برنامه حضرت امام حسین علیه السلام

برنامه

 

 

به نام خدا و سلام

*****************************************************

به نام ِ خدایی که هر روزی که با او باشی ، روز ِ عید ِ

************************************************************

با تبریک میلاد حضرت امام حسین علیه السلام ، سید الشهدا

خدمت همه شما عرض سلام داریم و از خدای  بزرگ میخوایم که به یُمن ِ این عید بزرگ

دل و جان ما رُ از  نور ِ محبت ِ خودش و معرفت حضرت امام حسین علیه السلام روشن کنه

***********************************************

امروز و این ساعت رُ با هم ، پای ِ محبت نامه زندگی ِ حضرت امام حسین علیه السلام مینشینیم و امید داریم به این که حتی به قدر ِ ذره ای از نور ِ وجودی ِ حضرت به دل و جانمون بنشینه.

*********************************************

این روزا که میرسه واسه هممون یه شادی ِ واقعی ِ

یه شادی که دلمونو گرم میکنه و قلبمون تاپ تاپ باهاش میزنه

این شبا واسه خیلی از ماها مبارک ِ

اونقدر که دوست داریم شادیهای ِ بزرگ و کوچیکمون توی ِ یه همچین اوقاتی رقم بخورن

*****************************************************

این روزها شما هم به بقیه عیدی بدین

عیدی ای که میتونه شاد کردنه دلهای ِ دیگران باشه

*********************************************

بیاین برای ِ شاد کردنه دل ِ آقا امام حسین علیه السلام هوای ِ همدیگه رُ بیشتر داشته باشیم و به عشق ِ خدا به هم بیشتر محبت کنیم.

********************************************

این که آدم بخواد بدون الگو زندگی کنه .. عین ِ اینه که بخوای بدون ِ داشتنه سرمشق یه دیکته بی غلط بنویسی که احتمالش خیلی ضعیفه

از طرف ِ دیگه پیدا کردنه یه الگویی که بتونی بهش اطمینان کنی و بدونی که تو رُ به مقصد میرسونه هم خیلی سخته

بخصوص پیدا کردنه الگویی که مثلِ خودت باشه .. مثل ِ تو زندگی کنه .. آمال و آرزوها و خواسته هایی از جنس ِ تو داشته باشه

و از طرفی به اون سعادتی که تو انتظارش ُ داری و دلت میخواد ،  رسیده باشه

پیدا کردنه یه همچین کسی غیر ِ ممکن بود اگه خدایِ بزرگ ما رُ به وجود ِ ارزشمند ِ حضرت پیامبر صلی ا... علیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام مفتخر نمیکرد ......

ما بواسطه داشتنه این بزرگان بهونه ای برای ِ رسیدنه به بهترینها نداریم

چون اونها در دنیا و با گذر از زندگی ای مثل ِ زندگی ِ ما

به بالاترین جایگاهی رسیدن که تا امروز بنده ای از بندگان ِ خدا رسیده

***************************************************

حضرت امام حسین (ع)، گوهری الهی و تابناک، چراغ درخشان و جاودان هدایت، و کشتی نجاتی است که هماره بر تارک تاریخ می درخشد و خواهد درخشید (إنَّ الحُسَینَ مِصباحُ الهُدی و سَفینَةُ النَّجاةِ) و طالبان هدایت و انسان‏هاى خسته از ظلم و ذلت را بیدار و به حق رهنمون می سازد.

وقتی خبر ولادت امام حسین (ع) به پیامبر عظیم الشأن اسلام (ص) رسید، به خانه حضرت على (ع) و فاطمه (س) آمد و به اسماء فرمود تا کودک را بیاورد.اسماء او را در پارچه اى سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) برد، آن حضرت (ص) هم به دستور خدای متعال و براساس پیامی که جبرئیل امین وحی الهی آورد، این مولود مبارک و نورانی را به نام پسر کوچک هارون (شُبِیر) که به عربى (حسین ) خوانده می شود، نام نهاد.

به این ترتیب بود که نام پر عظمت «حسین» از جانب پروردگار جهانیان، براى دومین فرزند امام علی (ع) و فاطمه زهرا (س) در خانه ولایت انتخاب شد.

********************************************************

نقل کرده اند دو نفر فاضل در کربلای معلی با هم رفیق بودند. یکی از آنان وفات کرد و دیگری شبی او را در خواب دید. خواست با وی مصاحبه کند، دستش را گرفت و گفت: بگو ببینم بر تو چگونه گذشت؟

گفت: مأمور نیستم که بگویم.

شخص خواب بیننده که از ارادت بسیار فراوان شخص متوفی به حضرت عبّاس(س) خبر داشت وقتی دید نمی گوید به وی گفت: به نیابت تو یک دفعه حضرت عباس(س) را زیارت می کنم، بگو.

وی گفت: از سه چیز در آن دنیا امید نجات هست؛ اول زیارت امام حسین(ع), دوم گریه کردن بر آن حضرت، سوم مماشات با مردم.

*******************************************

گفته اند جوانى خدمت امام حسین علیه السلام رسید و گفت: «من مردى گناه کارم و نمى توانم خود را از انجام گناهان بازدارم، مرا نصیحتى فرما» امام حسین علیه السلام فرمود:
پنج کار را انجام بده و آن گاه هرچه مى خواهى، گناه کن. اول، روزى خدا را مخور و هرچه مى خواهى گناه کن. دوم، از حکومت خدا بیرون برو و هرچه مى خواهى گناه کن. سوم، جایى را انتخاب کن تا خداوند تو را نبیند و هرچه مى خواهى گناه کن. چهارم، وقتى عزراییل براى گرفتن جان تو آمد، او را از خود بران و هرچه مى خواهى گناه کن. پنجم، زمانى که مالک دوزخ، تو را به سوى آتش مى برد، در آتش وارد مشو و هرچه مى خواهى گناه کن.
جوان اندکى فکر کرد و شرمنده شد و در برابر واقعیت هاى طرح شده، چاره اى جز توبه نیافت

******************************************

شخصى از یاران امام صادق علیه السلام مى گوید: «نزد امام صادق علیه السلام رفتم، دیدم حضرت نماز مى خواند. بعد از نماز، در سجده مناجات کرد و براى زوار قبر امام حسین علیه السلام بسیار دعا کرد. وقتى مناجات حضرت تمام شد، عرض کردم: فدایت شوم! آنچه من از شما شنیدم، اگر هم براى کسانى بود که خدا را نمى شناسند، گمان مى کردم به آتش دوزخ دچار نمى شوند! به خدا که آرزو کردم حسین علیه السلام را زیارت مى کردم و حج (مستحبى) انجام نمى دادم! حضرت در پاسخ فرمود: تو که به قبر سیدالشهدا علیه السلام نزدیک هستى، چرا به زیارت او نمى روى؟ عرض کردم: من نمى دانستم که مسئله به این عظمت است. حضرت فرمود: «دعا گویان زوار حسین علیه السلام ، در آسمان از دعاگویان او در زمین بیشترند. زیارت را ترک مکن. هرکه آن را ترک کند، آن قدر حسرت مى برد که آرزو مى کند که قبر حضرت، نزد او مى بود.» و سپس حضرت دوباره به تمجید زایران حضرت حسین علیه السلام و بیان فضایل آنان پرداخت

*********************************************

(داستان کوتاه از زندگی حضرت امام حسین ع)

پیامبر-ص بچه ای را در راه دید

نشست و اورا گرفت و به او اظهار لطف و مهربانی کرد

وقتی علت را جویا شدند فرمود :

من او را دوست دارم چون او فرزندم حسین را دوست دارد

زیرا دیدم وقتی حسین می گذشت

خاک زیر پایش را برمی داشت و بر صورت می کشید

و جبرئیل به من خبر داد که او از یاران حسین در واقعه کربلا خواهد بود

***************************************************