برنامه
گروه معارف و مناسبتهای رادیو ایران تقدیم میکند.
**********************************************
به افق آفتاب
*************************************************
به نام ِ خدایی که همیشه با اهل ِ حق و حقیقت و ایمانه، چه تعدادشون کم باشه و چه زیاد.
*********************************************
با امید ِ سلامتی و اوقاتی خیر ، خدمت ِ همه شما عرض ی سلام داریم.
********************************************
در تاسی ِ از سبک ِ زندگی ِ حسینی ، امروز با هم به گذری بر این واقعیت میپردازیم که چرا همیشه تعداد ِ کسایی که کارهای ِ خوب و خیر انجام میدت و بر مدار ِ انسانیت زندگی میکنن ، چندان زیاد نیست.
****************************************
چرا مثلا بارها در قرآن بیان شده که متقین اندکند؟
چرا بیان شده که اهل ِ حق و حقیقت زیاد نیستن؟
*******************************************
به نظر ِ شما دلیل ِ این مساله سخت بودنه زندگی بر مدار ِ درسته؟
یعنی به روالی الهی زندگی کردن، انقدر مشکله؟
*******************************************
مثلا چرا در واقعه کربلا با وجود ِ این که همه حضرت ِ امام حسین علیه السلام و اهل بیت و جد ِ ایشون رُ میشناختن و میدونستن که راه ِ حضرت ، راه ِ هدایت و رهاییه، باز هم کنارشون قرار نگرفتن؟
********************************************
به نظر ِ شما شناخت ِ راه ِ درست ، اونم وقتی که تعداد ِ کمی دنبالش میرن، چطور برای ِ ما میسره؟
و این که چطور میتونیم در این جمع ِ اندک باشیم؟
شماره تماس؟
شماره پیامک:
***********************************************
خدای ِ بزرگ در قرآن کریم بیان میکنند که برای ِ این که در صف ِ اندک ِ ، مومنین و صادقین و متقین حقیقی باشیم ، باید ویژگیها و خصوصیات ِ قابل توجهی داشته باشیم
چنانکه میفرمایند
مؤمنان تنها کسانی هستند که هر وقت نام خدا برده شود دلهاشان ترسان می گردد، و هنگامی که آیات او بر آنها خوانده می شود ایمانشان افزون می گردد و تنها بر پروردگارشان توکل دارند.
************************************************
یکی از اون اسباب ِ مهمی که باعث میشه حتی در لحظه های ِ سخت و بخصوص زمانی که خیل ِ عظیم ِ آدمها مسیر ِ نادرست رُ انتخاب میکنن ، تشخیص ِ راه ِ درست برای ِ ما ممکن باشه ، پناه بردنه به نمازه.
چنانکه در قرآن کریم بیان شده:
مؤمنین کسانی هستند که در نماز خویش خاشع و فروتن هستند و دیده بر سجده‌گاه خود دارند و به این سو و آن سو نمی‌نگرند و دلشان در گرو مهر و عشق به خداست.
*************************************************
قطعا وقتی تعداد ِ بیشتر ِ آدم ها راهی رُ که ما اشتباه فرض میکنیم انتخاب کنن، ممکنه در دل ِ ما هم این شک ایجاد بشه که نکنه کار و مسیر ِ اونها درست باشه. دقیقا به همین دلیله که خدای ِ بزرگ میفرمایند یکی از ویژگیهای ِ اون تعداد ِ اندکی که بر مسیر ِ حق و حقیقت هستن، مقام ِ تسلیم و یقینه،
مؤمن تمام امور وجودی خود را به اختیار خداوند واگذار میکند و در قرآن کریم، حضرت ابراهیم ـ علیه السّلام ـ از خداوند چنین مقامی را می‌طلبد
مؤمن اعتقاد جازم نسبت به اصول دین و فروع دین دارد، مثلاً ممکن نیست انسان اعتقاد قطعی بروز حساب داشته باشد، و همواره آن روز را در خاطر داشته و بیاد آن باشد در عین حال پاره‌ای گناهان را مرتکب شود (و بالاخرة هم یوقنون) چنین کسی نه تنها مرتکب گناه نمی‌شود بلکه از ترس، بقرق گاه‌های خدا، نزدیک هم نمی گردد.
*******************************************
داشتنه تقوا یکی دیگه از اسباب ِ مهم ِ موندنه در راه ِ درست و صلاحه. در کتاب ِ قرآن بیان شده که ،هرکس تقوای الهی پیشه کند (خدا ترس و پرهیزگار باشد) خداوند راه بیرون شدن (از عهدة گناهان و بلا و حوادث سخت عالم) را بر او می‌گشاید. و از جایی که گمان نبرد به او روزی عطا کند و هرکه (در هر امری) بر خدا توکل کند خدا او را کفایت خواهد کرد که خدا امرش (بر همه عالم) نافذ و رواست و بر هر چیز قدر و اندازه‌ای مقرر داشته است.
********************************************
و البته مهم تر از همه اینها، ایمان داشتنه به غیب و خدای ِ بزرگه، ایمان به غیب زمینه ساز سایر خصایص متقینه، یعنی تا کسی به خداوند عالم به عنوان مهم‌ترین مصداق غیب ایمان نداشته باشه طبیعتا به نماز، کتاب آسمانی (وحی)، حسابرسی، پاداش و کیفر (آخرت) و حتی انفاق ایمان نخواهد داشت.
اگه کسی به وجود غیبی پروردگار عالم ایمان نداشته باشه، برای چه کسی نماز بخونه؟ از نظارت و ثواب و عقاب چه کسی بیم داشته باشه، وحی راُچگونه قبول کنه؟ و چگونه به پاداش انفاق در راه خدا در جهانی دیگر و نادیدنی امید ببنده؟
پس می‌توان ایمان به غیب رُمنشأ ویژگیهای متقین دونست.
*************************************************
(مناجات)
ای پروردگارِ من، از آنچه بر سرم آمده، دلتنگ و بی‌طاقتم، و جانم از آن اندوه که نصیب من گردیده، آکنده است؛ و این در حالی است که تنها تو می‌توانی آن اندوه را از میان برداری و آنچه را بدان گرفتار آمده‌ام دور کنی. پس با من چنین کن، اگر چه شایسته‌ی آن نباشم،ای صاحب عرش بزرگ.
- ۹۹/۰۶/۱۶