سحر چهاردهم 96

به وقت ِ روز و سال

امروز 19 خردادماه سال 1396

و به وقت ِ دلهای چشم براه ِ سحر .... چهاردهم رمضان المبارک

**************************************************

به نام ِ خدایی که زودتر از ما سر ِقرار ِ سحرمون حاضر میشه

خدایی که هیچ نیازی به مای ِ بنده نداره

اما انقدر عاشق ِ بنده هاش که دوست داره پا به پاشون بیاد.

دوست داره پا به پاشون بیاد تا نکنه یه وقت راه ُ اشتباه برن .

دوست داره پا به پاشون بیاد تا نکنه یه وقت نرسن به اون جایی که خدا واسشون مقدر کرده .

یه جای ِ خوب که خستگی ِ دنیا رُ از تنشون در میکنه .

یه جایی که توش دلشون میتونه اوج بگیره و تا نهایتی مافوق ِ تصور بالا بره .

ماه رمضون وقتی که زمین و آسمون یکی میشه

و انگار همه عالم میشه آستان ِ خدا .

آستانی که توش واسه هیچ کس ... هیچ غصه ای نمیمونه

واسه هیچ کس هیچ دردی نمیمونه

و امید و آرزوهای ِ همه

حتی آرزوهایی که به نظر ناممکن میرسن

به مرز ِ اجابت نزدیک میشن .

ماه رمضون که میشه خدا فقط منتظر ِ بنده هاش ِ

منتظر ِ بنده هاش

تا بیان و بگن که از خدا چی میخوان .

از آرزوهای ِ کوچیک

گرفته تا اون آرزوهای  بزرگ .. خدا همش ُ برآورده میکنه

فقط

فقط باید حواست باشه که از خدا کم نخوای و برای ِ همه بخوای .

این سحر رُ هم مهمون ِ ما باشین .

میگن سحر که میشه خدا خودش میاد و دونه دونه بنده هاش ُ صدا میکنه

البته این که صداش به گوش ِ کیا برسه دیگه حساب ِ دلهاست

میگن خدا خودش بهتر از هر کسی میدونه که ارزش ِ این وقت و اوقات چقدره

و بنده هاش

با بهره از این ماه چقدر میتونن خودشونو بالا ببرن  و اوج بدن

میگن فقط خدا از حقیقت ِ این ماه با خبره و میدونه که تک تک ِ این لحظه ها چطور میتونه زندگی ِ بنده هاش ُ زیر و رو کنه

واسه همینه که خودش مشتاق تر از بنده هاش

سر ِ وعده های ِ این ماه حاضره و دوست داره که بنده هاش

به بهترین بهره از این ماه برسن

میگن .... محبت ِ خدا به بنده هاش از محبت ِ پدر و مادر  و حتی از محبت ِ خود ِ آدم هم بیشتر ِ

خیلی خیلی خیلی بیشتر

خدا کنه که بی نصیب نباشیم .

در خونه خدا رفتن نباید تنها به صرف ِ وظیفه باشه  همه ما باید بدونیم که آخر  این دق الباب کجاست

مى‏گویند شاهى تصمیم گرفته بود دو گروه هنرمند را بیاورد ببیند کدام یک هنرشان بیشتر است. یک سالن داد به اینها گفت یک گروه آن طرف سالن، یک گروه هم این طرف نقاشى کنید تا من ببینم و مقایسه کنم. یک گروه هنرمندها نقشه کشیدند و یک گروه دیگر فقط صاف کردند آن طرف را. مثل سنگ مرمر صیقل دادند. بعد پرده را کنار کشیدند دیدند هر چه که آن طرف با سختى کشیده‏اند عکسش افتاده روى دیوار این طرف. یعنى اگر دل آئیه شود.

ما در تکرار ِ این دق البابها باید به دلی برسیم که جز خدا ، به هیچ کس دلبسته نیست

اگر ما یک بار در ِ خونه خدا رُ زده باشیم و محبت ِ خدا رُ دیده باشیم

محال ِ که در خونه کس ِ دیگه ای رُ بزنیم

محال ِ که برای ِ رزق ِ بیشتر چشممون به دست ِ رییسمون باشه

محال ِ وقتی مریضی داریم و دکترا خیلی به بهبودش امیدوار نیستن ... از خدا ناامید بشیم

محال ِ توی ِ غصه ها حس کنیم تنهاییم و کسی رُ نداریم

محال ِ توی ِ سختیها احساس کنیم که بار ِ مشکلات فقط روی ِ شونه های ِ خودمونه

و محال ِ دنیا و گذر از دنیا برامون سخت بشه تا

وقتی خدایی هست.

در سیره بزرگان در ماه مبارک رمضان گفته اند که :

حضرت علامه طباطبایی ، مراتبی از عرفان و سیر و سلوک معنوی را پیموده بود. او اهل ذکر و دعا و مناجات بود. در بین راه که او را می دیدم ، غالباً ذکر خدا را بر لب داشت. در جلساتی که در محضرشان بودیم، وقتی جلسه به سکوت می کشید، دیده می شد که لب های استاد، به ذکر خدا حرکت می کرد. به نوافل مقید بود و حتی گاهی دیده می شد که در بین راه مشغول خواندن نمازهای نافله است. شب های ماه رمضان تا صبح بیدا بود، مقداری مطالعه می کرد و بقیه را به دعا و قرائت قرآن و نماز و اذکار مشغول بود

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

نماز نیمه شبى دفع صد بلا بکند

عتاب یار پرى چهره عاشقانه بکش‏

که یک کرشمه تلافى صد جفا بکند

زملک تا ملکوتش حجاب بردارند

هر آن که خدمت جام جهان‏ نما بکند

حضرت رسول خدا (صلی ا... علیه و آله و سلم) فرمودند:

همانا ماه خدا همراه با برکت و رحمت و آمرزش به سوی شما رو آورده است. این ماه در نزد خدا بالاترین ماه ها است و روز هایش بالاترین روز ها و شب هایش بالا ترین شب ها و ساعاتش بالاترین ساعت ها است. در این ماه ، نفس هایتان ثواب تسبیح دارد و خواب تان عبادت خدا است و کار نیک تان مورد قبول و دعایتان مستجاب خواهد بود.

حضرت رسول خدا (صلی ا... علیه و اله و سلم) فرمودند:

همانا ماه رمضان تا رمضان دیگر کفاره ی گناهانی است که در بین آن دو صورت می گیرد و نیز بهشت از امسال تا سال آینده برای روزه داران ماه رمضان آرایش داده می شود.

حجت الاسلام و المسلمین آقای قرائتی در توضیح ِ رفتن به در خونه خدا میگفتن :

ماها معمولا ً وقتى میخوایم  یک جایى بریم .. چیزی به عنوان ِ هدیه میبریم که البته سفارش هم شده .. چیزی که تهیه ش برای ِ ما چندان هم سخت نباشه

ایشون میگفتن سعی کنید چیزی ببرین که طرف نداشته باشه

چیزی که دوستش داشته باشه
در مورد ِ رفتن به در خونه خدا هم همین طوره
یه چیزى ببرین که خدا نداشته باشه.  یه چیزى که خدا دوست داشته باشه  و اون چیزى نیست جز عجز. خدا عاجز نیست. خدا دوست داره که بنده‏اش بیاد و بگه که خدایا من ذلت و عجزم رُ براى تو آوُردم  من اقرار براى تو آوُردم. اشک براى تو آوُردم.

پس این طور به طرف خدا بریم.

حضرت امام على علیه‌السلام میفرمایند:

یاد خدا مایه هدایت خردها و بصیرت جان‌هاست.

ثمره یاد خدا نورانى‌شدن دل‌هاست.

هر که دل خویش را با یاد پیوسته خدا آباد کند، در نهان و آشکار نیک‌کردار شود.

ریشه صلاح و پاکى دل، پرداختن آن به ذکر خداست.

کسى که در نهان به یاد خدا باشد، خدا را بسیار یاد کرده است.

مؤمن پیوسته به یاد خداست و بسیار اندیشه مى‌کند.

یاد (خدا) لذت محبان است.

یه وقتایی ماها از زدنه در ِ خونه خدا خسته میشیم و دیگه سری بهش نمیزنیم

این واقعتیه که گاهى دعاهای ِ ما  مستجاب نمى‏شه اما ای کاش ما به روال  ِ دیگه ای به این مساله نگاه میکردیم

میگن کسی در دکان نوشته بود نسیه نمى‏دهیم چون دوست داریم ما شما را ملاقات کنیم. یعنى وقتى نسیه گرفتى مى‏روى و ما دیگر تو را ملاقات نمى‏کنیم.

خدا هم مى‏دونه که بعضی از ماها اگه دعامون مستجاب بشه میریم و دیگه برنمیگردیم

و شاید برای ِ همینه که همیشه یه گوشه‏اش رُ نگه مى‏داره.

آیت اللّه جوادی آملی، به نقل از سیدبن طاووس، دانشمند بزرگ اسلامی، درباره بزرگ داشت ماه مبارک رمضان فرموده اند: «عده ای اول سالشان فروردین است که تلاش می کنند لباس نو در بر کنند، مثل درخت ها که اول سالشان فروردین است و لباس های نو و تازه به تن می کنند. اول سال یک کشاورز، اول پاییز است که درآمد مزرعه را حساب می کند. تاجری که کارگاه تولیدی دارد، اول سال را در فرصت دیگری تعیین می کند ولی آن ها که اهل سیر و سلوک اند، اول سالشان ماه مبارک رمضان است. آنها به حساب رسی خود می پردازند که ماه رمضان گذشته، چه درجه ای از معنویت داشته و امسال چه درجه ای دارند؟ ماه مبارک رمضان، برای سالکان کوی دوست، ماه محاسبه است.»

با فرا رسیدنه ماه رمضان در روند ِ زندگی ِ بزرگان تغییری محسوس اتفاق میافتاد

رمضان ماه پرکاری

حضرت امام خمینی رحمه ا... علیه  با رؤیت هلال ماه مبارک، تغییراتی در برنامه زندگی خود می دادند، از جمله دیدارهای عمومی را تعطیل می کردند تا بیش تر به دعا و قرآن و خلاصه به خودشان برسند. امام می فرمودند: «خود ماه رمضان کاری است!»

امام در ماه رمضان سراسر ماه را به انجام مستحبات مربوط به ماه سپری می کردند. در ماه رمضان از شب تا صبح عبادت، نماز و دعا به جا می آوردند. بعد از نماز صبح مقداری استراحت می کردند و صبح زود برای کارهایشان آماده بودند. همچنین چند روز قبل از ماه مبارک رمضان دستور می دادند که چند ختم قرآن برای افرادی که مد نظرشان بوده قرائت شود. در ماه مبارک، در هر زمان کسی به نزد ایشان می رفت، او را در حال قرائت قرآن می دید در جلساتی که قاریان قرآن حضور داشتند و آیاتی قرائت می شد، به جای نشستن روی صندلی، روی زمین می نشستند. در ماه های دیگر قرائت یک جزء قرآن عادت روزانه شان بود، ولی در ماه مبارک رمضان هر روز ده جزء قرآن می خواندند و تا پایان ماه ده بار قرآن را ختم می کردند .

حضرت امام صادق (ع) فرمودند:

وقتی روزه می گیری باید گوش و چشم و زبان و دامنت هم روزه باشند(و از گناه دور بمانند) و باید دست و دامنت را (از آلوده شدن به گناه ) حفظ کنی و تا (می توانی) سکوت کن مگر از کلامی که خیر باشد.

******************************************************

ماه رمضان، بهار قرآن است و قرآن، بهار قلب ها است. خداوند در این ماه، نعمتى به نام قرآن به انسآن ها هدیه کرده است و عظمت این ماه، به نزول قرآن کریم است؛ لذا شایسته است که از این فرصت، استفاده شایانى به عمل آید.

امام باقر(ع) مى‏فرماید: براى هر چیزى بهارى است و بهار قرآن، ماه رمضان است.

حضرت رسول خدا(ص) مى‏فرماید:« ... ماه رمضان، ماه خداوند تبارک و تعالى است. در این ماه بسیار ، تکبیر، ثنا، ستایش و تسبیح بگویید که این ماه، بهار فقرا است.»

و حضرت امام على(ع) مى‏فرماید:« ... بر شما باد در ماه رمضان به زیاد استغفار کردن و دعا خواندن، که دعا بلا را از شما دفع مى‏کند و استغفار ،گناهانتان را محو مى‏سازد.» .

بزرگان ِ ما میگن که ما هر روز و هر لحظه ء زندگیمون میتونیم بریم پیش ِ خدا و در ِ خونه شُ بزنیم

و این فقط و فقط با به یاد ِ او بودن میسر و امکان پذیره

اونها میگن بهترین وقت برای ِاین دق الباب ... موعدِ نماز ِ

که خدا خیلی دوستش داره

اون وقتی که ما از همه عالم فارغ میشیم و در برابر ِ خدا به بندگی به نماز میایستیم

وقتی که میشه راحت و بی هیچ کم و کاستی با خدا حرف زد از گفته ها و ناگفته ها صحبت کرد

و از اون برای ِ مشکلات گره گشایی خواست

آستان ِ خدا تنها جایی در این عالم ِ که هیچ کس ناامید و با دستهایِ خالی از اون برنمیگرده.

خداى تعالى فرمودند:

هرگاه به دل بنده‌اى سر زنم و ببینم که یاد من بر آن چیره گشته است، اداره و تربیت او را خود به‌عهده گیرم و هم‌نشین و هم‌سخن و هم‌دم او شوم.

و نیز فرمودند:

بنده‌ام! اگر مرا در تنهایى یاد کنى تو را در تنهایى یاد کنم و اگر در میان جماعتى یادم کنى تو را در میان جماعتى بهتر و فراوان‌تر از جمع تو، یاد کنم.

 (مناجات)

الهی؛ ای خدایی که بنده گناه کند و تو را شرم، کرم بُوَد

الهی؛ تو دوست می داری که من تو را دوست دارم با آن که بی نیازی از من. پس من چگونه دوست ندارم که تو مرا دوست داری با این همه احتیاج که به تو دارم.

الهی؛ من غریبم و ذکر تو غریب. ومن با ذکر تو اِلف گرفته ام؛ زیرا که غریب با غریب اِلفت بگیرد.

الهی؛ شیرین ترین عطاها در دل من رجای تو خداوند است و خوش ترین سخن ها بر زبان این گنهکار، ثنای توست و دوست ترین وقت ها بر این بنده ی مسکینِ گنهکار ، لقای توست.

الهی؛ مرا عملِ بهشت نیست و طاقت دوزخ ندارم. اکنون کار با فضل تو افتاد. پس مرا بپذیر

خیلیا فکر میکنن که بندگی کردن آسونه

اونا فکر میکنن که همین نمازهای ِ هر روزه

 و کارهای ِ کوچیک و بزرگی که انجام میدیم

یعنی بندگی اما اما باید گفت که ظاهر ِ اعمال شرط ِ لازم ِ

و کافی نیست که کمال ِ بندگی در  صدق ِ دلهامونه

در این که با همه وجود به خدا ارادتی صادقانه داشته باشیم

 ارادتی که در اعمال و کارهای ِ ما  خودشو  خیلی راحت نشون بده

 بندگی کردن سخت نیست به شرط ِ این که دل ِ ما با خدا ساده و بی ریا باشه.

بعضیا با خودشون فکر میکنن که این دو رکعت نماز و یه ماه روزه یعنی اوج ِ بندگی و بلافاصله از خدا در ازای ِ بندگیشون مطالبه اجابت ِ حاجت هاشونو میکنن و اگه یه وقت تاخیری در اجابت اتفاق بیفته  طلبکارانه

ناراحت میشن از این که چرا  در جواب ِ بندگیه اونها اونچنان که باید عمل نکرده

 من حرف ِ دیگه ای نمیزنم  فقط از شما درخواست میکنم که برای ِ یه لحظه هم که شده به مرام و معرفت ِ این آدما فکر کنین به این فکر کنین که واقعا درباره یه هچین آدمایی چطور میشه حرف زد به این فکر کنین که واقعا بندگی یعنی چی؟

و این که آیا با همه این اوصاف خدا در برابره یه همچین کسایی صبوری نکرده و نمیکنه؟

 بندگی هیچ وقت یه معمله نبوده و نیست  بندگی و اطاعت ی ما دربرابره خدا

یه وظیفه اس یه وظیفه که در بهترین حالت هم ، باز هم  ، ما رو در موضع ِ شرمندگیه خدا قرار میده  چون چون این اطاعن ناچیز ِ ما در برابره دنیای ِ لطف و عنایت ِ خدا حقیقتا هیچ و ناچیز ِ.

 بندگی یعنی تسلیم ِ صرف  یعنی اطاعتی بی چون و چرا یعنی چَشم گفتنی عاشقانه و با معرفت، که اگر دنبال ِ  دلیل و اما و اگر  برای ِ  اطاعت از خداباشیم دیگه نه قصه ای از ارادت و عشق که قراری منطقی بین ِ ما و خدا شکل میگیره قراری که اشتباه نیست اما به شیرینیه اطاعت ِ محض از خدا نمیرسه به شیرینیه اطاعتی که خدا هم اونو بیشتر دوست داره.  

خدا دوست داره که بنده هاش با عزت باشن ، دوست داره همیشه سرشونو بالا بگیرن و پیش ِ کسی سر خَم نکنن فقط یه جاست که ما اجازه داریم

به خشوع و فروتنی سر به بندگی و تسلیم پایین بندازیم اون هم فقط در برابره خداست. بندگی و تسلیمی که ما رو بزرگ میکنه و در برابره دیگران بهمون عزت و عظمت میده.

حرفی که میخوام بگم حرف ِ من نیست

حقیقتیه که تاریخ ِ زندگیه ما آدمها  درستیش رُ اثبات میکنه

 حقیقتی به این قرار که ، بزرگترین آدمهای ِ خوب ِ  دنیا، کسایی بودن

که در برابره خدا خودشونو کمترین و ناچیزترین میدونستن

 کسایی که خدا به حرمت ِ بندگیهای ِ صادقانه شون

اونها رُ در نظر ِ دیگران بزرگ کرد

 برای ِ رسیدنه به بهترین ها ، در دنیا و آخرت ، فقط یه کار باید کرد

اون هم اطاعت و بندگی ِ خداست ، همین.