
ای که به تو بی نیاز شوند و از تو بی نیاز نباشند،
به تو رو آورند و از تو رو بر نتابند،
از سر شور و شوق،آهنگ تو کرده ام
و با دلی مطمئن، به تو امید بسته ام
تمنای من از تو هر چند زیاده باشد،
در برابر غنای تو ناچیز و اندک است،
که دست عطایت از هر دستی گشاده تر و برتر است
- ۹۶/۰۳/۰۹