برنامه
افق
گروه فرهنگ و اندیشه رادیو ایران تقدیم میکند.
*******************************************************
به افق آفتاب
******************************************************
به نام ِ خدایی که زندگی ، زیباترین هدیه اوست.
******************************************************
با عرض ِ سلام و احترام خدمت ِ همه شما دوستان ِ همیشه همراه ، در آسمونی ترین دقایق ِ روز ، میهمان ِ محبت ِ گرم ِ شما هستیم.
***************************************************
امروز از توانمندیهای ِ خودمون صحبت میکنیم. از مهارتهایی که میشه براحتی بدستشون آورد و داشتنشون مثل ِ یک برگ ِ بَرنده اس، یه برگ ِ برنده که میتونه روی ِ خوش ِ زندگی رُ به ما نشون بده.
***************************************************
بعضیا فکر میکنن زندگی یه گذر ِ یکنواخته روز و ماه و سال ِ که باید همین طوری سپری بشه و بگذره.
*************************************************
بعضیا فکر میکنن زندگی کردن ُ تمام و کمال بلدن و نیازی به هیچ آموخته و یاد گرفتنی ندارن.
************************************************
بعضیا نگاهشون به زندگی یه نگاه ِ مطلق ِ یعنی میگن زندگی یا روی ِ خوب داره یا روی ِ بد ، و اگه خدایی نکرده به روی ِ بدش برسیم ، یعنی دیگه آخرِ خط هستیم و تمام.
**************************************************
اما بعضیا هستن که میدونن زندگی یه معادله اس ، یه مساله شیرین که هزار جور میشه حلش کرد و به جواب رسید . حل کردنی که یه مهارته و مهارتی که بیشتر از اون که ذاتی باشه ، یاد گرفتنی ِ.
****************************************************
به نظر ِشما مهم ترین مهارتی که توی ِ زندگی باید داشت چیه و چطور میشه مهارتهای ِ زندگی رُ یاد گرفت؟
*****************************************************
یکی از مهم ترین مهارتهای ِ زندگی ، خوب شنیدنه، هنری که اگه کسی بتونه بدست بیارتش ، از خیلی از فراز و فرودهای ِ زندگی ، با موفقیت خواهد گذشت.
***********************************************
به نظر شما خوب شنیدن یعنی چی؟ و دقیقا شامل ِ چه چیزهایی میشه؟
شماره تماس:
شماره پیامک:
********************************************************
در مباحث معاشرتی، نحوه استفاده از قدرت شنوایی و به تعبیر دیگه خوب شنیدن و درست گوش دادن نقش مهمی داره. بی اعتنایی به حرفهای گوینده نشان بی ادبی ِ . بر عکس حسن توجه و ابراز علاقه، علامت ادب و تربیت اجتماعی و بها دادن به موقعیت انسانی مخاطب و گوینده به شمار میاد.
رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به حرفهای دیگران گوش می داد، حتی به سخن آنان که بیمار دل بودند و از روی غرض حرف می زدند. پیامبر(صلی الله علیه و آله) دو گوش شنوا برای آنان بود تا حدی که آنان به ستوه می آمدند و از روی طنز می گفتند؛ "او گوش است". خداوند دستور می دهد که به آنان بگو اگر گوش هم هست برای شما گوش خوبی است، به خدا ایمان دارد و به حرفهای مومنین نیز باور دارد؛
متاسفانه ما هنر خوب گوش کردن رُ ، چندان بلد نیستیم. برای همه ما پیش اومده که در حین مکالمه یا در صحبت ما کسی پریده یا ما در صحبت دیگری پریدیم ؛ پیامبر (صلی الله علیه و آله) در این باره می فرمایند:
هر کس میان صحبت برادر مسلمان خود بپرد و حرف او را قطع نماید، مثل این است که صورت او را مجروح و خون آلود نموده است
*****************************************************
نسبت به سخنان هر گوینده باید تحمل و صبوری نشون داد و به اون گوش داد، تا کلامش به پایان برسه. بریدن حرف دیگری شیوه ای ناپسند و دلیل کم ظرفیتی و بی ادبی ِ.
در سیره اخلاقی حضرت رسول(صلی الله علیه و آله) و مجلس آن حضرت، آمده است که:
کسی که سخن می گفت، به او گوش می دادند، تا سخنش به پایان برسد.
*******************************************************
یکی از جاهایی که باید شنونده خوبی باشیم در محضر ِ اساتیدمونه
امام سجاد(علیه السلام) در رسالة الحقوق،
می فرماید:
حق آن کس که عهده دار
آموزش تو است، آن است که احترامش کنی، مجلس او را بزرگ و گرامی بداری و به او خوب
گوش دهی.
در حقیقت شنونده نباید
خودش رُ داناتر از گوینده و استادش فرض کنه و به گفته های او گوش نده، یا بی
اعتنایی کنه، یا تصور کنه هر چیز رُ می فهمه و نیازی به شنیدن و گوش دادن نداره.
************************************************
یکی دیگه از اون جاهایی که باید شنونده خوبی باشیم در کنار ِ کسانی ِ که با ما درد دل میکنن
خیلی ها دل های آکنده از غم و خاطرات تلخ و
مشکلات و نابسامانی هایی دارن که اونها رُ در فشار روحی قرار می ده و به دنبال ِ
دو گوش شنوا هستن که با اونها درد دل کنن و با بازگویی دردمندی هاشون سبک بشن. اونهایی که عاطفه نشون میدن و به شِکوه ها و
غمنامه های یک دردمند گوش می سپارن و خودشون رُ علاقه مند به شنیدن نشون می دهد،
با اون به نوعی همدردی کرده و این روحیه خوب و بزرگ، ستودنی ِ .
حضرت امام علی (علیه السلام) فرموده است:
از بزرگواری و آقایی است که انسان برای گوش سپردن
به شکوی و ناله دردمند، تحمل و صبر داشته باشد.
*******************************************
ما اگه به دنبال درک حقیقت هستیم یا اگه برامون معاشرت سالم با دیگران مهم ِ باید هنر خوب گوش کردن رُ در خودمون ایجاد کنیم و این با تمرین و ممارست به مرور به دست میاد.
********************************************
ما اون چه می آموزیم، یا از راه «نگاه و چشم » ِ ، یا از مسیر «گوش و شنیدن » ، یا اعضای دیگه . می پرسیم و جواب می گیریم .
می شنویم و می آموزیم .
ما اگه «شنوایی » نداشته باشیم، آموختن برای ما هر چند ناممکن نمی شه، اما بسیار دشوار میشه . پس «نعمت شنوایی » ، به عنوان یکی از معبرهای فهمیدن و آموختن، بسیار مهم ِ و توجه به اون حالت «سپاس » پیش میاره و تصور «نبود» اون، کافی ِ که به اهمیت و ارزش «بود» اون پی ببریم .
به این آیه، توجه کنید:
«بگو، اگر خداوند، شنوایی و دیدگان شما را بگیرد، اگر بر دل های شما مهر بزند، کدام معبود دیگری است که آن را به شما باز پس دهد؟
این کلام خدایی است که چشم و گوش و زبان و دل و عقل داده است و ما رُ در برابر این داده ها مسؤول می شناسه .شکرانه این نعمت، بهره گیری خدا پسندانه از اونه . کم نیستند کسانی که از این نعمت غافلند یا راه استفاده بهینه از اون رُ نمیدونن . در یکی از دعاها خواسته ما از خداوند این است که پروردگارا، ما را از گوش ها و چشم ها و نیروهایمان بهره مند بگردان
*********************************************
در یکی از توصیه های حضرت امیر (ع) چنین آمده است:
گوش خود را به «خوب شنیدن » عادت بده!»
روشنه که اگه «دل » ، هنگام شنیدن و آموختن غافل باشه، گیرندگی و نیوشایی گوش اندک خواهد بود .
اگه دقت در شنیدن و عنایت در گوش دادن باشه، هم بهتر می فهمیم و هم فهمیده ها دقیق تر و ماندگارتر در ذهن میمونه
**********************************************
توصیه ای از عالم بزرگ شیعه، مرحوم شهید ثانی در این زمینه راه گشا است . وی در کتاب «منیة المرید» می نویسد:
«آن گاه که دانشجو به خواندن درس در حضور استاد سرگرم می گردد، نباید دچار دل مشغولی و ملال خاطر و ضعف و چرت زدن و گرسنگی و تشنگی و شتابزدگی و احساس درد و اضطراب و نگرانی و امثال حالاتی باشد که با وجود آن ها، تحقیق و کاوش های علمی برای او دشوار گردد [باید دانشجو در چنین حالاتی از خواندن درس خودداری کند، چون ممکن است این حالات باعث تنفر وگریز او از درس و تحقیق شود
در همین زمینه هم کلام شهید ثانی جالب است:
«اگر استاد، ضمن بیان مطلب، حکمت ها و نکات دقیقی را بازگو نماید و یا در توضیح مساله ای به داستان و یا شعری تمثل جوید و شاگرد نیز از این حکمت ها و نکات و داستان و شعر، آشنایی قبلی داشته باشد [نباید خودرا از این گونه شواهد، بی نیاز جلوه دهد و از استاد، روی برگرداند، بلکه] باید به عنوان یک فرد ناآگاه و خالی الذهن، با تمام دقت به گفتار استاد گوش فرا دهد و چنین وانمود کند که باعطش شدید و علاقه وافری خواهان چنان مطالبی است
************************************************
(مناجات)
الهی هر که تو را شناخت و علم مهر تو افراخت هر چه غیر از تو بود بینداخت.
(آن کس که تو را شناخت جان را چه کند
فرزند و عیال و خانمان را چه کند
دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی
دیوانه تو هر دو جهان را چه کند)
الهی مرا آن ده که مرا آن به
الهی اگر از دنیا مرا نصیبی است به بیگانگان دادم
واگر از عقبی مرا ذخیره ای است به مومنان دادم
در دنیا مرا یاد تو بس و در عقبی مرا دیدار توبس.
- ۹۸/۰۳/۰۱