سحر پیشواز 96

به نام خدا . سلام.

در بامداد ِ پنجم خرداد سال 96 ، و در آستانه ی شروع ِ بزرگترین مهمونی ِ آسمونی ِ دو عالَم هستیم.

مهمونی ای که مدتهاست دعوت نامه اش بین ِ همه ی مردم ِ دنیا پخش شده.

مهمونی ای که خیلیا از خیلی وقت قبل تو فکرشن و خودشونو براش مهیا کردن.

مهمونی ِ بزرگی که صاحبش خداست؛ یعنی کسی که از او بزرگتر و توانا تر و مهربان تر و بخشنده تر کسی نیست ؛ خدایی که در همه ی صفات ،  در اوج ِ کمال ِ و بی نیاز ِ از دنیا و آدمهاشه.

معلومه که وقتی خدای بزرگ مهمونی می گیره و بنده هاش ُ دعوت می کنه ، بنده های ِ سر تا پا نیازش ، سر از پا نمی شناسن و برای ِ رسیدن  وقت ِ مهمونی و ورود ِ به این مهمونی ، لحظه شماری می کنن.

معلومه که ماها ، شبا ، از شوق خوابمون نمی بره و تا سحر بیداریم ؛ به عشق ِ شروع ِ  ضیافت ِ روزه داری ِ دیگه.

و چقدر حالمون خوبه توی ِ این اوقاتی که می دونیم خدا بیشتر از همیشه ، شنوای ِ حرفهامونه.

چقدر حالمون خوبه، وقتی می دونیم که روزه سپرمون می شه در برابر ِ هر چیزی که می تونه خاطر ِ خدا رُ ازمون مکّدر کنه.

چقدر حالمون خوبه، وقتی که می دونیم  این بیدار بودنها دلامونو روشن می کنه و دل ِ روشن خطا نمی کنه.

و چقدر حالمون خوبه ، وقتی می دونیم که خدا عاشق ِ این روزه هاست و خودش پاداش ِ اونهاست.

با ما، این سحر رُ همدلانه بیدار باشید ، که این اوقات اگه بگذرن ، دیگه تکرار نمی شن.

اوقات ِ سحر لحظات ِ کیمیای ِ عالمه ، که از سّر و حقیقتش ، جز اهالی ِ صادق ِ سحر، کسی باخبر نیست.

و برای ِ همینه که ما ،نه یک بار، بلکه صدها و هزاران بار ، از خدای ِ بزرگ درخواست می کنیم که ما رُ از رحمت ِ سحرگاهی بی نصیب نگذاره.

کاش در این رمضان ، لایق دیدار شویم

سحری ، با نظر لطف تو ، بیدار شویم

اونچه خواهید شنید ، زمزمه ای از دل ....، در سکوت ِ سحره؛ صدایی که بی تردید به گوش ِ خدا می رسه.

دراین سحر هم  با ما همراه باشید.

در همه ادیان، اوقات ِ سحر بهترین وقت برای ِ نیایشه ؛ و چه زیباست و دوست داشتنی که درسحرهای ماه رمضان، می تونیم با خدا خلوت کنیم ؛ خلوتی  که  این روزا فرصتش کم تر دست می ده ، تا به دور از غوغای بی حاصل روزانه ، که زندگی همه مون رُ در خودش غرق کرده،   لحظه هایی ازدلمشغولی های دنیا فارغ بشیم و کمی با خودمون و خدا خلوت کنیم.

در کتب ِ تاریخی آمده است که:

آن زمان که برادران خطاکار حضرت یوسف(علیه السلام) پدر را گفتند که: «برای ما استغفار کن»؛ حضرت یعقوب(علیه السلام) در پاسخ ِ این درخواست ، به آنان گفت: «به زودی ، در پیشگاه خدایم برایتان طلب بخشش می کنم.» آن حضرت ، این فاصله زمانی را، از هنگام درخواست فرزندان تا زمان طرح تقاضا از خداوند، به این دلیل مطرح کرد که وقت سحر فرا رسد و در آن هنگام، از خداوند، بخشش آنان را طلب کند. پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) نیز می فرمایند: "بهترین هنگامی که شما خداوند بزرگ را در آن می خوانید، وقت سحر است."

در صحیفه ی ادریس آمده است که خداوند فرمود: "خوشا آنان که از روی عشق مرا پرستیدند ومرا معبود وپروردگار خود گرفتند؛ به خاطر من ، شبها نخوابیدند وروزها کوشیدند ، واین نه از روی ترسی بود ونه از بهر امیدی، نه از هراس دوزخی بود ونه به طمع بهشتی، بلکه به سبب محبّت راستین واراده ی بی شائبه ی آنان ودل بُریدنشان از همه چیز ودل بستن به من بود".

در روایات آمده است که دراول شب ، منادى ندا کند که :" ای پرستندگان خدا، برخیزید و عبادت کنید". نیمه شب، ندا کند: "اى مطیعان ،برخیزید و خدا را یاد کنید ". و هنگام سحر ندا کند: "آمرزش خواهان کجایند که استغفار کنند؟"

پس خوشا به حال کسانى که به وقت سحر استغفار کنند و شراب ِ مِهر، به جام عشق ، در آن وقت بنوشند ، که خداوند فرموده: "محبوبترین ی مردم نزد من کسانى اند که هنگام سحر از من آمرزش بخواهند".

در اهمیت ِ اوقات ِ سحرآمده است که، لقمان به پسرش می گوید: «فرزندم، مبادا خروس از توعاقل تر باشد و توجّهش به عبادت پروردگار بیش از تو باشد. آیا نمی بینی که در مواقع نماز و در سحر ها ، خروس بانگ می زند ، حال آنکه تو خوابی».

ابن ابی ‌یعفور (راوی حدیث) می‌گوید: به حضور امام صادق (علیه السلام) عرضه داشتم : "بفرمایید آن ساعتی که انسان به خدا و خدا به او نزدیکتراز همیشه است ، کدام ساعت است؟ " حضرت فرمودند: "هنگامی که بنده ی خدا ، آخر شب برخیزد ، و در حالی که مردمان در خوابند، وضو بگیرد و در عبادتگاه خود بایستد و با توجه قلبی به خدا، تکبیر نماز بگوید و با تلاوت آیه هایی از قرآن ، دو رکعت نماز به جای آورد؛ و آنگاه ، برخیزد برای ادامه ی نماز، در این هنگام ،از سوی آسمان ، از جانب عرش، ندا برخیزد : که

ای بنده ی خدا ، اکنون احسان و خیر از جانب عالَم ملکوت بر سرت در حال فروریختن است، و فرشتگان از کنار قدمهایت تا اوج آسمان ، اطرافت را گرفته‌اند.

و خدای مهربان ندا می‌کند: ای بنده ی من، اگر بدانی با که در حال گفتگو و راز و نیازی، حتی لحظه ای سرت را برنمی گردانی."

رسول خدا (صلوات الله علیه) فرمودند: «هنگامی که آخر شب فرا می‌رسد، خداوند منزّه می‌فرماید: آیا دعا کننده‌ای هست تا اجابتش کنم؟ آیا درخواست کننده‌ای هست تا حاجاتش را عطا کنم؟ آیا استغفار کننده‌ای هست تا او را بیامرزم؟ آیا توبه کننده‌ای هست تا توبه‌اش را بپذیرم؟»

شاعر ِ بلند آوازه ، استاد شهریار، در وصف ِ اوقات ِ سحر ، این شعر زیبارو سروده ن  :

صلا زدند که برگ صبوح ساز کنید

به سازِ مرغ سحر ، تَرکِ خواب ِ ناز کنید

می ِ ‌خمار شکن می‌دهند، کز سَرها

خمار ِ چون شکن ِ زلف یار باز کنید

به سازِ زُهره، سماوات می‌دهد پیغام

که گوش دل به مناجات اهل راز کنید

سر نیاز فرود آورید و نذر ِ قبول

به زیر ِ قُبّه‌ی این بارگاه ِ ناز کنید

نگین خاتم ِ جَم در نماز می‌بخشند

نظر به حلقه‌ی رندان پاکباز کنید

مفضل بن عمر از حضرت صادق (علیه السلام) ، و آن بزرگوار از پدران بزرگوارش (علیهم السلام) نقل می‌کند که رسول خدا (صلوات الله علیه) فرمود:

«خداوند - جّل جلاله - به دنیا وحی کرد: هر کس در خدمت تو باشد، تو او را به رنج و تعب بیانداز، و هرکسی که تو را رها کند، تو در خدمت او باش. و هرگاه بنده ، در دل شب ِ تار، با مولای خود خلوت کند و با او به راز و نیاز بپردازد، خداوند نور را در دل او جایگزین فرماید.

و چون بگوید: "ای ربّ و ای ربّ من" ، خداوند جلیل - جلّ جلاله - صدایش می کند و گوید: "لبّیک ؛ ای بنده ی من، بخواه از من تا عطایت کنم. به من توکل کن تا کفایتت کنم". سپس ، خداوند - جلّ جلاله - به فرشتگانش می‌فرماید: "ای فرشتگان من، بنده‌ام را بنگرید که در دل این شب تیره ، با من خلوت کرده است. در حالی که بطالت پیشگان به لهو و لعب مشغولند و غفلت زدگان در بستر خواب خفته‌اند. اینک گواه باشید که من بی شک او را آمرزیدم«.

ای کاش ، یک بار خالصانه و از ته ته ِ دل ، بتونم این دعا رو زمزمه کنم:

الهی، انت کما احب فجعلنی کما تحب.

خدایا، تو اون جوری هستی که من دوست دارم، منم اون جوری کن که خودت دوست داری.

نمی دونم واسه شما هم پیش اومده یا نه، که وقتی با خودتون خلوت می کنین و با خدا حرف می زنین، اشک توی ِ چشماتون حلقه بزنه و آروم بیاد روی ِ صورتتون بشینه.

قدر ِ این اشکها رو بدونین؛ چون خاصیت اشک اینه که هم چشم رُ پاک می کنه و هم دل رُ.

در این کویر خشک ، بارانم آرزوست ...

(مناجات)

خدایا ، خسته ام ، از بد بودن هایم؛

از این همه تظاهر به خوب بودن ها.

از آفرینش کوهها و آسمانها و هستی که سخت تر نیست؛

خوبم کن... 

فقط همین.

حضرت امام محمد باقر علیه السلام فرمودند: خداوند - عزّوجلّ - از میان بندگان مؤمنش، بنده‏‌اى را که بسیار دعا کند، دوست می‌دارد.
پس، همواره از سحرگاهان تا طلوع خورشید ، دعا کنید؛ زیرا ، این وقتى است که در آن، درهاى آسمان باز می‌شود، و روزى‏‌ها تقسیم مى‏‌گردد و حاجت‏‌هاى بزرگ برآورده می‌شود.

بیایید دعاهامون رُ با این ترتیب بیان کنیم :

صلوات + دعا + صلوات.

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند : خداوند به موسی علیه السلام وحی فرمود: آن کس که گمان بَرَد مرا دوست دارد ،اما چون شب فرا رسد ، چشم از عبادت من فرو بندد، دروغ می گوید. مگر نه این است که هر دلداده ای را دوست دارد ، با دلدار خود خلوت کند؟!                                                               هان! ای پسر عمران، چون شب شود ، من متوجه دوستداران خود شوم ، ودیده ی دلشان را بگشایم وکیفرم را در برابر چشمانشان مجسم کنم . پس، با من گفتگو کنند ، چنانکه گویی مرا می بینند ودر حضور خودم با من سخن می گویند.

حضرت امام علی علیه السلام می‌فرمایند : شب زنده داری شعار پرهیزگاران وخوی مشتاقان است.

به بزرگمردی گفتند: با زبانی دعا کن که با آن گناه نکرده ای ، تا دعایت مستجاب شود.

بزرگمرد پرسید : چگونه؟

به او گفتند: به دیگران بگو تا برایت دعا کنند ، چون تو با زبان آنها گناه نکرده ای!

 به ما گفته ن که در اوقات ِ سحر، هر چیزی رُ می شه از خدا خواست؛ اما در روایات و احادیث، اونچه  بیشتر از همه به خواستنش سفارش شده، مغفرته.

(مناجات)

بار خدایا،

وسوسه های نفس نگذاشت جانم در نهر رجب تطهیر شود؛

از درآویختگان درخت طوبای شعبان هم که نبودم؛

ترحم فرما و در دریای رحمت رمضانت ، مستقرم فرما .