افق- لقمه حرام- سبک حسینی

برنامه

گروه فرهنگ و اندیشه رادیو ایران تقدیم میکند.

**********************************************

به افق آفتاب

**********************************************

به نام ِ خدایی که رزاقه و به همه ما به قدر ِ کفایت، اعطا کرده.

*********************************************

از صمیم ِ دل ، آرزو میکنم که دلهای ِ همگی آروم و آرامش ، روال ِ همیشگی ِ زندگیهاتون باشه.

*********************************************

بزرگی میگفت ، آرامش ممکن نیست مگر با رهایی. رها شدن از همه غل و زنجیرها و بندهایی که ما رُ اسیر ِ خودش کرده.

********************************************

یکی از بزرگترین اسارتهایِ انسان، لقمه حرام و ناحقه. چیزی که شاید در قدم ِ اول ، چندان ناخوشایند به نظر نرسه اما قطعا و حتما حال و هوای ِ زندگی ِ ما رُ کدر و تیره و تار میکنه.

*******************************************

من جایی خوندم که نوشته بود خدا روزی رُ از هر راهی که بندگانش بخوان، بهشون میده. چه راه ِ حرام و چه راه ِ حلال و حقیقتا دیدم چه خسران ِ بزرگیه که ما از راه ِ حرام و لقمه ناحق بخوایم کسب ِ رزق و روزی کنیم.

**************************************

چرا بعضی از ما گاهی دونسته و ندونسته پای ِ لقمه حروم رُ به سفره هامون باز میکنیم؟

***************************************

چرا گاهی متوجه نمیشیم که راهی که از اون ارتزاق میکنیم، راه ِ حق و حلال نیست؟

*************************************  

یکی از بزرگترین شاخصه های ِ یاران ِ امام حسین علیه السلام ، همین رهایی و اسیر نبودنه در بندهایِ لقمه حرام و ناحق بود و زندگی به روال و سبکی حسینی هم جز این نیست.

**************************************

به نظر ِ شما چیکار کنیم که گرفتار ِ لقمه حروم نشیم و بتونیم خودمون از این بند ِ اسیر کننده، نجات بدیم؟

شماره تماس:

شماره پیامک:

**************************************

در تعریف و معنا، تصرف غیرمجاز در اموال دیگران ،خوردن مال حرام یا همون لقمه حرامه که خواه ناخواه آثاری رُ در پی داره که میشه اونها رُ با وضوح و تاکید قابل توجه ای در منابع دینی و کلام بزرگان دید.

در حدیثی قدسی آمده است که خداوند متعال می فرماید: بنده من! تو دعا کن؛ من اجابت می کنم. بدان که تمام دعاها به پیشگاه اجابت من می رسد؛ مگر دعای کسی که مال حرام می خورد.

و در روایت است که، شخصی به محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله شرفیاب شد. به آن حضرت عرض کرد که دوست دارم دعایم مستجاب شود؛ چه کنم؟ پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به او فرمودند: لقمه‌ات را پاک کن [تا مبادا به حرامی آلوده باشد] و مراقب باش هیچ نوع حرامی را مصرف نکنی.

*****************************************

حضرت امام صادق علیه السلام درتحلیل واقعه کربلا و جنایت کوفیان فرمودند: خداوند متعال دعایی را که از قلبی سخت و بی رحم برخاسته باشد اجابت نمی کند

از این روایت این معنا استنباط می شه که حرام خواری و قساوت قلب ارتباطی تنگاتنگ با هم دارن که اگه کسی حرام خورد قلبش سخت میشه و در برابر حق، نرمش نخواهد داشت و این همون سخنیه که حضرت امام حسین علیه السلام در روز عاشورا به سپاه کوفه فرمود. اون حضرت وقتی دید که کلام حقش در دل سخت تر از سنگ کوفیان اثر نمی کنه علت ِاین سخت دلی و عدم کرنش در برابر حق رُ لقمه های حرامی برشمرد که شکمهای کوفیان از اون پر شده بود.

********************************************

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: عبادت کسی که حرام خواری می کند مانند ساختمانی است که بر روی شنزاری روان بنا شده باشد. بی شک چنین ساختمانی آن چنان سست است و لرزان که با اندک حرکتی فرو ریخته و چیزی از آن باقی نمی ماند و اگر هم چیزی از آن بماند یقینا فایده ای برای صاحبش نخواهد داشت.

با توجه به این روایت شریف و آیه صد و نُه سوره توبه که می فرماید کسى که بنیاد[امورش‏] را بر لب پرتگاهى سست و فرو ریختنى نهاده! آن بنا با بناکننده‏اش در جهنم سقوط مى‏کند.» مشخص میشه که در فرهنگ قرآن کریم چنین کسی که هم عابده  و هم حرام خوار؛ عبادتش سودی به حال او نخواهدکرد و بزودی خودش به همراه ساختمان عبادتش به قعر جهنم سقوط خواهند کرد.

*********************************************

از راهکارهایی که سبب مصون موندن انسان در برابر لقمه حرام می شه اینه که وقتی در برابر مال حرام قرار گرفت با خودش بگه: این مال، مال من نیست؛ پس تصرّف در این مال برای من حرامه. من تنها مجاز به تصرف و در اختیار گرفتن مالی رُ دارم که خداوند متعال اجازه اون رُ به من داده.

*********************************************

استاد انصاریان می نویسند: ذرّه‏اى حرام در مدار رزق الهى قرار نداره. این‏هایى که حرام مى‏خورند، آیا از حلال روزى آنان مقدر نشده است؟ روایات مى‏گویند: چرا. در قیامت نشانش مى‏دهند که در طول سال چقدر حرام خورده است، در حالى که چقدر از حلال روزى او کرده بوده‏اند و او به جاى این که به دنبال حلال برود، به دنبال حرام رفته است.

جالب اینجاست که هیچ چیزى اضافه‏تر از حلال هم نصیب اون نشده، همون مقدار حلال رُ از طرق حرام به دنبالش رفته و فقط بارى به دوش خود گذاشته ؛ چون به مردم ظلم کرده و با دست خودش راهى به طرف جهنّم به روى خودش باز کرده و الا اگه به دنبال حرام نمى‏رفت، خدا حتماً حلال رُاز کانال‏هاى کسب، کار، زحمت، صنعت، هنر، کشاورزى و تجارت به او مى‏رسوند.

*********************************************

اگه کسی باور کنه که عالَم به طور کامل در دست قدرت خداوند متعاله و جز او موثر مستقلی در عالم وجود نداره ، اون وقت اونچه رُ که با تلاش از راه حلال به دست میاره روزی خدا می دونه و به بیش از اون هم چشم نمی دوزه.

*******************************************

روزی شخصی از حضرت امام باقر «علیه السلام» سئوال کرد: من مدت زمانی والی و حاکم (از طرف بنی امیه) بر مردم بوده ام، آیا می توانم توبه کنم؟ حضرت فرمود: نمی توانی توبه کنی مگر این که حق هر کسی را که ضایع کردی به او برگردانی.

 به همین خاطر است که حضرت علی «علیه السلام» می فرماید: خداوند حقوق بندگان را بر حقوق خودش مقدم کرده، از این رو کسی که حق بندگان را ادا نماید، حقوق خداوند را هم ادا خواهد کرد. پس اگر کسی هیچ حق الله ای به عهده اش نباشد، ولی حق الناس بر عهده اش باشد بخشیده نمی شود تا آن شخص از حق خودش بگذرد و راضی شود.

****************************************

(مناجات)

خدایا

آنچه تو بر من وارد آورده‌ای، هیچ کس باز نَبَرد، و آنچه تو به سوی من روان کرده‌ای، هیچ کس برنگرداند. دری را که تو بسته باشی. کَس نگشاید، و دری را که تو گشوده باشی، کَس نتواند بست. آن کار را که تو دشوار کنی، هیچ کس آسان نکند، و آن کس را که تو خوار گردانی، کسی مدد نرساند.

پس بر محمد و خاندانش درود فرست. ای پروردگار من، به احسانِ خویش دَرِ آسایش به روی من بگشا، و به نیروی خود، سختیِ اندوهم را درهم شکن، و در آنچه زبان شکایت بدان گشوده‌ام، به نیکی بنگر، و مرا در آنچه از تو خواسته‌ام، شیرینیِ استجابت بچشان، و از پیشِ خود، رحمت و گشایشی دلخواه به من ده، و راه بیرون شدن از این گرفتاری را پیش پایم نِه.

و مرا به سبب گرفتاری، از انجام دادنِ واجبات و پیروی آیین خود بازمدار.

ای پروردگارِ من، از آنچه بر سرم آمده، دلتنگ و بی‌طاقتم، و جانم از آن اندوه که نصیب من گردیده، آکنده است؛ و این در حالی است که تنها تو می‌توانی آن اندوه را از میان برداری و آنچه را بدان گرفتار آمده‌ام دور کنی. پس با من چنین کن، اگر چه شایسته‌ی آن نباشم، ای صاحب عرش بزرگ.