افق- رحمت الهی

 

گروه فرهنگ و اندیشه رادیو ایران تقدیم میکند

به افق آفتاب

به نام ِ خدا و سلام

در آخرین روز از ماه میهمانی ِ خدا ، ماه مبارک ِ رمضان ، از رحمت ِ الهی و امید ِ به لطف ِ و بزرگی ِ خدا صحبت میکنیم . از اون لحظه های ِ خوبی که خودمونو به محبت ِ خدا میسپاریم و در ِ خونه خدا رو میزنیم.

خدایی که میتونیم که همیشه هست و با محبتش به استقبالمون میاد . خدایی که امید ِ به رحمتش گذر از سختیها رُ برای ِ ما آسون تر میکنه و دلامونو محکم تر و امیدوار به این که هیچ غصه و غم و مشکلی همیشگی نیست و با امید و تلاش میشه از همه فراز  و فرودها گذشت.

خدایی که توی ِ این دنیا هر کی بیشتر بهش دل ببنده .... دلش آروم تره 

خدایی که با امید ِ به رحمتش میشه به همه چیز رسیده حتی به اون چیزهایی که در نظر ِ دیگران ناممکنه .

به نظر ِ شما مهم ترین نتیجه دل بستن به رحمت ِ خدا چیه ؟ و بزرگترین مصداق ِ رحمت ِ الهی در زندگی ِ شما چی بوده؟

شماره تماس:

شماره پیامک:

قرآن مجید، رحمت خدا رُ براى همۀ مردم از ثروت و مال و مقام و منال، بهتر میدونه؛ بنابراین اگر آدمیان به جاى صرف عمر در به دست آوردن مال و منالِ بیشتر از نیاز، در به دست آوردن رحمت خدا از طریق کسب ایمان و عمل صالح و اخلاق حسنه بکوشند، براى آنان بدون تردید بهتر است‏: و رحمت پروردگارت از آنچه آنان جمع مى کنند، بهتر است‏.

بزرگان ِ ما میگن که ما هر روز و هر لحظه ء زندگیمون میتونیم بریم پیش ِ خدا و در ِ خونه شُ بزنیم

و این فقط و فقط با به یاد ِ او بودن میسر و امکان پذیره

اونها میگن بهترین وقت برای ِاین دق الباب ... موعدِ نماز ِ

که خدا خیلی دوستش داره

اون وقتی که ما از همه عالم فارغ میشیم و در برابر ِ خدا به بندگی به نماز میایستیم

وقتی که میشه راحت و بی هیچ کم و کاستی با خدا حرف زد از گفته ها و ناگفته ها صحبت کرد

و از اون برای ِ مشکلات گره گشایی خواست

آستان ِ خدا تنها جایی در این عالم ِ که هیچ کس ناامید و با دستهایِ خالی از اون برنمیگرده.

در حدیثی از امام صادق علیه السلام  آمده است: «اگر کسی به سجده رود و هفت مرتبه بگوید «یا ارحم الراحمین» خداوند متعال پس از هفتمین بار خطاب می­کند ، این کسی که صدایش می­کنی من هستم، حاجت خود را بخواه».لذا سفارش شده قبل از دعا هفت مرتبه این ذکر گفته شود.

خداى تعالى فرمودند:

هرگاه به دل بنده‌اى سر زنم و ببینم که یاد من بر آن چیره گشته است، اداره و تربیت او را خود به‌عهده گیرم و هم‌نشین و هم‌سخن و هم‌دم او شوم.

و نیز فرمودند:

بنده‌ام! اگر مرا در تنهایى یاد کنى تو را در تنهایى یاد کنم و اگر در میان جماعتى یادم کنى تو را در میان جماعتى بهتر و فراوان‌تر از جمع تو، یاد کنم.

قرآن کریم به صراحت و قطعیت دلالت داره که هرکس در حد ظرفیت و امکان و استعدادش در خط پر برکت بندگى و مسیر عبادت و دایرۀ اطاعت قرار بگیره، مشمول فضل و رحمت الهی ِ  . در قرآن کریم آمده است که : اما کسانى که به خدا ایمان آوردند و به او تمسّک جستند، به زودى آنان را در رحمت و فضلى از سوى خود درآورد و به راهى راست به سوى خود راهنمایى مى‏کند.

حجت الاسلام و المسلمین آقای قرائتی در توضیح ِ رفتن به در خونه خدا میگفتن :

ماها معمولا ً وقتى میخوایم  یک جایى بریم .. چیزی به عنوان ِ هدیه میبریم که البته سفارش هم شده .. چیزی که تهیه ش برای ِ ما چندان هم سخت نباشه

ایشون میگفتن سعی کنید چیزی ببرین که طرف نداشته باشه

چیزی که دوستش داشته باشه
در مورد ِ رفتن به در خونه خدا هم همین طوره
یه چیزى ببرین که خدا نداشته باشه.  یه چیزى که خدا دوست داشته باشه  و اون چیزى نیست جز عجز. خدا عاجز نیست. خدا دوست داره که بنده‏اش بیاد و بگه که خدایا من ذلت و عجزم رُ براى تو آوُردم  من اقرار براى تو آوُردم. اشک براى تو آوُردم.

پس این طور به طرف خدا بریم.

حضرت رسول اکرم صلی ا... علیه و اله و سلم مى فرمایند: کسى که به مردم مهربانى و ترحم نکند، خداوند به او مهربانى و رحم نمى‏کند». با این بیان رسول خدا مشخص مى‏شه که مایۀ جلب رحمت خداوند متعال، مهرورزى و محبت و مهربانى نسبت به مردم ِ . دریاى مواج رحمت الهی با مهرورزى به هم نوعان و زیردستان و حتى کوچک­ترین موجودات به خروش میاد  و موجبات جلب رحمت بى نهایتش فراهم مى‏شه.

ایشان همچنین میفرمایند: هر کس رحم کند اگر چه به لاشۀ گنجشکى، خداوند در روز قیامت به او رحم خواهد کرد».

در روایت است که : روز قیامت از تحت عرش منادى ندا مى‏دهد: اى امت محمد، هر حقى که من دارم بر شما بخشیدم و تنها حقوق شما بر همدیگر باقى مانده است. پس یکدیگر را ببخشایید و به رحمت من داخل بهشت شوید.

همچنین در روایت دیگری آمده: «وقتى روز قیامت شود، بنده‏اى از اهل ایمان را حاضر کنند، خطاب رسد: بندۀ من نعمتم را سربار معصیت ساختى و چندان که نعمت را بر تو افزودم تو بر عصیان افزودى. بنده از خجلت معصیت سر در پیش افکند. از پیشگاه رحمت خطاب رسد: اى بندۀ من، سر بردار. همان ساعت که معصیت مى‏کردى تو را آمرزیدم و قلم عفو بر آن کشیدم».

حضرت امام على علیه‌السلام میفرمایند:

یاد خدا مایه هدایت خردها و بصیرت جان‌هاست.

ثمره یاد خدا نورانى‌شدن دل‌هاست.

هر که دل خویش را با یاد پیوسته خدا آباد کند، در نهان و آشکار نیک‌کردار شود.

ریشه صلاح و پاکى دل، پرداختن آن به ذکر خداست.

کسى که در نهان به یاد خدا باشد، خدا را بسیار یاد کرده است.

مؤمن پیوسته به یاد خداست و بسیار اندیشه مى‌کند.

یاد (خدا) لذت محبان است.

یه وقتایی ماها از زدنه در ِ خونه خدا خسته میشیم و دیگه سری بهش نمیزنیم

این واقعتیه که گاهى دعاهای ِ ما  مستجاب نمى‏شه اما ای کاش ما به روال  ِ دیگه ای به این مساله نگاه میکردیم

میگن کسی در دکان نوشته بود نسیه نمى‏دهیم چون دوست داریم ما شما را ملاقات کنیم. یعنى وقتى نسیه گرفتى مى‏روى و ما دیگر تو را ملاقات نمى‏کنیم.

خدا هم مى‏دونه که بعضی از ماها اگه دعامون مستجاب بشه میریم و دیگه برنمیگردیم

و شاید برای ِ همینه که همیشه یه گوشه‏اش رُ نگه مى‏داره.

در خونه خدا رفتن نباید تنها به صرف ِ وظیفه باشه  همه ما باید بدونیم که آخر  این دق الباب کجاست

مى‏گویند شاهى تصمیم گرفته بود دو گروه هنرمند را بیاورد ببیند کدام یک هنرشان بیشتر است. یک سالن داد به اینها گفت یک گروه آن طرف سالن، یک گروه هم این طرف نقاشى کنید تا من ببینم و مقایسه کنم. یک گروه هنرمندها نقشه کشیدند و یک گروه دیگر فقط صاف کردند آن طرف را. مثل سنگ مرمر صیقل دادند. بعد پرده را کنار کشیدند دیدند هر چه که آن طرف با سختى کشیده‏اند عکسش افتاده روى دیوار این طرف. یعنى اگر دل آئیه شود.

ما در تکرار ِ این دق البابها باید به دلی برسیم که جز خدا ، به هیچ کس دلبسته نیست.

اگر ما یک بار در ِ خونه خدا رُ زده باشیم و محبت ِ خدا رُ دیده باشیم

محال ِ که در خونه کس ِ دیگه ای رُ بزنیم

محال ِ که برای ِ رزق ِ بیشتر چشممون به دست ِ رییسمون باشه

محال ِ وقتی مریضی داریم و دکترا خیلی به بهبودش امیدوار نیستن ... از خدا ناامید بشیم

محال ِ توی ِ غصه ها حس کنیم تنهاییم و کسی رُ نداریم

محال ِ توی ِ سختیها احساس کنیم که بار ِ مشکلات فقط روی ِ شونه های ِ خودمونه

و محال ِ دنیا و گذر از دنیا برامون سخت بشه تا

وقتی خدایی هست.

(مناجات)

الهی؛ ای خدایی که بنده گناه کند و تو را شرم، کرم بُوَد

الهی؛ تو دوست می داری که من تو را دوست دارم با آن که بی نیازی از من. پس من چگونه دوست ندارم که تو مرا دوست داری با این همه احتیاج که به تو دارم.

الهی؛ من غریبم و ذکر تو غریب. ومن با ذکر تو اِلف گرفته ام؛ زیرا که غریب با غریب اِلفت بگیرد.

الهی؛ شیرین ترین عطاها در دل من رجای تو خداوند است و خوش ترین سخن ها بر زبان این گنهکار، ثنای توست و دوست ترین وقت ها بر این بنده ی مسکینِ گنهکار ، لقای توست.

الهی؛ مرا عملِ بهشت نیست و طاقت دوزخ ندارم. اکنون کار با فضل تو افتاد. پس مرا بپذیر